Αμετακίνητος ο Γερμανός καγκελάριος για την «Ατζέντα 2010», παρά τις αντιδράσεις

28

Αποφασισμένος να περάσει πάση θυσία στο έκτακτο συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD), την 1η Ιουνίου, το πρόγραμμα των οικονομικών μεταρρυθμίσεων που ακούει στο όνομα «Ατζέντα 2010», και το οποίο περιλαμβάνει δραστικές περικοπές των κοινωνικών παροχών, εμφανίστηκε τη Δευτέρα ο καγκελάριος και πρόεδρος των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, Γκέρχαρντ Σρέντερ, δηλώνοντας στην κοινή συνεδρίαση του Προεδρείου του κόμματος και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ότι «δεν χρειάζομαι συμβιβασμούς».

Η «Ατζέντα 2010» που εξήγγειλε σε βασικές γραμμές ο Σρέντερ στο γερμανικό κοινοβούλιο στα μέσα Μαρτίου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η διογκούμενη ανεργία και ο μηδενικός ρυθμός ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας (πρόκειται για αρνητικά μεγέθη ρεκόρ στα οποία προστέθηκε η κατάρρευση του προϋπολογισμού του υπουργού Οικονομικών Χανς Αϊχελ) περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη «συγχώνευση» του βοηθήματος ανεργίας με το λεγόμενο «κοινωνικό βοήθημα», γεγονός που στην πράξη σημαίνει τη δραστική μείωση του βοηθήματος ανεργίας στο επίπεδο του βοηθήματος απορίας.

Ταυτόχρονα μειώνεται το χρονικό διάστημα παροχής τού επιδόματος ανεργίας σε δώδεκα μήνες μετά την απόλυση του εργαζομένου, αντί 32 όπως ισχύει μέχρι σήμερα, καθώς και περικοπές στις παροχές αυτές, (τόσο στο επίδομα ανεργίας όσο και στο βοήθημα ανεργίας), υπό τύπον «κυρώσεων», προκειμένου οι άνεργοι να αποδέχονται εργασίες που δεν ανταποκρίνονται στα προσόντα τους ή στο είδος εργασίας που εκτελούσαν πριν απολυθούν.

Το δεύτερο βασικό μέτρο της «Ατζέντας 2010» αφορά τη βαθμιαία «ελαστικοποίηση» της προστασίας των εργαζομένων από απολύσεις στις μικρές επιχειρήσεις, προκειμένου -σύμφωνα με τη φιλοσοφία των μεταρρυθμίσεων αυτών- οι εργοδότες να μη διστάζουν, όταν υπάρχουν παραγγελίες, να προσλαμβάνουν εργαζόμενους επειδή δεν θα μπορούν αργότερα να τους απολύσουν.

Στο «πακέτο» περιλαμβάνονται επίσης η αύξηση της οικονομικής συμμετοχής των ασφαλισμένων στην τιμή των χορηγούμενων φαρμάκων και ο περιορισμός των δυνατοτήτων πρόωρης συνταξιοδότησης (το όριο των 65 ετών παραμένει προς το παρόν άθικτο και η αύξησή του στα 67 αναφέρεται ως «αντικείμενο προβληματισμού στο μέλλον»), ενώ ήδη -χωρίς αυτό τυπικά να συμπεριλαμβάνεται στην «Ατζέντα»- μετά την ξαφνική αύξηση της τιμής των καυσίμων «υπέρ των συνταξιοδοτικών ταμείων», αποφασίστηκε από την κυβέρνηση την περασμένη εβδομάδα και η αύξηση από 1/1/2004 της τιμής των τσιγάρων κατά 30%, ακυρώνοντας έτσι όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις που απέκλειαν την επιβολή νέων φόρων σε βάρος του μεγάλου καταναλωτικού κοινού.

Ρήξη με τα συνδικάτα – Αντίσταση των «αντιφρονούντων»

Η «Ατζέντα» του Σρέντερ συνάντησε σε γενικές γραμμές την επιδοκιμασία των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των εργοδοτικών οργανώσεων, αλλά προκάλεσε, όπως είναι φυσικό, την οξύτατη αντίδραση των συνδικάτων, αλλά και αναβρασμό στη βάση του κόμματος. Η κριτική που διατυπώθηκε δημόσια έκανε λόγο για «ανελέητη κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους», για «εξαπάτηση των ψηφοφόρων και του λαού», για «ύπουλη προσπάθεια εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου του Μπλερ» και φτάνει μέχρι την «προδοσία των αρχών και των αξιών της Σοσιαλδημοκρατίας».

Η εσωκομματική αναταραχή βρήκε την έκφρασή της αφενός μεν στο αίτημα της διεξαγωγής ενός εκτάκτου συνεδρίου και αφετέρου στην κίνηση έντεκα βουλευτών της λεγόμενης «αριστερής» πτέρυγας του SPD για τη συλλογή υπογραφών εντός του κόμματος, που βάσει του Καταστατικού και υπό ορισμένες προϋποθέσεις, μπορεί να οδηγήσει σε εσωκομματικό «δημοψήφισμα» με τη δυνατότητα να ακυρώσει τις αποφάσεις της ηγεσίας του κόμματος.

Σημειωτέον ότι η κυβέρνηση διαθέτει μία ισχνή πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και ότι αρκεί η «άρνηση» τεσσάρων μόνον βουλευτών του κυβερνητικού «στρατοπέδου» για να χάσει την απόλυτη πλειοψηφία.

Η ηγεσία του SPD «κώφευσε» αρχικά στο αίτημα της διεξαγωγής έκτακτου συνεδρίου και επιχείρησε να απομονώσει τους «αντιφρονούντες», αλλά υποχρεώθηκε να αναθεωρήσει την τακτική της όταν διαπίστωσε αφενός μεν ότι η ηγεσία των συνδικάτων ήταν αποφασισμένη να έρθει σε ρήξη με το SPD αν ο Σρέντερ επιμείνει να περάσει στο ακέραιο την «Ατζέντα 2010» και όταν συνειδητοποίησε αφετέρου ότι στη βάση του κόμματος υπάρχει μεν μία σχετική κατανόηση για την αναγκαιότητα μέτρων «εκσυγχρονισμού», αλλά και μεγάλη δυσθυμία για το στιλ του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» που συχνά επιχειρεί να επιβάλει ο Σρέντερ είτε με την παροιμιώδη ρήση του «basta» (ως εδώ/φτάνει) με τον διάλογο, είτε συνδέοντας εκβιαστικά την απόρριψη των θέσεών του με την παραίτησή του.

Έκτακτο συνέδριο και ο ελιγμός του «IWAN»

Έτσι η ηγεσία του SPD συγκάλεσε το έκτακτο συνέδριο της 1ης Ιουνίου και ταυτόχρονα, ως «γενναία παραχώρηση» στους αντιφρονούντες, συνέταξε και ένα σχέδιο ψηφίσματος υπό την επωνυμία «IWAN» (προκύπτει από τα αρχικά των λέξεων Ευρηματικότητα, Ανάπτυξη, Εργασία, Βιωσιμότητα) με το οποίο «τίθεται για προβληματισμό» μία δέσμη μέτρων που θα επιβαρύνουν όχι μόνο τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τα χαμηλότερα εισοδήματα, αλλά και τους πλούσιους.

Ο Σρέντερ αποσαφήνισε ωστόσο ότι ο «IWAN» δεν επηρεάζει «ούτε κατ ελάχιστον» την «Ατζέντα 2010», που θα έρθει «ως έχει» προς ψήφιση στη Βουλή πριν από τις θερινές διακοπές, ενώ ο «IWAN» θα αποτελέσει συστατικό του τακτικού προγραμματικού συνεδρίου του SPD τον ερχόμενο Νοέμβριο.

Ο Σρέντερ εξέφρασε τη Δευτέρα, μετά και το τελευταίο διατυπωτικό «φινίρισμα» του σχεδίου απόφασης που θα παρουσιάσει στο συνέδριο για την «Ατζέντα 2010», την πεποίθησή του ότι θα πάρει μία άνετη πλειοψηφία προσθέτοντας ότι «αυτό είναι και εκ των ων ουκ άνευ, προκειμένου να κάνω τη δουλειά μου».

Στην πραγματικότητα κανείς δεν αμφισβητεί (της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των «αντιφρονούντων», συμπεριλαμβανομένων) ότι -υπό το κράτος των «τρομοκρατικών» μεγεθών της ανεργίας και της οικονομικής δυσπραγίας, αλλά και ελλείψει μίας αξιόπιστης προγραμματικής εναλλακτικής πρότασης που να συνδέεται με την προοπτική αντικατάστασης της ηγεσίας του SPD- η «Ατζέντα 2010» θα εγκριθεί από το συνέδριο, υπολογίζοντας σε ποσοστά μέχρι και 80%.

Αυτό που αμφισβητείται είναι το κατά πόσο η «αναγκαστική» υποστήριξη της «Ατζέντας» του Σρέντερ από τους συνέδρους συνιστά και υποστήριξη στο πρόσωπο του προέδρου του κόμματος. Η διάσωση της φιλοσοφίας του κοινωνικού κράτους μέσω των περιορισμών των παροχών του, που επαγγέλλεται ο Σρέντερ με την «Ατζέντα 2010» απευθύνεται μεν στο μυαλό, αλλά δεν αγγίζει την καρδιά των Σοσιαλδημοκρατών.

Το έκτακτο συνέδριο της 1ης Ιουνίου για την υπερψήφιση της «Ατζέντας 2010» θεωρείται πάντως ήδη εκ των προτέρων «ιστορική καμπή». Ορισμένοι μάλιστα αναλυτές μιλούν καθ υπερβολήν για ένα «δεύτερο Βαντ-Γκότεσμπεργκ», όπου αυτή τη φορά, μετά από 44 χρόνια, στην ημερήσια διάταξη δεν βρίσκεται ο αποχαιρετισμός του SPD από το μαρξισμό, αλλά ο αποχαιρετισμός από τη… Σοσιαλδημοκρατία!

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ