Τα μητρικά γονίδια επηρεάζουν τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού

Νέα Υόρκη: Τα μητρικά γονίδια ενδεχομένως να παίζουν σημαντικό ρόλο στον κίνδυνο πρόωρου τοκετού, σύμφωνα με δύο έρευνες που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Epidemiology.

Παλαιότερη έρευνα είχε δείξει ότι τα γονίδια ίσως παίζουν ρόλο στις πιθανότητες της εγκύου να γεννήσει πρόωρα, πριν δηλαδή την 37^η εβδομάδα κυοφορίας.

Ο κίνδυνος είναι αυξημένος, για παράδειγμα, μεταξύ των γυναικών που και οι ίδιες είχαν γεννηθεί πρόωρα ή είχαν αδελφή που γέννησε αυτή πρόωρα. Και τώρα στοιχεία από μελέτες διδύμων δείχνουν ότι έως και το 40% των πρόωρων τοκετών εμπεριέχουν κάποια γενετική επιρρέπεια. Αλλά ελάχιστα είναι γνωστά για το ποια γονίδια επηρεάζουν τον πρόωρο τοκετό.

Οι νέες έρευνες έρχονται να δείξουν ότι τα μητρικά γονίδια, παρά τα γονίδια που επηρεάζουν την εμβρυϊκή ανάπτυξη και κληρονομούνται και από τους δυο γονείς, είναι ένοχα.

Στην πρώτη μελέτη, Δανοί επιστήμονες ανέλυσαν εθνικά στοιχεία από βάση πληροφοριών που περιείχε πάνω από ένα εκατομμύριο μονότοκετες γεννήσεις στην Δανία την περίοδο 1978-2004. Διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες με ιστορικό πρόωρου τοκετού διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο για επικείμενο πρόωρο τοκετό.

Αλλά ο κίνδυνος ήταν επίσης αυξημένος μεταξύ των γυναικών με μητέρα, αδερφή ή ετεροθαλή αδερφή (από την ίδια μητέρα) που είχαν γεννήσει πρόωρα. Συγκριτικά με τις γυναίκες χωρίς τέτοιο οικογενειακό ιστορικό, οι γυναίκες αυτές είχαν 60% περισσότερες πιθανότητες να γεννήσουν πρόωρα.

Αντίθετα, οι πρόωροι τοκετοί μεταξύ των γυναικών από την πλευρά του πατέρα ή μεταξύ των γυναικών από τους άνδρες συγγενείς της εγκύου, δεν είχαν καμιά επίδραση στον κίνδυνο της εγκύου να γεννήσει πρόωρα.

Και στην δεύτερη μελέτη που έγινε στην Σουηδία, τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια. Το δείγμα αφορούσε σε 989.000 γεννήσεις την περίοδο 1992-2004. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αδελφές των γυναικών που είχαν γεννήσει πρόωρα είχαν έως και 80% υψηλότερο κίνδυνο πρόωρου τοκετού έναντι των γυναικών χωρίς ανάλογο οικογενειακό ιστορικό.

Δεν προέκυψαν στοιχεία αυξημένου κινδύνου όταν η σύζυγος αδελφού της εγκύου είχε γεννήσει πρόωρα. Ούτε και στοιχεία που να δείχνουν ότι ο αυξημένος κίνδυνος μεταξύ αδελφών μπορούσε να αποδοθεί σε μη γενετικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις πιθανότητες πρόωρου τοκετού, όπως το κάπνισμα ή το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο.

Συνολικά, οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα μητρικά γονίδια αναλογούν στο ένα τέταρτο των παραγόντων κινδύνου πρόωρου τοκετού. Αντίθετα τα εμβρυϊκά γονίδια έχουν ελάχιστη επίδραση.

Η Δρ Aννα Σβένσον από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα όπου που έγινε η μια μελέτη σημειώνει ότι « τα γονίδια που ρυθμίζουν το περιβάλλον της μήτρας κατά την κύηση παίζουν ρόλο. Ωστόσο αν και οι δυο παρούσες μελέτες υπογραμμίζουν τον ρόλο των μητρικών γονιδίων στον πρόωρο τοκετό, αυτό δεν σημαίνει ότι ο κίνδυνος είναι υψηλός για κάθε γυναίκα με ανάλογο οικογενειακό ιστορικό.»

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών στις δύο μελέτες δεν γέννησαν πρόωρα, ανεξαρτήτως του οικογενειακού ιστορικού. Στην μελέτη των Δανών επιστημόνων, περίπου το 7% των γυναικών με αδελφή που είχε γεννήσει πρόωρα, γέννησαν και οι ίδιες πρόωρα, συγκριτικά με το 4,5% των γυναικών χωρίς ανάλογο οικογενειακό ιστορικό.

health.in.gr