Γιατί δεν μπορούμε να γίνουμε Λετονία;

Όλοι κάνουν παραλληλισμούς ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αργεντινή. Είναι όμως μονόδρομος αυτό;

Η Λετονία αντιμετώπισε την άρνηση των δανειστών για την παροχή νέων κεφαλαίων το 2008. Η οικονομία της είχε αναπτυχθεί βασισμένη σε δάνεια και πλέον δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη σε κανέναν ακριβώς όπως η δική μας το 2009.

Η κυβέρνηση της Ρίγας όμως κινητοποιήθηκε. Μείωσε τις δαπάνες, κρατώντας όμως την ισοτιμία του νομίσματός της με το ευρώ σταθερή. Υποτίθεται πως αυτό είναι αντιαναπτυξιακό και κακώς η Τρόικα το ζητάει από εμάς.

Για τους Λετονούς όμως η συνταγή που οι Έλληνες θεωρούν αδιέξοδη δούλεψε. Αλλά βέβαια υπήρχαν κάποιες διαφορές:

Η κυβέρνηση κινήθηκε γρήγορα περνώντας πρώτα τα πιο δύσκολα και αντιλαϊκά μέτρα.

Οι μισθοί μειώθηκαν, αλλά τροποποιήθηκε ριζικά και το σύνολο του δημόσιου τομέα.

Οι μεταρρυθμίσεις για το άνοιγμα επαγγελμάτων και τομέων της οικονομίας προχώρησαν γρήγορα χωρίς να εισακουστούν οι φωνές όσων συμφερόντων πλήττονταν από αυτές.

Οι παροχές προς τους ανέργους αυξήθηκαν ώστε να προστατευτούν οι πιο αδύναμοι.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η κυβέρνηση να επανεκλεγεί δύο φορές και η Λετονία να βρίσκεται στο δρόμο για την ένταξη στο ευρώ την 1/1/2014 με ανεργία 15,2% δηλαδή πολύ χαμηλότερη από την ελληνική.

Το μυστικό αυτής της εκπληκτικής πορείας ήταν η συναίνεση. Οι Λετονοί είδαν το πρόβλημα και η κυβέρνηση δεν προσπάθησε να προστατέψει κανέναν σε βάρος των υπολοίπων. Όλοι λοιπόν δούλεψαν μαζί για το καλό της χώρας που τελικά είναι προς το συμφέρον όλων.

Έχει βέβαια και η Λετονία τα προβλήματά της. Για παράδειγμα αυξήθηκε η μετανάστευση προς το εξωτερικό. Αλλά μήπως εμείς αρνούμενοι το μνημόνιο βρεθούμε τελικά στην ίδια κατάσταση όσον αφορά τα αρνητικά, αλλά χειρότερα όσον αφορά τα θετικά;

Γιώργος Επιτήδειος

Γιώργος Επιτήδειος