Τον γνωρίζουμε ως γλύπτη, αλλά εκείνος συστήνεται ως ζωγράφος και street artist. Αν και έχει ταυτιστεί με τη μεγάλη κλίμακα και τους δημόσιους χώρους, επιλέγει να «ξαναδιαβάσει» 35 και πλέον χρόνια δουλειάς από τις αίθουσες του Ιδρύματος Θεοχαράκη. Με αφορμή την αναδρομική έκθεση «Ο ποιητής της γλυπτικής», ο Κ. Βαρώτσος δηλώνει ότι δεν υπήρξε κύριος όταν έπρεπε να εγκαταστήσει έργα του, μιλά για τον ανταγωνιστή του Δρομέα και για το χρώμα που βρίσκεται για χρόνια καταπιεσμένο μέσα του.

Διαβάστε περισσότερα εδώ