Τις μέρες που οι τηλεοπτικές οθόνες αλλά και το ίντερνετ βέβαια κατακλύζονται από κρίσεις εξαιτίας της φύσης (όπως στη Ιαπωνία) και των ανθρώπων (όπως στη Λιβύη) ,είναι εύκολο κανείς να παραβλέψει άλλες προκλήσεις, οι οποίες μόλις πριν μερικές εβδομάδες ήταν στην κορυφή της παγκόσμιας επικαιρότητας. Η κλιματική αλλαγή είναι ένα προφανές παράδειγμα.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε πρόσφατα τον ‘Οδικό Χάρτη χαμηλών εκπομπών άνθρακα 2050’ ο οποίος αντικατοπτρίζει τη συμφωνία κρατών-μελών για μείωση των εκπομπών κατά τουλάχιστον 80% έως το 2050. Έως εδώ καλά, αλλά το ερώτημα παραμένει: Πώς θα το επιτύχουμε αυτό? Οι Υπουργοί επτά κρατών-μελών της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνίδας Υπουργού για το Περιβάλλον, την Ενέργεια και την Κλιματική Αλλαγή κ. Τίνας Μπιρμπίλη και του Βρετανού Υπουργού Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής , κ. Chris Huhne έγραψαν επιστολή στην οποία υποστηρίζουν ότι ο πιο πρόσφορος οικονομικά τρόπος για να επιτευχθεί αυτό μακροπρόθεσμα, είναι να τεθεί ως στόχος η μείωση εκπομπών άνθρακα κατά 30% αντί 20% έως το 2020. Αυτό δε χρειάζεται να είναι παίγνιο μηδενικού αθροίσματος: είναι εφικτό να μειώσουμε τα επίπεδα εκπομπών άνθρακα στην Ευρώπη και παράλληλα να δώσουμε ώθηση στην Ευρωπαϊκή οικονομία. Καθώς η τιμή του πετρελαίου αυξάνεται ραγδαία σαν αποτέλεσμα της κρίσης στην Μέση Ανατολή, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί αυτή είναι μία έξυπνη τακτική.

Η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής είναι ένα καλό παράδειγμα ενός μακροπρόθεσμου στόχου, για την επίτευξη του οποίου θα πρέπει να κινητοποιηθούμε άμεσα. Αλλά τί ακριβώς πρέπει να κάνουμε? Όλες οι ιδέες είναι ευπρόσδεκτες.

Δρ. Ντέιβιντ Λάντσμαν