Rigoletto / Gavazzeni – Κριτική

Ο «Ριγκολέτο», η πρώτη όπερα της περίφημης Δημοφιλούς Τριλογίας («Ριγκολέτο», «Τροβατόρε», «Τραβιάτα») του Verdi, αποτελεί σταθμό στο έργο του, εφόσον με αυτή επιχειρεί μια νέα δημιουργική αρχή απορρίπτοντας τις μέχρι τότε κρατούσες φόρμες. Έργο με ασυνήθιστες δραματικές εντάσεις, αντιθέσεις, πάθος και έξοχες μουσικές ιδέες, ο «Ριγκολέτο» ανήκει στις όπερες που παίζονται περισσότερο από όλα τα θέατρα του κόσμου, ενώ επίσης είναι και μία από τις πιο πολυηχογραφημένες όπερες στη δισκογραφία, με πολλές και σημαντικές εκτελέσεις.
Η παρούσα νέα κυκλοφορία από την BMG είναι επανέκδοση ηχογράφησης του 1969 που προέρχεται από το αρχείο του μουσικού και εκδοτικού οίκου Ricordi.
Οι συντελεστές της ηχογράφησης είναι, χωρίς άλλο, μερικοί από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές όπερας των προηγούμενων δεκαετιών: η πολύ καλή σοπράνο Renata Scotto στο ρόλο της Gilda, ο έξοχος βαρύτονος Ettore Bastianini ως Rigoletto ή ο επίσης εξαιρετικός Alfredo Kraus στο ρόλο του Δούκα. Πολύ καλοί και οι υπόλοιποι ερμηνευτές του έργου δίνουν μοναδικές μουσικές στιγμές σε μια πολύ καλή εκτέλεση, που αδικείται όμως από την πρόχειρη ψηφιακή επεξεργασία που έγινε στο ηχητικό υλικό. Δυστυχώς, ο ήχος του CD είναι μουντός και μονότονος με σαφή έλλειψη των ψηλών συχνοτήτων (με αποτέλεσμα να χάνονται βασικές ορχηστρικές φράσεις και χρώματα), υπερβολική προβολή των φωνών σε βάρος της όποιας ισορροπίας, χαρακτηριστικά που υποβαθμίζουν το συνολικό αποτέλεσμα. Είναι λυπηρό πράγματι στις μέρες μας μια τόσο καλή ερμηνεία να μην μπορεί να βρει την ψηφιακή μεταφορά που της αρμόζει…