Μια Ευρώπης που αντιμετώπισε μια ολόκληρη κοινωνία ως κακομαθημένα παιδιά που χρειάζονταν ένα μάθημα. Με μια καταστροφική λογική λιτότητας και υπονόμευσης της κοινωνικής συνοχής.
Δεν χρειάζεται να ξαναζήσουμε την εποχή όπου ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού αντιμετώπισε την αντίδραση του ελληνικού λαού ως παραβατικότητα και όχι ως δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση.
Γιατί όλοι αυτοί που ξεσηκώθηκαν «δεν τα είχαν φάει μαζί» και αυτό που ήθελαν ήταν όντως δημοκρατία.
Όμως, δεν χρειάζεται να ξαναζήσουμε και την εμπειρία μιας Αριστεράς που βρέθηκε στην εξουσία εκπροσωπώντας την οργή και την αγανάκτηση για να αποδειχτεί ότι δεν είχε επεξεργαστεί στρατηγική ούτε για μια δύσκολη ρήξη με τους δανειστές, ούτε για έναν έστω δύσκολο συμβιβασμό με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Μιας Αριστεράς που αφού ζήτησε από το λαό στο δημοψήφισμα στήριξη σε μια σύγκρουση, μετά έσπευσε να συνθηκολογήσει σχεδόν αμαχητί, με αποτέλεσμα άλλο ένα μνημόνιο.
Όλα αυτά δεν θέλουμε να τα ξαναζήσουμε.
Ιδίως από τη στιγμή που όλοι όσοι ενεπλάκησαν στη διαχείριση αυτών των πολιτικών αποφάσεων στη δεκαετία του 2010 δεν έχουν δείξει διάθεση αυτοκριτικής και άντλησης συμπερασμάτων για το πώς δεν θα επαναληφθούν τα ίδια λάθη.
Ο Γιώργος Αγγελίδης, μετά την επιτυχία της παράστασης «Αυτόματη Εστίαση», επιστρέφει με το «Toxic» - ένα ψυχολογικό θρίλερ που επιδιώκει να υπενθυμίσει πόσο αδιόρατα μπορεί να μεταμορφωθεί το οικείο σε απειλή.
Σύνταξη
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας