Φίλος που ζούσε στις ΗΠΑ πολλά χρόνια μου διηγήθηκε το ακόλουθο περιστατικό:

Τον σταμάτησαν για υπερβολική ταχύτητα και ο αστυνομικός του πρότεινε
να πληρώσει 100 δολλάρια στον ίδιο ή να του κόψει κλήση και να
πληρώσει 200 δολλάρια πρόστιμο. Ο φίλος του απάντησε πως είχε επάνω
του μόνο 80 δολλάρια και ο αστυνομικός δέχθηκε να του κάνει έκπτωση.

Μόλις όμως ο λαδωμένος εκπρόσωπος του νόμου γύρισε στο περιπολικό για
να μοιραστεί την μπάζα με τον συνάδελφό του, εκείνος άρχισε να του
φωνάζει και να τσακώνονται. Ο φίλος που είδε τη σκηνή από τον καθρέπτη
πήρε το αυτοκίνητό του και έφυγε αλλά λίγο παρακάτω το ίδιο περιπολικό
τον ξανασταμάτησε.

Τον πλησίασε ο ίδιος αστυνομικός, του έδωσε 20 δολλάρια και του είπε:

Κράτησέ τα μήπως σου συμβεί τίποτε στο δρόμο!

Αν κάτι πήγαινε στραβά και βρισκόταν χωρίς χρήματα ο φίλος μου
πράγματι θα είχε πρόβλημα και αν γινόταν έρευνα θα μπορούσε να
μαθευτεί πως πλήρωσε τους αστυνομικούς που περιπολούσαν σε εκείνο το
σημείο. Προτίμησαν λοιπόν τα λιγότερα, παρά να κινδυνεύσουν να
πιαστούν από ένα ατύχημα.

Ακόμη και η λαμογιά λοιπόν θέλει μέτρο, πρόβλεψη και τέχνη.

Αφιερώνω αυτή την ιστορία σε όσους ακούνε για την ελληνική διαφθορά
και αμέσως ανταπαντούν πως διαφθορά έχουν και οι άλλοι οπότε είναι
άδικο να μας κατηγορούν για τη δική μας. Πράγματι υπάρχουν
διεφθαρμένοι και στις άλλες κοινωνίες. Φυλάγονται όμως καλύτερα.

Γιώργος Στ. Επιτήδειος

Γιώργος Επιτήδειος