Μετά τα επτά μυθιστορήματά του ο Αλέξανδρος Κοτζιάς προγραμμάτισε επτά νουβέλες, που θα λειτουργούσαν, κατά κάποιον τρόπο, αντικριστά σαν «επιλεγόμενα» αλλά και «προλεγόμενα» των μυθιστορημάτων. Πρόλαβε να γράψει και να εκδώσει τέσσερις: «Ιαγουάρος» (1987), «Η μηχανή» (1989), «Ο πυγμάχος» (1991), «Το σοκάκι» (1993). Και έμεινε ανεκπλήρωτη η συγγραφή τριών ακόμα νουβελών. Τώρα προσφέρονται από τις Εκδόσεις Πατάκη οι τέσσερις νουβέλες, ως τετραλογία, με τον γενικό τίτλο «Τα παιδιά του Κρόνου», όπως το είχε σχεδιάσει ο συγγραφέας, σε έναν τόμο 550 σελίδων, με τη φιλολογική επιμέλεια, επίμετρο και υπομνηματισμό της Μαρίας Ρώτα, μελετήτριας του έργου και του αρχείου του Κοτζιά.

Ηδη ο τίτλος προσδιορίζει την ιδέα μιας μυθοπλασίας με έντονο ιστορικό και πολιτικό χαρακτήρα. Κρόνος είναι, βέβαια, η Ιστορία, ο Χρόνος, και τα παιδιά του οι γενιές του πολέμου τις οποίες συντρίβει στα δόντια του· γενιές στον πληθυντικό, γιατί στην Ελλάδα σοβούσε ο «Τριακονταετής πόλεμος» – όπως ονόμασε τον εμφύλιο και την ακολουθία του ο συγγραφέας.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines