Πρωτοπορία, σουρεαλισμός και επικαιρότητα στο «Room Service»

Σε πρώτο πλάνο το τηλέφωνο, το απατηλό «όπλο» μιας χρεοκοπημένης θεατρικής ομάδας, που με κάθε κόστος προσπαθεί να ανεβάσει παράσταση καταστρέφοντας το «οχυρό» της νομιμότητας.

Οι πόρτες, το μοναδικό «στολίδι» ενός εξαιρετικά αφαιρετικού σκηνικού, δεν μένουν ποτέ κλειστές, αλλά «παραδίδονται» στην αγωνία και την τρέλα του καθενός. Όταν ανοίγουν ένα νέο συναίσθημα γεννάται, άλλοτε οδηγούν στη λύση και άλλοτε στην απόγνωση.

Είναι ο κατεξοχήν τρόπος εκτόνωσης του εκάστοτε συναισθήματος, σε συνδυασμό με την έντονη, νευρική και παραστατική κίνηση των ηθοποιών του εναλλακτικού «Room Service».

Στην Αμερική του 1937 «χτυπημένη» από την οικονομική βαρβαρότητα του κραχ ο αγώνας για επιβίωση θέτει το άτομο σε δεύτερη μοίρα και το μαύρο χρήμα εκθειάζεται. Η απάτη γίνεται ρουτίνα, και η παραπλανητική υποσχεσιολογία τρόπος ζωής. Η εργασία φαντάζει ιδιαίτερα δυσεύρετη σε μια κοινωνία που προσπαθεί να περάσει τον σκόπελο της κρίσης και να εισέλθει στη ζώνη της ανάκαμψης.

Στον απόηχο της φτώχειας, ο παραγωγός και σκηνοθέτης της ρακένδυτης θεατρικής ομάδας εξαπατούν διοικητικά στελέχη του δευτεροκλασάτου ξενοδοχείου, όπου διαμένουν, για να επιβιώσει η ομάδα τους και να ανέβει η παράσταση.

Με «στήριγμά» τους την εκμετάλλευση και «διαβατήριο» το ψέμα μετατρέπουν σε πιόνια τους τους υπαλλήλους του ξενοδοχείου, αλλά και τον συγγραφέα του έργου, έναν αφελή άνδρα που φέρει το «σάκο» του ξενιτεμού, και αναζητά μια καλύτερη τύχη, χωρίς να φαντάζεται τι τον περιμένει.

Το «φανάρι» των φιλοδοξιών αναβοσβήνει και η αφέλεια, οι αγνές προθέσεις εξοντώνονται. Το υποκριτικό ταλέντο και η καλή σκηνοθεσία ηττώνται από το εμπορικό πνεύμα και τη «δίψα» για χρήμα και επιβίωση.

Στον βωμό των συμφερόντων η παραβίαση του νόμου, οι εκβιασμοί, και οι πλαστές αποδείξεις είναι κυρίαρχοι «παίχτες» ενός απογυμνωμένου από αξίες συστήματος. Σωτήρας του κατακερματισμένου παζλ δεν είναι μόνο ο δόλος, αλλά η τέχνη με έναν διαφορετικό τρόπο.

Χρησιμοποιείται ως make up της διαφθοράς με την αληθινή της αξία να αποσαρθρώνεται. Οι δαιμόνιοι συντελεστές της θεατρικής ομάδας την μετατρέπουν σε πιστό ακόλουθο του χρήματος. Η υποκριτική ικανότητα φαντάζει σταγόνα στον ωκεανό, το έργο απαξιώνεται από παραγωγό και σκηνοθέτη, ενώ υποχρεώνουν το συγγραφέα να γράφει νέους ρόλους ανοίγοντας έτσι την «πόρτα» σε υποψήφιους χρηματοδότες της παράστασης. Η τέχνη, που λειτουργεί ως δούρειος ίππος της ανέλιξης.

Όπως και στην Ελλάδα του 2013 έτσι και στην Αμερική του 1937 οι δραματικές συνέπειες της κρίσης ήταν ορατές σε κάθε επίπεδο. Οι απάτες διογκώθηκαν , τα συναισθήματα εκτοπίστηκαν από τον εγωισμό, και η τέχνη υποτιμήθηκε. Η εξαθλίωση λειτουργούσε ως κατευθυντήριος μοχλός σε μια κοινωνία που οι εξώσεις, η πείνα και η υψηλή ανεργία «χτυπούσαν» εναγωνίως το καμπανάκι.

Στο κατακερματισμένο πλάνο, ο ξενιτεμός για μια καλύτερη μοίρα και το «ξεπούλημα» της ανθρώπινης αξίας για φαγητό και στέγη. Παραγωγός και σκηνοθέτης της παράστασης κυνηγώντας υποψήφια θύματα, εντάσσουν έναν φιλόδοξο και «διψασμένο» για ηθοποιία ρώσο σερβιτόρο στη θεατρική τους ομάδα. Ο άνθρωπος αυτός αποδεικνύεται τελικά το «κλειδί» της ευτυχίας τους και «σπα» το φράγμα της ανέχειας. Ο θίασος «συναντά» την επιτυχία χωρίς κανείς να το περιμένει.

Ο δόλος, όμως, μένει ζωντανός μέχρι το τέλος, αφού σκηνοθέτης και παραγωγός πείθουν τον συγγραφέα του έργου να παριστάνει το νεκρό για να μην πέσουν στα αγκαθωτά χέρια της αστυνομίας. Καταφέρνουν να περάσουν τα «διόδια» της φτώχειας χωρίς να πληρώσουν και στο τέλος κατακτούν τη συμπάθεια των διοικητικών στελεχών του ξενοδοχείου, θύματα της πλάνης τους.

Το «Room Service» μια κωμωδία με μαύρο χιούμορ και ειρωνεία, χλευάζει τραγικές καταστάσεις, ενώ «πλάθει» ένα τόσο σουρεαλιστικό, αλλά και τρομακτικά επίκαιρο και πραγματικό πλάνο. Οι συνεχείς σωματικές κινήσεις, ένα βήμα πριν το μιούζικαλ, αλλά και οι πόρτες που ποτέ δεν μένουν κλειστές δεν αφήνουν το θεατή να «πέσει» στα «χέρια» της ανίας, αλλά τον εντάσσουν στη λογική μιας ιδιαίτερης φάρσας.

Η πλαστικότητα του σώματος των ηθοποιών, οι γρήγοροι και χιουμοριστικοί διάλογοι, αλλά και η πρωτοπόρα σκηνοθεσία με την απόλυτη λιτότητα να κάνει «θαύματα» μπορεί να δώσουν στο «Room Service» τον τίτλο του εναλλακτικού.

Ο σκηνοθέτης, Έκτορας Λυγίζος, όπως και σε άλλα έργα του έτσι και στο «Room Service» εναποθέτει τους σπόρους του διαφορετικού, στηριζόμενος στην κίνηση, την ταχύτητα και τα λιτά αλλά κατά τα άλλα πολλά υποσχόμενα σκηνικά.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Μετάφραση, Διασκευή & Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος
Σκηνικά & Κοστούμια: Κλειώ Μπομπότη
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης
Μακιγιάζ: Ιωάννα Λυγίζου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Βλασσοπούλου
Βοηθός Σκηνογράφου: Ευγενία Κοβότσου
Διδασκαλία Tap Dancing: Θάνος Δασκαλόπουλος
Παίζουν: Γιάννης Κλίνης, Έκτορας Λυγίζος, Έλενα Μεγγρέλη, Δημήτρης Μοθωναίος, Άρης Μπαλής, Γιάννης Παπαδόπουλος
Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών