Μάρλον Μπράντο: Επιρρεπής στους μπελάδες, αδυνατούσε να τραγουδήσει και δεν θυμόταν τις ατάκες του

Ο πρώτος και ο τελευταίος του ρόλος σε μιούζικαλ ήταν το 1955 στο «Μάγκες και κούκλες». Δεν δίστασε να παραδεχτεί ανοιχτά ότι έδινε μάχη για να τραγουδήσει κατά τη διάρκεια της ταινίας. «Δεν θα μπορούσα να χτυπήσω νότα ούτε με ρόπαλο του μπέιζμπολ».

Ο Μάρλον Μπράντο υπήρξε ένας από κορυφαίους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου. Ερμηνείες του, όπως του μάτσο αρσενικού Στάνλεϊ Κοβάλσκι στο «Λεωφορείο ο Πόθος», του τίμιου λιμενεργάτη Τέρι Μαλόι στο «Λιμάνι της Αγωνίας» και του αρχιμαφιόζου Ντον Κορλεόνε στον «Νονό», δημιούργησαν σημεία αναφοράς στην 7η Τέχνη.

Ένας ατίθασος χαρακτήρας με πηγαίο ταλέντο

Γεννήθηκε στις 3 Απρίλιου του 1924 στην Αμερική. Η μητέρα του, Ντόντι, ήταν ηθοποιός και θεατρικός παραγωγός, η οποία στάθηκε βράχος στην επιθυμία του γιου της να γίνει ηθοποιός, παρά το γεγονός, ότι δεν το ενέκρινε ο πατέρας του.

«Όταν πέθανε ο πατέρας μου σκέφτηκα: «Θεέ μου, φέρ’ τον πίσω ζωντανό για οκτώ δευτερόλεπτα γιατί θέλω να τού σπάσω το σαγόνι», είχε πει ο Μπράντο στην αυτοβιογραφία του.

Ατίθασος χαρακτήρας από μικρός αποβλήθηκε δύο φορές από τα σχολεία στα οποία φοιτούσε και απαλλάχθηκε ως «γιωτάς» από την στρατιωτική θητεία. Τότε αποφάσισε να ακολουθήσει τις δύο αδελφές του στην Νέα Υόρκη, όπου έκαναν δραματουργικές σπουδές.
Στα 18 του μετακόμισε για να κυνηγήσει το όνειρό του στην υποκριτική. Πήρε μαθήματα σε όλη την πόλη και κατά τους πρώτους μήνες του στο Μανχάταν, κοιμόταν στους καναπέδες των φίλων του, συμπεριλαμβανομένου και του Roy Somlyo, ο οποίος έγινε ένας επιτυχημένος παραγωγός.

Ατίθασος χαρακτήρας από μικρός αποβλήθηκε δύο φορές από τα σχολεία στα οποία φοιτούσε και απαλλάχθηκε ως «γιωτάς» από την στρατιωτική θητεία. Τότε αποφάσισε να ακολουθήσει τις δύο αδελφές του στην Νέα Υόρκη, όπου έκαναν δραματουργικές σπουδές.

Οι ρόλοι, οι συνεργασίες, τα Όσκαρ και οι αρνήσεις

Έχοντας και ο ίδιος κολλήσει το μικρόβιο της υποκριτικής, ξεκίνησε μαθήματα αρχικά με την Στέλλά Άντλερ και αργότερα στο περίφημο «Actor’s Studio» του Λι Στράσμπεργκ, με καθηγητή τον σκηνοθέτη Ηλία Καζάν. Γρήγορα ξεχώρισε για το θηριώδες ταλέντο του, το οποίο σμιλεύτηκε από την τεχνική «της μεθόδου», που εφαρμοζόταν στην σχολή. «Υποδυόταν χωρίς πραγματικά να χρειαστεί να διδαχθεί» είχε πει για αυτόν η πρώτη του δασκάλα στην υποκριτική.

Πρωτοεμφανίστηκε στο Μπροντγουέι το 1944 στο θεατρικό έργο του Τζον Βαν Ντρούτεν «I Remember Mama» και σύντομα χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς «ο πιο πολλά υποσχόμενος νέος ηθοποιός».

Η κινηματογραφική του καριέρα ξεκίνησε το 1950 με την ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν «Το κορμί μου σού ανήκει» και επιβλήθηκε με το «Λεωφορείο ο πόθος» (1951) του Ηλία Καζάν, που είχε ερμηνεύσει στη σκηνή.

Ακολούθησαν τα «Βίβα Ζαπάτα!» (1952) και «Ιούλιος Καίσαρ» (1953), ενώ έναν χρόνο αργότερα ο Μάρλον Μπράντο έγινε ίνδαλμα της νεολαίας με τον ταινία του Λάζλο Μπένεντεκ «Ο Ατίθασος». Οδηγώντας τη θρυλική μοτοσικλέτα Triumph Boneville και φορώντας ένα δερμάτινο μπουφάν, έγινε αναπόσπαστο στοιχείο της ροκ κουλτούρας τα επόμενα χρόνια.

Το 1954 κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία του Ηλία Καζάν «Το λιμάνι της αγωνίας». Χρόνια αργότερα το συγκεκριμένο βραβειίο βρέθηκε σε οίκο δημοπρασιών του Λονδίνου και επεστράφη στον ηθοποιό.

O «Νονός» έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών και ο Μπράντο ως «Βίτο Κορλεόνε» τον ανέβασε ξανά στο θρόνο της κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Για τον συγκεκριμένο ρόλο κέρδισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, αλλά το αρνήθηκε, κι έτσι έγινε ο δεύτερος ηθοποιός στην ιστορία που μποϊκόταρε την τελετή. Μάλιστα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο που το Χόλιγουντ παρουσίαζε τους ιθαγενείς, έστειλε στη θέση του την ινδιάνα ακτιβίστρια, Sacheen.

Παλεύοντας για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Όλα αυτά τα χρόνια ήταν ενεργός πολιτικά και αγωνιζόταν για τα δικαιώματα όχι μόνον των ιθαγενών Ινδιάνων αλλά και των αφροαμερικανών. Ήταν δεδηλωμένος οπαδός του Δημοκρατικού Κόμματος και συμμετείχε στις καμπάνιες των προεδρικών του υποψηφίων.

Η δράση του αυτή του χάρισε μία θέση κοντά στην εξέδρα της εμβληματικής ομιλίας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 193 «I Have a dream»

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, άρχισε μια αντίστροφη πορεία στην οποία κυριαρχούν οι σύντομες εμφανίσεις του σε ταινίες μόνο για τα χρήματα. Άλλωστε, όπως δήλωνε αφοπλιστικά «η ηθοποιία είναι κενό, άχρηστο επάγγελμα» αντίθετα με τους κινηματογραφικούς ρόλους «που δίνουν το πολύ χρήμα». Σ Ξεχώρισε πάντως ως σκοτεινός συνταγματάρχης Κουρτζ στο αριστούργημα του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Αποκάλυψη Τώρα!»

Οι ταραχώδεις έρωτες, οι γάμοι και τα 11 παιδιά

Ο Μάρλον Μπράντο είχε μια θυελλώδη προσωπική ζωή με πολλά σκαμπανεβάσματα Συνήψε τρεις γάμους και πληθώρα ερωτικών σχέσεων, με απολογισμό 11 παιδιά.

Διατηρούσε σεξουαλικές σχέσεις με εκατοντάδες γυναίκες και άντρες, στις οποίες περιλαμβάνονταν ονόματα όπως η Μέριλιν Μονρόε, η Ούρσουλα Άντρες, η Ρίτα Μορένο και ο Ρίτσαρντ Πράιορ.

Η καταδίκη του γιου του Κρίστιαν για την δολοφονία του εραστή της ετεροθαλούς αδελφής του Τσεγιέν (1990) και η αυτοκτονία της το 1995, ήταν δύο γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή του και τόν κατέβαλαν ψυχολογικά.

Ο Μάρλον Μπράντο πέθανε την 1η Ιουλίου 2004, στο Λος Άντζελες, σε ηλικία 80 ετών. Το τελευταίο διάστημα της ζωής του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Στενός φίλος του Μάικλ Τζάκσον

Με τον βασιλιά της ποπ, ο Μάρλον Μπράντο διατηρούσε μία στενή φιλία, η οποία ενισχύθηκε λίγο πριν από το θάνατό του. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μπράντο έμενε αρκετές εβδομάδες στην Neverland. Ο γιος του Μάικο, εργαζόταν επί σειρά ετών στη φρουρά της έπαυλης του Τζάκσον, ακόμη και μετά το θάνατο του πατέρα του.

Ένας από τους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους του αιώνα

Το 1999 το περιοδικό TIME τον συμπεριέλαβε στους έξι ηθοποιούς που βρέθηκαν ανάμεσα στους 100 σημαντικότερους ανθρώπους του αιώνα. Επίσης, «χρίστηκε» ηθοποιός του αιώνα, έναν τίτλο που δεν έχει χάσει ακόμη και σήμερα.