Ο γάλλος πρόεδρος προσπάθησε να βρει μία λύση για την υπόθεση της 15χρονης Λεονάρντα, Ρομά μαθήτριας που απελάθηκε στο Κόσοβο από το σχολικό λεωφορείο ως τελευταίο μέλος της οικογένειάς της, ενώπιον της πολεμικής που δέχεται το Παρίσι -και κατέληξε να κάνει τα πράγματα χειρότερα για το Μέγαρο των Ηλυσίων όταν πρότεινε στην μαθήτρια να επιστρέψει μόνη της στη Γαλλία.

Η αριστερή πλευρά του κόμματός του επικρίνει ως ανεπαρκή την κίνηση, οι υπέρμαχοι της νομιμότητας αγανακτούν με την «αυθαίρετη» απόφαση και όλοι -τα ΜΜΕ συμπεριλαμβανομένων- βλέπουν τον Ολάντ σε πλήρη σύγχυση για το ζήτημα του μεταναστευτικού.

Η Λεονάρντα Ντιμπρανί, ένα από τα έξι παιδιά οικογένειας Ρομά που βρισκόταν για χρόνια χωρίς χαρτιά στη Γαλλία, βρίσκεται πλέον αναγκαστικά στο Κόσοβο, από όπου κατάγονται οι γονείς της, αφού μέλη των αρμόδιων γαλλικών υπηρεσιών σταμάτησαν το σχολικό της ενώ επέστρεφε από εκδρομή και εφάρμοσαν την νόμιμη απόφαση για απέλαση της οικογένειας Ντιμπρανί.

Μαθητές έκαναν αρχικά καταλήψεις λυκείων στο Παρίσι και βγήκαν στους δρόμους, ζητώντας, μαζί με οργανώσεις για τα δικαιώματα των μεταναστών, επιστροφή της Λεονάρντα αλλά και άλλων μαθητών (όπως του Χατσίκ Καχατριάν, που απελάθηκε στην Αρμενία).

Από την άλλη, δημοσκοπήσεις (όπως η τελευταία στην Journal du Dimanche) δείχνουν πως η πλειονότητα των Γάλλων επιδοκιμάζει την απόφαση. Ανεξαρτήτως του κατά πόσον η «κοινή γνώμη» επηρεάζει ή όχι τις αποφάσεις των διοικητικών αρχών, επηρεάζει σαφώς το πολιτικό κλίμα απέναντι στην κυβέρνηση και τον Φρανσουά Ολάντ προσωπικά -και με αυτό το κριτήριο φαίνεται ότι προσπάθησε να αντιδράσει ο γάλλος πρόεδρος.

Πολιτική πυξίδα και τακτικισμοί

Το ζήτημα δεν αφορά ουσιαστικά σε καμία περίπτωση την ίδια την Λεονάρντα: Στην υπόθεση ανακεφαλαιώνεται το ζήτημα της μετανάστευσης και των μεταναστών χωρίς χαρτιά γενικά, το ζήτημα των Ρομά ειδικά -εξαιρετικά δύσκολο για την νυν και την τέως γαλλική ηγεσία- και δευτερευόντως το τι γίνεται με τους μαθητές σε σχολεία (που άτυπα θεωρούνται οιονεί χώρος «ασύλου»).

Στο υπόβαθρο μπλέκεται το παρόν πολιτικό κλίμα, με την άνοδο του ξενοφοβικού Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν, η ρητορική του οποίου έχει επενδύσει αρκετά στο ζήτημα των καταυλισμών των Ρομά, και η «αντεπίθεση» με τα ίδια μέσα από τον γάλλο υπουργό Εσωτερικών Μανουέλ Βαλ -ο οποίος φαίνεται να ανταμείβεται δημοσκοπικά από την σκληρή του στάση, όσο κι αν προκαλεί την αντίδραση των συντρόφων του στο σοσιαλιστικό κόμμα.

Εν μέσω όλου αυτού του περίπλοκου σκηνικού, ο γάλλος πρόεδρος επέλεξε να επικεντρωθεί αποκλειστικά στην υπόθεση Λεονάρντα και προσπάθησε να δώσει μία σολομώντεια λύση: Της πρότεινε να γυρίσει μόνη της για να τελειώσει το σχολείο.

Οι συμβιβασμοί κατά κανόνα απλώς ικανοποιούν μόνο τμηματικά όλα τα μέρη, αλλά αυτή η απόπειρα συμβιβασμού κατάφερε μόνο να εξοργίσει απολύτως του πάντες: Οι μαθητές δεν θέλουν να φύγουν από τους δρόμους, οι επικριτές της πρώτης απόφασης -όχι μόνο από την Αριστερά και εντός του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος- επιμένουν, μαζί με τις οργανώσεις, μόνο σε επιστροφή ολόκληρης της οικογένειας, οι υπέρμαχοι της νομιμότητας δεν καταλαβαίνουν πώς μπορεί να στέκει μία τέτοια απόφαση και οι ενώσεις αστυνομικών και υπαλλήλων της υπηρεσίας αλλοδαπών αγανακτούν με την «έλλειψη κρίσης».

Όλοι, μαζί τους και τα γαλλικά πρωτοσέλιδα, συμφωνούν στο ότι ο Ολάντ μοιάζει χαμένος μεταξύ των διαφορετικών πόλων στη συζήτηση για το μεταναστευτικό: «Λεονάρντα, ή αλλιώς η ασυνέπεια του «Ολαντισμού»» και «Ο Ολάντ προκαλεί καταιγίδα» γράφει η Fιgaro, «η Αριστερά πληρώνει τα ρήγματά της» λέει η Liberation.

Η σύγχυση αντανακλάται στο ίδιο το Σοσιαλιστικό Κόμμα: Ο γγ του κόμματος Χαρλέμ Ντεζίρ ζήτησε επιστροφή της οικογένειας, η πλειονότητα του κόμματος δεν βλέπει με καλό μάτι την σκληρή ρητορική του υπουργου Εσωτερικών Μανουέλ Βαλ, ο οποίος όμως έχει τη μεγαλύτερη δημοτικότητα από τα κομματικά στελέχη -σε αντιδιαστολή με τη φθίνουσα δημοτικότητα του Ολάντ.

H έφηβη απέρριψε, φυσικά, την πρόταση του Ολάντ και απάντησε πως θα επέστρεφε μόνο με την οικογένειά της. Από την στιγμή λοιπόν, σημειώνει εύστοχα η γερμανική Sueddeutsche Zeitung, που ακόμη και μία δεκαπεντάχρονη μπορεί να δει τον πολιτικό τακτικισμό του γάλλου προέδρου, τότε κάπου υπάρχει πρόβλημα.

Βασίλης Ψυχογιός

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Ειδήσεις Σήμερα: