Άνθρακες ο θησαυρός του καρβουνιάρη Βαξεβάνη και των φίλων του από το Μαξίμου

Θα πίστευε κανείς ότι θα ήταν η μεγάλη αποκάλυψη της χρονιάς. Αλλά τελικά αποδείχτηκε απλή ανακύκλωση. Από αυτές που αναγκάζονται να κάνουν οι διευθυντές σύνταξης όταν δεν έχουν ύλη για να γεμίσουν τις σελίδες της εφημερίδας.

Αναφερόμαστε στον Κώστα Βαξεβάνη, τον επίδοξο… Μάκη Τριανταφυλλόπουλο του ΣΥΡΙΖΑ, και τις υποτιθέμενες αποκαλύψεις του κατά του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Γιατί μια προσεκτική ανάγνωση των όσων παραθέτει, απλώς αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα διακινεί ένα «αφήγημα» και όχι μια πραγματική ιστορία.

Η πολλαπλή εκμετάλλευση ενός ξυλοδαρμού

Η υπόθεση του ξυλοδαρμού του διαιτητή Τζήλου είναι από τα συμπτώματα της βαθιάς κρίσης του ελληνικού ποδοσφαίρου που βρίσκεται στο προσκήνιο τον τελευταίο καιρό, εν μέρει και με ευθύνη της κυβέρνησης που άφησε να εξελίσσεται η αθλιότητα της «εξυγίανσης».

Τα δεδομένα της υπόθεσης της δικογραφίας είναι γνωστά στους δημοσιογραφικούς κύκλους και πάνω σ’ αυτά πλάθει μια φανταστική συνωμοσία ο Βαξεβάνης.

Ποια είναι τα δεδομένα: Για την υπόθεση η αστυνομία θεωρεί ότι υπεύθυνοι είναι δύο δράστες. Ο ένας έχει διαφύγει στο εξωτερικό και ο άλλος αρνείται τις σε βάρος του κατηγορίες.

Για τους δύο φερόμενους ως δράστες, οι διωκτικές αρχές έχουν άρει το απόρρητο των επικοινωνιών και έτσι έχουν τον κατάλογο των αριθμών με τους οποίους επικοινώνησαν.

Ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι του Ολυμπιακού, σύμφωνα με τη δικογραφία.

Προσέξτε: Η δικογραφία δεν αναφέρει περιεχόμενο συνομιλιών, μόνο το ίδιο το γεγονός της επικοινωνίας.

Και οι δύο φερόμενοι ως δράστες -γιατί δεν έχουν καταδικαστεί- είναι φίλαθλοι ομάδας. Το να περιλαμβάνονται στις επικοινωνίες και άνθρωποι μιας ομάδας δεν είναι επομένως παράλογο και δεν αποδεικνύει τίποτα. Αποδεικνύει απλώς ότι μια απόλυτα καταδικαστέα επίθεση σε έναν διαιτητή έγινε, σύμφωνα με τις διωκτικές αρχές, από δύο ανθρώπους που έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο, σε μια συγκυρία κρίσης του ποδοσφαίρου.

Από αυτό μέχρι τη συνωμοσία και την εμπλοκή του Μαρινάκη, υπάρχει μεγάλη απόσταση και κυρίως η απαραίτητη… δημιουργική φαντασία του Κώστα Βαξεβάνη.

Σε τελική ανάλυση ας αναλογιστούμε και τη συνολικότερη διάσταση: Στη σημερινή κατάσταση κρίσης του ποδοσφαίρου, με τον Ολυμπιακό, κακά τα ψέματα, να βρίσκεται στο στόχαστρο της «εξυγίανσης» και την κυβέρνηση να θεωρεί τον Μαρινάκη τον αγαπημένο της εχθρό, υποθέτει κανείς ότι το τελευταίο που θα έκαναν οι παράγοντες μιας μεγάλης ομάδας θα ήταν να εμπλακούν σε μια υπόθεση ξυλοδαρμού διαιτητή.

Όταν ο Βαξεβάνης μπλέκει άσχετα πράγματα μεταξύ τους

Ο Κώστας Βαξεβάνης έχει ένα ταλέντο στο να συνδέει πράγματα χωρίς να βγαίνει νόημα ακριβώς. Ίσως γιατί τις περισσότερες φορές τα πράγματα που συνδέει είναι απλώς… άσχετα.

Σε αυτή την περίπτωση έχει δώσει ρεσιτάλ.

Καταρχάς, για να γεμίσει σελίδες (και να φαντασιώνεται ότι «δίνει πόνο») έχει προσθέσει σε όλα αυτά διάφορες «συνταρακτικές βιογραφίες». Όμως, αυτές περιλαμβάνουν και πρόσωπα άσχετα με την υπόθεση.

Γιατί αντικείμενο της υπόθεσης είναι ο ξυλοδαρμός ενός διαιτητή και όχι το ποιος τραγούδησε σε ποιο γλέντι ή οι προσωπικές τραγικές ιστορίες προσώπων που δεν είναι κατηγορούμενα για την υπόθεση αυτή.

Σε όλα αυτά σπεύδει, κατά την προσφιλή του συνήθεια, να προσθέσει υποθέσεις που απλώς δεν έγιναν… υποθέσεις, όπως ήταν για παράδειγμα η υποτιθέμενη απαγωγή ενός δημοσιογράφου, που ποτέ δεν αποδείχτηκε, αλλά απλώς αποτέλεσε μια περιστασιακή επικοινωνιακή έκρηξη.

Είναι σαφές ότι όλα αυτά τα στοιχεία, οι βιογραφίες, τα εντυπωσιακά διαγράμματα, η ανάμειξη διαφορετικών υποθέσεων, η εμπλοκή άσχετων προσώπων, απλώς καταγράφονται και αναλύονται με μοναδικό σκοπό να φτιαχτεί η «ατμόσφαιρα» ότι όλοι αυτοί συναποτελούν κατά κάποιο τρόπο μια εγκληματική οργάνωση, έστω και εάν ο Βαξεβάνης, που έχει μεγάλη συλλογή από μηνύσεις, αποφεύγει να το πει με αυτό τον τρόπο. Γιατί ξέρει πολύ καλά ότι πρόκειται για άσχετα στοιχεία μεταξύ τους και άσχετες υποθέσεις.

Και όλα πρέπει να καταλήξουν στο γνωστό καράβι

Όμως, όλα αυτά δεν αρκούν για τον Κώστα Βαξεβάνη. Πρέπει να φτάσει στο Noor-1.

Όπως, έχει γραφτεί κατ’ επανάληψη αυτή η υπόθεση έχει δύο παράλληλες ποινικές διαδικασίες.

Η μία διαδικασία είναι αυτή που αφορά όντως μια πολύ μεγάλη μεταφορά ποσότητας ναρκωτικών για την οποία είναι σημαντικό να εντοπιστούν και να λογοδοτήσουν οι Τούρκοι χρηματοδότες εναντίον των οποίων υπάρχουν σχετικά εντάλματα, ώστε να μην περιοριστεί η διερεύνηση και τιμωρία απλώς σε όσους έκαναν τη μεταφορά.

Η άλλη διαδικασία, με κεντρικό σημείο την ανάκριση που έκανε η τότε προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Πειραιά Ειρήνη Τζίβα, είναι στην πραγματικότητα ένα κατασκευασμένο αφήγημα που προσπαθεί να χρεώσει στον Βαγγέλη Μαρινάκη εμπλοκή σε μια υπόθεση με την οποία δεν έχει σχέση.

Στην προσπάθεια αυτή χρησιμοποιήθηκαν διάφορα μέσα, συμπεριλαμβανομένης της προσπάθειας του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας, σε συνεννόηση με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, Σταύρο Κοντονή, να πειστεί καταδικασμένος σε ισόβια για αυτή την υπόθεση να δώσει κατάθεση που να ενοχοποιεί τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Η προσπάθεια αυτή κατέρρευσε και έτσι περάσαμε σε άλλα μέσα και κυρίως σε μια προσπάθεια να τεκμηριωθεί η εμπλοκή Μαρινάκη μέσα από νόμιμα παραστατικά εταιρειών που αφορούσαν προμήθειες καυσίμων πλοίων του από εταιρεία συμφερόντων ενός από τους κατηγορουμένους.

Επρόκειτο για μια διάσταση που στην ίδια τη δίκη για την υπόθεση όπως και στη βασική ανάκριση θεωρήθηκε εξαρχής άσχετη, εφόσον η κοινή λογική λέει ότι παράνομες πράξεις δεν γίνονται μέσω νομίμων παραστατικών.

Παρ’ όλα αυτά «οπλισμένη» απλώς και μόνο με ένα πόρισμα ελέγχου της οικονομικής αστυνομίας, που εντόπιζε απλώς κάποιες ήσσονες φορολογικές παρατυπίες ενός εμπλεκόμενου (και όχι του Μαρινάκη) και σε καμιά περίπτωση εμπόριο ναρκωτικών, η κ. Τζίβα προχώρησε σε διώξεις κατά του Μαρινάκη και ορισμένων άλλων.

Οι υποκλοπές που ταξιδεύουν

Τμήμα της υπόθεσης αυτής, τόσο του τρόπου που ένα αφήγημα μεθοδεύτηκε να γίνει δίωξη όσο και της επικοινωνιακής διαχείρισης είναι και μια σειρά από υποκλοπές τηλεφώνων.

Αυτές προέρχονται από άλλη υπόθεση, τη λεγόμενη «Κοριόπολις» για τα στημένα.

Είναι μια υπόθεση για την οποία ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει απαλλαγεί οριστικά και αμετάκλητα.

Μάλιστα για τη χρήση αυτών των υποκλοπών από άλλους αστέρες της δημοσιοκαφρίλας έχουν υπάρξει καταδικαστικές υποθέσεις.

Τώρα αυτές τις υποκλοπές προσπαθούν αναδρομικά να τις συσχετίσουν με την υπόθεση Νoor 1, παρότι δεν έχουν σχέση και αφορούν άλλη υπόθεση!

Είναι εμφανές ότι θα πρέπει τόσο οι διάφοροι δημοσιογραφικοί εισαγγελείς να καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν η ίδια συνομιλία να αναφέρεται πότε σε στημένα παιχνίδια, πότε σε λαθρεμπόριο πετρελαίου και πότε σε ναρκωτικά. Γιατί αυτό αποδεικνύει ότι προφανώς και δεν αναφέρεται σε τίποτα από τα παραπάνω.

Πάντως, ας σημειώσουμε ότι οι επίδοξοι ανακυκλωτές των υποκλοπών άσχετων δικογραφιών (που κάποτε κυκλοφορούσαν σε δημοσιογραφικά γραφεία σε… πρόχειρες απομαγνητοφωνήσεις) και οι οποίοι πλέον έχουν γίνει και φιλοΣΥΡΙΖΑ, έχουν ξεχάσει ότι κάποτε έριξαν στην πιάτσα την περιβόητη «κασέτα» για τα «30 βιβλία» στον Τσίπρα, για να γίνουν απλώς ρεζίλι.

Μεθοδεύσεις με ορίζοντα τις εκλογές

Όλα αυτά δεν είναι άσχετα με τις επερχόμενες εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάει σε αυτές τις εκλογές χωρίς μεγάλη δυναμική και κυρίως θέλει να επενδύσει στην πόλωση.

Για να το πετύχει αυτό ένα τμήμα της ηγεσίας επιμένει ότι χρειάζεται να «κατασκευάσει εχθρούς». Και για αυτό έχει αποφασίσει να αναδείξει τον Βαγγέλη Μαρινάκη σε στόχο, παρότι δεν είναι ένας επιχειρηματίας που διεκδικεί μεγάλα έργα ή προμήθειες.

Όμως, χρειάζονται έναν εχθρό. Και για να το συντηρήσουν αυτό πρέπει διαρκώς να ανακυκλώνουν ανυπόστατες κατηγορίες, ασύνδετα στοιχεία και κατασκευασμένες ιστορίες.

Στήνουν επικοινωνιακές σκευωρίες με αξία χρήσης μέχρι τις εκλογές. Κατασκευάζουν υποθέσεις και ανακαλύπτουν ανύπαρκτες εγκληματικές οργανώσεις. Προσπαθούν να φτιάξουν κλίμα… προληπτικών καταδικών στο διαδίκτυο.

Μόνο που με αυτό τον τρόπο δημιουργούν μια τοξική ατμόσφαιρα στο δημόσιο βίο, αφήνουν πολύ κακό προηγούμενο εργαλειοποίησης και της δικαιοσύνης και της δημοσιότητας και συντηρούν την πολύ επικίνδυνη αντίληψη μιας γενικευμένης διαφθοράς που τελικά μόνο αυταρχικές και αντιδημοκρατικές απόψεις ενισχύει.

Υστερόγραφο: Καρβουνιάρη δώσε πίσω τα λεφτά που χρησιμοποίησες από τον πρώην συνέταιρο σου τον Καλογρίτσα. Επέστρεψε τα χρήματα στις τράπεζες. Διαφορετικά θα δείξουμε εμείς τη διαδρομή του χρήματος. Στα δικαστήρια.