Μπορεί να πετάμε πέτρες στους πολιτικούς μας αλλά στο τέλος θα τους ξαναψηφίσουμε

Πολλοί έχουν χαρακτηρίσει τις σχέσεις των Ελλήνων πολιτικών με το εκλογικό σώμα ως πελατειακές αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια.

Ο πελάτης του Ρωμαίου αριστοκράτη (από εκεί προέρχεται η φράση) τον υποστήριζε μόνο όσο ελάμβανε από αυτόν άρτο, θεάματα ή άλλα προνόμια. Μόλις ο αριστοκράτης αντιμετώπιζε δυσκολίες, ο πελάτης τον εγκατέλειπε και προσέφερε την υποστήριξή του σε κάποιον άλλο.

Το δικό μας σύστημα περιγράφεται καλύτερα με τον όρο πατερναλισμός. Οι Αρχαίοι Έλληνες με πρωτοστάτες τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη θεωρούσαν την κοινωνία ως μικρογραφία της οικογένειας και ο αρχηγός του κράτους λειτουργούσε κατ’ αναλογία προς τον αρχηγό της οικογένειας, τον πατέρα δηλαδή.

Η ίδια αντίληψη μας συντροφεύει μέχρι τις μέρες μας. Οι κυβερνώντες μας έχουν πάρει στο θυμικό μας την ίδια θέση με τους γονείς μας. Θυμώνουμε με τις αδικίες που μας κάνουν, φωνάζουμε, μπορεί ακόμη και να τους ξυλοφορτώσουμε αλλά το φύγε και θα βρω άλλο γονιό δεν θα το πούμε εύκολα.

Η μόνη ελπίδα που έχει κάποιος φέρελπις πολιτικός να αναρριχηθεί στην εξουσία κατά την παρούσα κρίση είναι να εμφανιστεί ως πατρική φιγούρα που θα μας πάρει κάτω από τα φτερά του για να μας προστατέψει, να μας φροντίσει και να μας κανακέψει.

Να μας υποσχεθεί να αφήσουμε όλα τα προβλήματά μας επάνω στις γερές του πλάτες και να συνεχίσουμε αμέριμνοι τη ζωή μας ενώ αυτός θα δουλεύει για μας.

Αυτή τουλάχιστον είναι η πρόβλεψή μου. Για να δούμε αν θα αποδειχθώ σωστός.

Γιώργος Επιτήδειος

Γιώργος Επιτήδειος