Ο Κωστής Καλογρούλης μιλά στο in.gr/Βιβλίο, για τη νέα του μελέτη με επίκεντρο το διήγημα, ελληνικό και ξένο. Καταθέτει την δική του πρόταση για το πως οι νέες γενιές θα σταματήσουν να χρησιμοποιούν τα greeklish και υποστηρίζει τη «χρησιμότητα» των λογοτεχνικών βραβείων.
Συνέντευξη στην Μαίρη Ε. Μπιμπή

Προσφάτως κυκλοφόρησε από την Μικρή Άρκτο η «Η εξέλιξη του διηγήματος«. Ποια ήταν η αφορμή για την πραγματοποίηση της μελέτης σας και σε τί αποσκοπείτε;

Ο στόχος ήταν αρχικά να καλύψω ένα σημαντικό κενό στην Ελληνική βιβλιογραφία παρουσιάζοντας μια συνοπτική μελέτη του λογοτεχνικού είδους του διηγήματος, επιθυμώντας να επικεντρώσω την προσοχή μου σε αριστουργήματα του είδους, αλλά αφού πρώτα είχα σκιαγραφήσει ένα θεωρητικό πλαίσιο. Θεωρώ ότι το βιβλίο απευθύνεται τόσο σε ένα ευρύτερο βιβλιόφιλο κοινό, όσο και σε σπουδαστές λογοτεχνίας.

Η σημερινή συγγραφική δραστηριότητα στην Ελλάδα επιτρέπει αισιοδοξία ως προς την ανάδειξη του διηγήματος ως λογοτεχνικό είδος; Υπάρχουν σύγχρονοι Έλληνες διηγηματογράφοι που ξεχωρίζετε, κι αν ναι, αναφέρατε μας κάποιους.

Νομίζω ότι στην Ελλάδα ταιριάζει η αποσπασματικότητα του διηγήματος, ενδεχομένως περισσότερο από τη ολότητα και τη συνέχεια του μυθιστορήματος. Πράγματι έχουν υπάρξει σημαντικοί Έλληνες διηγηματογράφοι, τόσο στο παρελθόν όσο και στις μέρες μας, και αν το αναγνωστικό κοινό στη χώρα μας αναγνωρίσει επιτέλους τη μαγεία του διηγήματος σαν ξεχωριστό λογοτεχνικό είδος, θα έχουμε σίγουρα και ευοίωνο μέλλον.

Συχνά γίνεται λόγος για την λανθασμένη χρήση της ελληνικής γλώσσας από τις νέες γενιές και τον κίνδυνο αλλοίωσης της γραφής από τα greeklish. Διαπιστώνετε κι εσεις το πρόβλημα, κι αν ναι, πως πιστεύετε ότι θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε; Υπάρχουν τρόποι να προαχθεί η ελληνικότητα της γραφής;

Αυτός είναι όντως ένας βάσιμος προβληματισμός. Θεωρώ ότι η λύση σχετίζεται με τη μόδα, δηλαδή αν θέλουμε να διασώσουμε τη σωστή χρήση των Ελληνικών στις νέες γενιές, θα πρέπει να την κάνουμε ελκυστική και πιο «μοδάτη» από τα Greeklish, ίσως με το να τονίσουμε την απλοϊκότητά τους.

Κατά καιρούς εκδότες και άλλοι σχετικοί με το χώρο του βιβλίου φορείς, διοργανώνουν σεμινάρια για «επίδοξους» συγγραφείς. Πως σας φαίνεται η κίνηση αυτή; Πίστευετε ότι τα μαθήματα δημιουργικής γραφής μπορεί να λειτουργήσουν αποτελεσματικά για κάποιον που έχει το μεράκι της συγγραφής; Μήπως το ταλέντο ειναι πιο σημαντικό;

Σαφώς και θεωρώ ότι το όποιο ταλέντο πρέπει να καλλιεργηθεί, αλλιώς δεν είναι παρά ένας σπόρος που ποτέ δεν θα αποδώσει καρπούς. Σε γενικές γραμμές είμαι θετικός ως προς τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής, παρά το ότι δεν μπορώ να γνωρίζω το βαθμό στον οποίο πράγματι συντελούν στη δημιουργικότητα. Υπάρχουν μέρη όπως το τμήμα δημιουργικής γραφής στο αμερικάνικο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, από όπου έχουν αποφοιτήσει δεκάδες κορυφαίοι συγγραφείς της μεταπολεμικής αμερικάνικης πεζογραφίας, συνεπώς υπάρχουν θετικές ενδείξεις.

Ο θεσμός των λογοτεχνικών βραβείων σας βρίσκει σύμφωνο ή λειτουργεί ανασταλτικά, καθώς βάζει τον συγγραφέα στο κυνήγι της αναγνώρισης και επιβράβευσης;

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα λογοτεχνικά βραβεία, αν και είναι συχνά άδικα ή συμβάλλουν σε ένα ήθος ανταγωνιστικότητας που δεν ταιριάζει στη λογοτεχνία, αποτελούν παρ’ όλα αυτά ιδιαίτερα σημαντικούς πομπούς προβολής της λογοτεχνίας και εν μέρει δημιουργούν νέες γενιές συγγραφέων και αναγνωστών. Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχουν, και μάλιστα αν είναι δυνατόν να αλληλοσυμπληρώνονται ώστε να καλύπτουν όσο πιο πολλές κατηγορίες γίνεται.

Ειδήσεις Σήμερα: