Είκοσι επτά χρόνια έχουν περάσει. Από τον Ιούνιο του 1994, όταν έφυγε ο Μάνος Χατζιδάκις. Το τραγούδι που έγραψε μαζί με τον Νίκο Γκάτσο έγινε θέμα στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Ο στίχος για τον Σείριο που προέρχεται από την ποίηση του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα έγινε σύμβολο για τον Χατζιδάκι. Μας λείπει η σκέψη του. «Ο,τι έχω ιερό: να περιφρονώ τις συνήθειες των πολλών, τη λογική του κράτους και την «ηθική» των συγγενών μου. Να αγαπώ με πάθος τους κυνηγημένους, τους ανορθόδοξους και τους αναθεωρητές».

Η Νταρνέλα Φρέιζερ τιμήθηκε πριν από λίγες ημέρες με βραβείο Πούλιτζερ. Δεν είναι δημοσιογράφος, ούτε συγγραφέας. Είναι η 18χρονη η οποία στις 25 Μαΐου του περασμένου χρόνου σήκωσε το κινητό της και κατέγραψε τη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από λευκό αστυνομικό. Το βίντεο με την ασφυκτική σκηνή προκάλεσε τον ξεσηκωμό εκατομμυρίων πολιτών. Η Νταρνέλα δεν φοβήθηκε ούτε όταν ο αστυνομικός την κοίταξε άγρια ενώ πίεζε τον λαιμό του Φλόιντ. Εκείνη συνέχισε να τραβά τη σκηνή. Επί 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα.

Ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι 50%. Των πολιτών ηλικίας 18-34 ετών που ζουν με τους γονείς τους. Στην Ελλάδα το ποσοστό αγγίζει το 70% – αύξηση 8,7 μονάδων από το 2011. Δύσκολα ξεκολλούσαμε από τη γονεϊκή στέγη, ήρθε και η οικονομική κρίση και απογίναμε. Δύο στους τρεις νέους Ελληνες μένουν με την οικογένειά τους. Μια ενηλικίωση που αργεί, μια χειραφέτηση που αναβάλλεται. Παιδιά που μένουν «παιδιά» είτε από επιλογή είτε από ανάγκη. Μια κοινωνία που ωριμάζει αργά.

H πανδημία τού κόστισε – επανήλθαν οι κρίσεις πανικού, τις οποίες αντιμετωπίζει με «ψυχοθεραπεία και ψυχραιμία». Αποφάσισε να αφιερώνει χρόνο μόνο σε όσα τον κάνουν να αισθάνεται καλά. Ο Leon of Athens έγραψε πολλά νέα τραγούδια «καθαρόαιμης ποπ» και ξεκινά μια σειρά συναυλιών με αποκορύφωμα τον Οκτώβριο στην Ατλάντα, όπου θα τραγουδήσει στην ίδια σκηνή με τη Στίβι Νικς των Fleetwood Mac. «Η γενιά μου ανοίγει τον δρόμο. Η καλοσύνη είναι η νέα τάση».

Η περιπέτεια υγείας του Κρίστιαν Ερικσεν στα γήπεδα του Εuro σημειώθηκε παρά τις προειδοποιήσεις για την κούραση των παικτών. «Ο παίκτης τρέχει λαχανιασμένος πάνω – κάτω. Από τη μια τον περιμένει η ουράνια δόξα, από την άλλη η άβυσσος της καταστροφής», έγραψε ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο. «Ολοι τον θαυμάζουν. Εκείνος όμως, που ξεκίνησε να παίζει μπάλα για τη χαρά του παιχνιδιού σε χωματόδρομους, τώρα δουλεύει ως παίκτης στα στάδια. Με την υποχρέωση είτε να κερδίζει είτε να κερδίζει».

Την αποκαλούν «βασίλισσα των βυθών». «Ζούμε στην πιο συναρπαστική στιγμή της ανθρωπότητας, επειδή είμαστε οπλισμένοι με γνώση», λέει η ωκεανογράφος και εξερευνήτρια των θαλασσών Σίλβια Ερλ. «Μπορούμε να δούμε πράγματα που οι προηγούμενες γενιές δεν μπορούσαν – τη Γη από το Διάστημα, τα πλάσματα στα βάθη των ωκεανών». Η γνώση όμως έχει ευθύνη. «Στην επόμενη δεκαετία πρέπει να διορθώσουμε τα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργούμε. Ας ακούσουμε τους νόμους της φύσης και ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα: εμείς προκαλούμε τη δυστυχία μας».