O παπάς που νόμιζε ότι έγινε Άγιος ενώ αμάρτανε κατ΄εξακολούθηση

Έγραφε η Νίκη Λυμπεράκη στο Βήμα της Κυριακής ότι όταν έκανε την εκπομπή της, ενώ δεν υπήρχαν οι αποκαλύψεις για την Κιβωτό του Κόσμου πως σε μία αγιογραφία, στον Κολωνό, με την Κιβωτό του Νώε, ο Νώε είχε το πρόσωπο του πατέρα Αντώνιου.

Υπάρχει και σε άλλες αγιογραφίες που κοσμούν την Κιβωτό η μορφή του πατέρα Αντώνιου, όπως στη δομή του Βόλου.

Προφανώς αυτή η «αυτο-αγιοποίηση» δείχνει την έπαρση και το ναρκισσισμό του ιδρυτή των δομών που προστάτευαν παιδιά.

Δεν είμαι ειδικός της ψυχολογίας ούτε της Θεολογικής αν και συνήθως οι δημοσιογράφοι γινόμαστε- κακώς- ειδικοί σε όλα.

Όμως, η σημειολογία δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη και είναι ενδεικτική για την «θεία ασυλία» που θεωρούσε ότι έχει, αν και ο Θεός δεν είναι τιμωρός.

Και η Εκκλησία μάλλον θεωρεί βλασφημία την απεικόνιση ιερέων σε αγιογραφίες! Φανταστείτε τι θα γινόταν αν ο Πατριάρχης ή ο Αρχιεπίσκοπος ή ο Μητροπολίτης έφτιαχναν εικόνες με το πρόσωπο τους στη θέση ενός Αγίου!

Άλλωστε, είχε εξαιρετική« κοσμική ασυλία»

Μπορεί να επιδίωκε μετά τις κοσμικές τιμές που λάμβανε για το «θεάρεστο έργο του» – παράσημα, κλπ- να γίνει η «Μητέρα Τερέζα» της Ορθοδοξίας.

Όμως, και η Αγία (αγιοποίηθηκε το 2016, και οσιοποιήθηκε το 2003 από τον Πάπα) «Μητέρα Τερέζα» που έλαβε Νομπέλ Ειρήνης (1979) «σε αναγνώριση της βοήθειας που προσέφερε στους δυστυχισμένους ανθρώπους […] τα παιδιά και τους πρόσφυγες […] για τους οποίους εργάστηκε ανιδιοτελώς τόσο πολλά χρόνια», σύμφωνα με πολλούς ερευνητές δεν ήταν …Αγία.

Μεταξύ άλλων, σύμφωνα με τον συγγραφέα Κρίστοφερ Χίτσενς (Μητέρα Τερέζα: Θεωρία και Πράξη, 2000) ενστερνιζόταν την άποψη ότι ο ανθρώπινος πόνος είναι δώρο Θεού,  ότι ενώ διακήρυττε ότι κρατούσε απολιτική στάση, συναναστρεφόταν στυγνούς δικτάτορες (Φρανσουά Ντιβαλιέ, Εμβέρ Χότζα) και κέρδισε εκατομμύρια αφορολόγητα δολάρια.

Το 2013 οι Σ. Λεριβέ και Ζ. Σενάρ του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ και η Κ. Σενεσάλ του Πανεπιστημίου της Οττάβα δημοσίευσαν έρευνά τους σύμφωνα με την οποία η καθαγιασμένη εικόνα της Μ. Τερέζας, ήταν αποτέλεσμα υπερβολικής προβολής από τα ΜΜΕ.

Ίσως ο πατέρας Αντώνιος να μην γνώριζε τις έρευνες για την Μητέρα Τερέζα και τις επικρίσεις, να είχε δει επιφανειακά την ιστορία της.

Να θεωρούσε ότι το «άγιο έργο του»- η υποστήριξη των παιδιών- έχει την θεϊκή ευλογία και να «ξέφυγε». Γιατί πράγματι το έργο στήριξης των παιδιών με ανάγκες είναι έργο ευλογημένο.

Όμως, η «αυτο-αγιοποίηση», είναι ανθρώπινο πάθος!

Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις καταγγελίες για ασέλγεια, το τσουνάμι των καταγγελιών αφορά ξυλοδαρμούς, τιμωρίες, εγκλεισμούς σε κλουβιά και γενικώς μη παιδαγωγική συμπεριφορά. Σίγουρα, δεν είναι και χριστιανική.

Η σκληρή τιμωρητική συμπεριφορά των υπευθύνων της δομής αλλά και του ιδίου αφού παραδέχθηκε μόνος του, δημοσίως ότι υπήρχαν συγκρούσεις με παιδιά για παραβατική συμπεριφορά, υπερβαίνουν και τα κοσμικά και τα θεολογικά.

Μόνον οι αυτο-αγιογραφίες του, αρκούν για να συμφωνήσουμε όλοι ότι «δεν κάνει για τη δουλειά»