Καλή όρεξη, μικρούλι!

Οι γονείς δεν είναι σχεδόν ποτέ ευχαριστημένοι με το φαγητό του παιδιού τους.
Τα παράπονά τους είναι ποικίλα: το παιδί τους μπορεί να τρώει ελάχιστα ή, αντίθετα,
πάρα πολύ, να τσιμπολογά διαρκώς είδη που δεν έχουν καμία θρεπτική αξία και
όταν έλθει η ώρα του φαγητού να μην αγγίζει τίποτα από το πιάτο του. Πιθανόν
να αντιπαθεί τα φρούτα, να μην πίνει αρκετό γάλα, να τρώει μόνο τις τηγανητές
πατάτες και να αφήνει άθικτο το κρέας, να τρελαίνεται για τα γλυκά και να μετατρέπει
τα οικογενειακά γεύματα σε μαρτύριο. Το φαγητό του ιδιότροπου παιδιού μπορεί
να καταδυναστεύσει τη ζωή όλης της οικογένειας. Και όμως, το παιδί σας, οπλισμένο
με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, θα φάει όταν πεινάει. Και όταν πάψει να πεινάει,
θα σταματήσει το φαγητό. Προσπαθήστε λοιπόν να ηρεμήσετε. Δοκιμάστε να υιοθετήσετε
μια πιο χαλαρή στάση σε σχέση με το φαγητό του παιδιού, γιατί τίποτα δεν είναι
πιο αποθαρρυντικό για το μικρούλι σας από το να σας βλέπει να μετράτε αγχωμένη
τις μπουκιές του. Αφήστε το ελεύθερο να αποφασίσει πότε χόρτασε και απλώς ζητήστε
του να σας ειδοποιήσει όταν πεινάει. Μαγικές συνταγές για να πείσετε το δύσκολο
μπομπιράκι σας να φάει όλο του το φαγάκι σίγουρα δεν υπάρχουν. Μπορείτε όμως
να ενθαρρύνετε το παιδί σας να φάει περισσότερο, μετατρέποντας το σπίτι σας
σε ένα γαστριμαργικό παράδεισο και το φαγητό σε ακαταμάχητο πειρασμό. Ζητήστε
από το παιδί σας να σας βοηθήσει στην προετοιμασία του φαγητού, έτσι ώστε να
αισθανθεί χρήσιμο και ότι συμμετέχει στη διαδικασία της διατροφής και της ανάπτυξης.
Θα πλάσετε μαζί τον κιμά (όπως ακριβώς κάνετε με την πλαστελίνη), θα πλύνει
τα λαχανικά, θα βγάλει το τραπεζομάντιλο από το συρτάρι και θα βάλει τις χαρτοπετσέτες
στο τραπέζι. Στη συνέχεια, προσπαθήστε να δημιουργήσετε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα
στο τραπέζι. Μην ξεχάσετε να βάλετε στο μπομπιράκι σας το αγαπημένο του (πλαστικό)
πιάτο με τον Μίκυ Μάους και ένα άλλο πιάτο δίπλα για το αρκουδάκι του, που πείνασε
και αυτό και θέλει να φάει μαζί του. Έτσι, το παιδί θα συνδέσει το φαγητό με
τη χαρά και τη διασκέδαση και όχι με την υποχρέωση . Δώστε στο παιδί σας το
δικαίωμα της επιλογής για να αισθανθεί ότι υπολογίζετε τη γνώμη του: «Προτιμάς
να φας σήμερα μακαρόνια ή ομελέτα;» Αν οι επιλογές του παιδιού σας είναι παράλογες
και το μενού του ανησυχητικά μονότονο, αν το παιδάκι σας τρώει συνέχεια τα ίδια
και τα ίδια και αποκλείει, πεισματικά, φαγητά απαραίτητα για την ανάπτυξή του,
προσπαθήστε να δώσετε ποικιλία στη διατροφή του με τα απαραίτητα συστατικά σε
άλλη μορφή. Αν, για παράδειγμα, δεν πίνει αρκετό γάλα, θα πάρει το ασβέστιο
που χρειάζεται από το γιαούρτι. Αν αντιπαθεί τα λαχανικά, δώστε του τις απαραίτητες
βιταμίνες σε μορφή φρούτων ή σε χυμούς. Τα παιδάκια προτιμούν συνήθως τα απλά
φαγητά, γιατί θέλουν να ξέρουν τι είναι αυτό που τρώνε. Προσπαθήστε λοιπόν να
σεβαστείτε τα γούστα, τις προτιμήσεις και τις… ιδιοτροπίες του παιδιού σας.
Αν δεν του αρέσει μια συγκεκριμένη τροφή, μην το πιέζετε να τη φάει. Κανένα
φαγητό δεν είναι αναντικατάστατο. Αν θέλει να τρώει κάθε μέρα μακαρόνια με τυρί,
ενδώστε προσωρινά στην επιθυμία του. Σε μερικές ημέρες θα τα έχει βαρεθεί. Χρησιμοποιήστε
όλη σας τη φαντασία για να διακοσμήσετε ωραία το πιάτο του παιδιού σας. Να δημιουργήσετε
πρωτότυπους συνδυασμούς χρωμάτων και σχημάτων ανάμεσα στο καλαμπόκι και την
ντομάτα, το μπιζέλι και το αγγούρι. Πολλά παιδάκια αναπτύσσουν περίεργες τελετουργικές
συνήθειες σε σχέση με το φαγητό τους: θέλουν το κρέας κομμένο σε λεπτές φέτες,
τις πατάτες σε τετράγωνα κομματάκια, τα ζυμαρικά σε συγκεκριμένο σχήμα και το
φρούτο σερβιρισμένο πάντα σε ειδικό μπολ. Ανεχτείτε τις απαιτήσεις του παιδιού
σας (στο βαθμό που δεν είναι παράλογες). Σύντομα θα τις βαρεθεί και θα τις ξεχάσει.
Βάλτε μέσα στο πιάτο μια μικρή μερίδα με μεγάλη ποικιλία φαγητών. Η μερίδα του
παιδιού σας πρέπει να είναι μικρή. Το στομαχάκι του είναι πολύ μικρότερο από
το δικό σος και η μερίδα που μπορεί να φάει είναι το ένα τρίτο ή έστω το μισό
της δικής σας. Αν το μικρούλι σας αντικρίσει μπροστά του ένα πιάτο ξέχειλο με
φαγητό, θα πανικοβληθεί και θα αποθαρρυνθεί να φάει πριν ακόμη ξεκινήσει. Αρχίστε
λοιπόν με μια μικρή ποσότητα φαγητού και, αν το παιδάκι το φάει, θα του προσθέσετε
και άλλο. Η περίοδος της προετοιμασίας τελείωσε. Εδώ αρχίζει το κυρίως έργο.
Προσπαθήστε κατ΄ αρχάς να δημιουργήσετε μια ευχάριστη αιτμόσφαιρα στο τραπέζι,
Αν το παιδάκι σας αρχίσει να βαριέται, στριφογυρνά πάνω στην καρέκλα και ανυπομονεί
να κατέβει για να συνεχίσει το παιχνίδι, προσπαθήστε να του κρατήσετε αμείωτο
το ενδιαφέρον με μια συζήτηση που το αφορά άμεσα. Αν εσείς και ο σύντροφός σας
συζητάτε για θέματα που δεν καταλαβαίνει, το παιδάκι αισθάνεται ότι το παραμελείτε
και θα νιώθει απομονωμένο και παραγκωνισμένο. Κάτι άλλο που πρέπει να ελέγξετε
είναι αν το καθισματάκι του είναι αρκετά άνετο.

Για να βολευτεί το μικρούλι σας στο τραπέζι, είναι προτιμότερο να το βάλετε
σε ένα καρεκλάκι ειδικό για παιδιά, ώστε να φτάνει να πιάνει τα διάφορα πράγματα
πάνω στο τραπέζι. Αν επιμένει να κάθεται στην καρέκλα των μεγάλων, βάλτε από
κάτω δύο, τρία μαξιλάρια. Δώστε στο παίδι όλο το χρόνο που χρειάζεται για να
φάει. Η χώνεψη γίνεται καλύτερα, όταν το φαγητό τρώγεται σε μια χαλαρή, ευχάριστη
ατμόσφαιρα, χωρίς εντάσεις και βιασύνες. Τα δύσκολα παιδάκια συνήθως τρώνε (απελπιστικά)
αργά. Προσπαθήστε λοιπόν να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας, αν το παιδί σας αποσπά
διαρκώς την προσοχή του από το πιάτο και σταματά διαρκώς για να ασχοληθεί με
κάτι άλλο. Αν αντιδράσετε απότομα, το μόνο που θα καταφέρετε, θα είναι να του
κόψετε και τη λίγη όρεξη που έχει. Μην υποκύψετε στον πειρασμό να δωροδοκήσετε
το παιδί σας ή να το απειλήσετε με κάποια τιμωρία για να φάει όλο του το φαγάκι.
«Αν αδειάσεις το πιάτο σου, θα σου αγοράσω ένα γλειφιτζούρι». «Αν δεν φας όλο
το φαΐ σου, δεν θα πας στην παιδική χαρά». Η μέθοδος αυτή σπάνια αποδίδει. Το
παιδί συνδέει το φαγητό με κάτι δυσάρεστο. Αλλιώς δεν θα προσπαθούσατε να το
«εξαγοράσετε» για να φάει. Μαθαίνει, λοιπόν, να χρησιμοποιεί το φαγητό ως διαπραγματευτικό
μέσον. Αν δεν φάει αρκετά, μην ανησυχείτε. Ποτέ μην το πιέσετε και μην το κρατάτε
με το ζόρι στο τραπέζι, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα φάει περισσότερο.
Η όρεξη των μικρών παιδιών είναι μια εξαιρετικά παράξενη υπόθεση. Τη μία ημέρα
μπορεί να φάνε ελάχιστα και την επόμενη να μεταμορφωθούν σε μικρούς γαργαντούες.
Αν έχετε σκοπό να διευρύνετε τους γαστριμαργικούς ορίζοντες των παιδιών σας
που περιορίζονται καθημερινά στις τηγανητές πατάτες και τα μακαρόνια, πρέπει
να το κάνετε με πολύ αργό ρυθμό. Μερικά παιδάκια φοβούνται την αλλαγή. Απορρίπτουν
την καινούρια γεύση μόνο και μόνο επειδή είναι καινούρια και ξεφεύγει από αυτό
που έχουν συνηθίσει. Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν. Αν θέλετε
να πετύχετε το σκοπό σας, παρουσιάζετε στο παιδί σας μία φορά την εβδομάδα από
ένα καινούριο πιάτο και προσπαθήστε να το πείσετε να δοκιμάζει κάθε φορά από
λίγο. Το πιθανότερο είναι ότι στο τέλος θα συνηθίσει.

health.in.gr