Η μακροπρόθεσμη χρήσητηςφινγκολιμόδης μπορεί να διατηρήσει χαμηλήτηδραστηριότητα στη Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ), σύμφωνα με τα αποτελέσματα τηςεπέκτασης τηςμελέτης TRANSFORMS που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστημονικό έντυπο Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry.

Η μελέτη έγινε σε άτομα με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα μορφή της νόσου, η οποία αφορά περίπου το 85% των συνολικών περιστατικών.

Η ΣΚΠ είναι μία χρόνια, προοδευτική νόσος, κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ), δηλαδή εγκέφαλο, νωτιαίο μυελό και οπτικό νεύρο, προκαλώντας φλεγμονή και καταστροφή της μυελίνης. Το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα αυτής της καταστροφής είναι μη αναστρέψιμο και προκαλεί αναπηρία και παράλυση, γι’ αυτό και όσο πιο έγκαιρη και αποτελεσματική είναι η ιατροφαρμακευτική παρέμβαση τόσο περισσότερο καθυστερεί η εξέλιξη της νόσου,καιτόσο καλύτερη ποιότητα ζωής έχουν οι ασθενείς.

Η φινγκολιμόδη είναι ένα ανοσοτροποποιητικόφάρμακοκαι μια αποτελεσματική θεραπεία για τηνυποτροπιάζουσα διαλείπουσα μορφή της νόσου.Στο πλαίσιοτης επέκτασης τηςμελέτηςTRANSFORMS,μεταξύ άλλων,οι ειδικοί συνέκριναν για επιπλέον 4,5 χρόνιαμίαομάδα ασθενών που λάμβανε και προηγουμένως φινγκολιμόδη καιμίαομάδα ασθενών που λάμβανειντερφερόνη βήτα-1ακαι άλλαξαν την αγωγή τους σε φινγκολιμόδη κατά τη διάρκεια της μελέτης. Συνολικά 1.027 ασθενείς συμμετείχαν.

Όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα της μελέτης το ετήσιοποιημένοποσοστό υποτροπών στηνομάδα που λάμβανε μακροπρόθεσμαφινγκολιμόδηήταν σημαντικά χαμηλότερο σε σχέση με τους ασθενείς πουλάμβαναν στην αρχή ιντερφερόνη βήτα-1ακαι στη συνέχεια άλλαξαν τη θεραπεία τους και πήραν κι αυτοί φινγκολιμόδη.

Ωστόσο,ακόμηκαι οι τελευταίοι μετά την αλλαγή της θεραπείαςείχαν κατά 50% μειωμένο ποσοστό υποτροπών (ετήσιο) και μειωμένη δραστηριότητα της νόσου η οποία αποδείχθηκεμεμαγνητική τομογραφία.

Μάλιστα, στο50% των ασθενών που άλλαξε από ιντερφερόνη σε φιγκολιμόδη, στο πρώτο έτος χορήγησης δεν παρατηρήθηκαν ενδείξεις δραστηριότητας της νόσου.

Επιπλέον, μετά από 4,5 χρόνια χορήγησηςτηςφινγκολιμόδηςδεν υπήρχεσημαντική διαφορά στις δύο ομάδες τόσο στην εξέλιξη της αναπηρίας,όσο καιαπεικονιστικάστα ευρήματα της μαγνητικής τομογραφίας.

Ημελέτηαπέδειξεότιηφινγκολιμόδηβελτίωσεσημαντικάτόσο την κλινική όσο και την απεικονιστική πορεία των ασθενών σε σύγκριση με την ιντερφερόνη βήτα-1α. Οι ειδικοί κατάληξαν στο συμπέρασμα ότι η αλλαγή της θεραπείας από ιντερφερόνη βήτα-1ασεφινγκολιμόδη βελτιώνεισημαντικάτην αποτελεσματικότητα της θεραπείαςκαι πώς η θεραπεία με φινγκολιμόδη έχει σταθερή και μακροπρόθεσμη επίδραση στη διατήρησης χαμηλής δραστηριότητας της νόσου.

health.in.gr

Ειδήσεις Σήμερα: