Αδέρφια, δεν ξέρω για σας, αλλά προσωπικά λατρεύω τον Δήμο Αναστασιάδη.

Οι στίχοι είναι συγκλονιστικοί.

«Το πρόσωπο σου κρύος είναι τοίχος, σβησμένη μες το βλέμμα και η φωτιά. Πάγος και η καρδιά. Σκιά προτού να γίνεις μες το πλήθος μια χάρη σου ζητάω, μόνο μια… Μην χανόμαστε, να βλεπόμαστε, να με παίρνεις αγκαλιά λες και αγαπιόμαστε. Μην χανόμαστε, να βρισκόμαστε, να τα λέμε φιλικά, πως σε θέλω τραγικά να δεχόμαστε».

Πρόεδρε, να μην χανόμαστε.

Διαβάστε περισσότερα εδώ