Ποτέ δεν πεθαίνει…μπορεί να πέφτει για λίγο στο «κρεβάτι» του πόνου, αλλά μια μαγική «ένεση» το εκτινάσσει και πάλι στα ύψη. Δεν φοβάται μπόρες και κεραυνούς, αλλά το Κολωνάκι βρίσκει πάντα το «δρόμο» και ανασταίνεται.

Μπορεί η κρίση να έβαλε «πάγο» στις κολωνιακιότικες κραιπάλες με ορισμένα νυχτερινά κέντρα να «βλέπουν» λουκέτο και τους νέους να ψάχνουν αλλού την ξέφρενη διασκέδαση, ο θάνατος, όμως, δεν επήλθε.

Σε αντίθεση με του Ψυρρή, που επισκιάστηκε από το Γκάζι, η νυχτερινή «αυτοκρατορία» του Κολωνακίου δεν «είδε» τίτλους τέλους. Κάθε χρόνο νέα κέντρα μπαίνουν στον χάρτη, με τον βαθμό της ποικιλίας να αυξάνεται και το κέφι να ακολουθεί ανοδική πορεία.

Το μυστικό της επιτυχίας του Κολωνακίου έγκειται στο ότι ανοίγει τις «διόδους» του ξέφρενου bar hopping, ενώ σε πολλά μαγαζιά δεν πληρώνει κανείς στην είσοδο.

Η διασκέδαση στο Κολωνάκι ακολουθεί ένα συγκεκριμένο «πλάνο». Την βραδιά «ανοίγουν» το Boubou’s, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει από lounge house μέχρι μέχρι Red Hot Chilli Peppers, το Flash (παλιό Messiah), ένας υπόγειος και πολλά υποσχόμενος χώρος, το Peacock, που επίσης άνοιξε πρόσφατα και «σείεται» στον παλμό της χορευτικής μουσικής, το νέο club Rod, που «παντρεύει» ελληνική με ξένη μουσική, το Playground, που φέρνει γνωστούς dj, και το Cabaret, που ανανεώθηκε φέτος με τους Onirama.

Όσοι προτιμούν κάτι πιο ήρεμο μπορούν να απολαύσουν κρασί στην ροκ «φωλιά» της Λουκιανού, στο Poco a poco. Το «Wise» είναι μια ακόμα καλή λύση για τους ήρεμους «παίκτες» της νύχτας με mainstream μουσική και επικά κοκτέιλ, αλλά και το Bogart (παλιό Lalu), είναι το ξεκίνημα των ξενύχτηδων.

Την «πόρτα» του διαφορετικού μπορεί να χτυπήσει κανείς στο Doors, αλλά και στο 4711, όπου η διασκέδαση «χτυπά» κόκκινο με τον Διονύση Σχοινά live στο «τιμόνι».

Η νύχτα στο Κολωνάκι είναι μεγάλη. Κατά τις 03:00 τα πλήθη συρρέουν στο Rock & Roll για να αποφύγουν την αποπνικτική ατμόσφαιρα των προηγούμενων ωρών. Mπορεί να «χτυπήθηκε» από φουρτούνες τον τελευταίο του χρόνο στην Λουκιανού με τους θαμώνες να αγωνιούν για την τύχη της ροκ «αυτοκρατορίας», δεν έχασε όμως την ταυτότητα του.

Εδώ και τρία, περίπου, χρόνια στεγάζεται στο παλιό Central στην πλατεία Κολωνακίου και μπορεί να μην έχει τον πολυέλαιο και τη ροκ διακόσμηση που το έκανε τόσο ξεχωριστό στη Λουκιανού, το κέφι, όμως συνεχίζεται, στο Rock, ενώ έχει «αρραβωνιαστεί» με το mainstream.

Ο χορός συνεχίζεται μέχρι τελικής πτώσεως και η «καμπάνα» της λήξης χτυπά τις πρώτες πρωινές ώρες στο Dybbuk, όπου στεγαζόταν το παλιό Rock & Roll. Το γνωστό afterάδικο, που παρουσιάζει μεγάλη συνάφεια με το Pixi στο Γκάζι, δίνει την εντύπωση του underground club του εξωτερικού, όπου ο κόσμος δεν σταματά να χορεύει και η dance και ηλεκτρονική μουσική ξεσηκώνει τα πλήθη.

Ελισάβετ Σταμοπούλου