Μία φορά ψεύτης, πάντα ψεύτης

Ιδού λοιπόν ο σουρεαλισμός. Ο Αλέξης να μιλάει την Τρίτη στο Θησείο και κάτω από την εξέδρα όλος ο καλός ο κόσμος. Ο Κώστας Ζουράρις, γεννηθείς το 1940. Υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τέρενς Κουίκ, γεννηθείς το 1947, επίσης υποψήφιος. Ο Φώτης Κουβέλης, το 1948. Η Κατερίνα Παπακώστα (μικρή φωτογραφία). Περίεργο που απουσίαζε ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, του 1947. Και δεν είναι θέμα ηλικίας. Είναι θέμα πολιτικής αισθητικής. Πώς ξεκινάς σαν κόμμα της Αριστεράς και πού καταλήγεις. Πού καταντάς. Πώς κατάντησε το νέο που επαγγελλόταν ο Αλέξης. Η (δήθεν) Αριστερά να δίνει καταφύγιο στους πάσης φύσεως γυρολόγους. Να ξοφλάει γραμμάτια. Εδωσες ψήφο εμπιστοσύνης και παράταση ζωής στην κυβέρνησή μας; Πάρε μια θέση στα ψηφοδέλτιά μας.

Πιπέρι

Στην ψύχρα. Ο τυχοδιωκτισμός αμφοτέρων των πλευρών, σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με τον Τέρενς Κουίκ. Γελάει ο κόσμος. Δεν συμβιβάστηκαν, όπως θέλουν να λένε στον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεπουλήθηκαν εν ονόματι της εξουσίας. Τα έδωσαν όλα εν ονόματι της καρέκλας. Με τον Αλέξη, θα πρέπει να πούμε, να αιφνιδιάζει. «Κάναμε λάθη. Κι αναλαμβάνουμε ακέραια την ευθύνη». Η σφαλιάρα της διαφοράς τού 9,42% στις ευρωεκλογές τον έκανε να ανακαλύψει την αυτοκριτική. Πιπέρι στο στόμα, όμως. Κανένα λάθος δεν έκαναν. Επιλογή τους ήταν. Ολα. Επιλογή να κάνουν το «Οχι» του δημοψηφίσματος «Ναι». Επιλογή να υπογράψουν τα μνημόνια. Επιλογή η ληστρική υπερφορολόγηση. Προκειμένου με το υπερπλεόνασμα να μοιράζουν ξεροκόμματα.

Χιόνι

Επιλογή να ψεύδονται ασύστολα ακόμη και μέχρι σήμερα. Οτι δήθεν έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια. Οταν αυτά που έχουν υπογράψει τη δεσμεύουν μέχρι το 2060. Κανένα λάθος δεν έκαναν. Εκαναν τα πάντα για να διατηρηθούν στην εξουσία. Συνειδητά. «Τώρα ξεκινάμε» είπε ο Αλέξης προχθές. «Ολα από την αρχή». Σιγά, ρε μεγάλε. Τα τέσσερα και πλέον χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τα ξεχνάμε; Τα γράφουμε στο χιόνι; Σφουγγάρι και φτου κι απ’ την αρχή; Επειδή έτσι σε συμφέρει; Δεν συμφέρει εμάς όμως. Ο Αλέξης (φωτογραφία) το ξέρει ότι θα χάσει. Είναι ήδη χαμένος. Η προσποιητή, η επιτηδευμένη αισιοδοξία για την ανατροπή δεν πείθει. Το εμπόριο του φόβου δεν βρίσκει αγοραστές στο εκλογικό σώμα. Μία φορά ψεύτης, πάντα ψεύτης.

Βελόνα

Πούλησε ελπίδα κι είπε ψέματα. Τώρα, άλλαξε ρεπερτόριο. Πουλάει φόβο. «Ο αγώνας αφορά την ίδια τη ζωή μας. Και με τη ζωή μας δεν παίζουμε». «Τώρα αποφασίζουμε για τη ζωή μας». «Ενας αγώνας για τη ζωή μας». «Η απόφασή μας αφορά τη ζωή μας». Μονότονα. Εκνευριστικά. Λες κι έχει κολλήσει η βελόνα. Πρόθυμα αυτιά δεν υπάρχουν πλέον. Ποιος να τον πιστέψει; Ποιος να εμπιστευθεί για τρίτη φορά αυτόν τον πολιτικό καρνάβαλο; Μια τραβεστί Αριστερά. Που επικαλείται τον Τσε Γκεβάρα και προσκυνάει τον Τραμπ. Μνημονεύει Μπελογιάννη – Πλουμπίδη και νταραβερίζεται με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Η μεγαλύτερη πολιτική απάτη στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Ποτέ κανένας άλλος δεν είπε τόσο πολλά ψέματα και με τόση ευκολία.