Νέες μέθοδοι για την αποκατάσταση βλαβών στο νευρικό σύστημα

36

Δύο σημαντικές έρευνες που αφορούν στην αναγέννηση των νευρικών κυττάρων δημοσιοποιήθηκαν την Τρίτη προσφέροντας ελπίδες στα άτομα που έχουν μείνει παράλυτα έπειτα από τραυματισμό του νωτιαίου μυελού.

Η ερευνητική ομάδα του δρ. Τζέιμς Φόσετ, στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, χορήγησε σε ποντίκια που είχαν τραυματιστεί στη σπονδυλική στήλη ένα ένζυμο βακτηριακής προέλευσης, το οποίο ονομάζεται χονδροϊτινάση και προάγει την αναγέννηση των νευρικών ινών στις περιοχές που έχουν καταστραφεί.

Τα τραύματα στη σπονδυλική στήλη προκαλούν συνήθως μη αναστρέψιμες βλάβες, επειδή τα νευρικά κύτταρα χάνουν την ικανότητα να διαιρούνται και έχουν εξαιρετικά περιορισμένες ικανότητες ανάπλασης.

Όπως αναφέρει στο BBC ο δρ. Φόσετ, στην περιοχή του τραύματος συσσωρεύεται ιστός, που σχηματίζει ουλή και παράγει ουσίες οι οποίες εμποδίζουν την αναγέννηση των νευρικών αξόνων (οι ίνες που συνδέουν τα νευρικά κύτταρα με τις απολήξεις άλλων νευρώνων). Η χονδροϊτινάση διασπά ορισμένες από τις ουσίες αυτές και φαίνεται να επιτρέπει μερική αναγέννηση του νευρικού ιστού.

Τα πειραματόζωα στα οποία εφαρμόστηκε η μέθοδος ανέκτησαν σε μεγάλο βαθμό τις κινητικές δυνατότητες που είχαν χάσει, και ο δρ. Φόσετ είναι αισιόδοξος ότι η τεχνική θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στον άνθρωπο.

Τoνίζει, ωστόσο, ότι «η αποκατάσταση των τραυμάτων στο νωτιαίο μυελό θα απαιτεί αρκετές θεραπείες, που θα εφαρμόζονται σε συνδυασμό. Η νέα τεχνική θα αποτελέσει τη βάση για μία από τις θεραπείες αυτές.»

Στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια οι ερευνητές ακολούθησαν μία διαφορετική προσέγγιση, όπως αναφέρει το EurekAlert. Ο δρ. Ντάγκλας Σμιθ, επικεφαλής της ομάδας, διαπίστωσε ότι μπορεί να επιμηκύνει τους νευρικούς άξονες των νευρώνων απλά… τεντώνοντάς τους.

Οι ερευνητές τοποθέτησαν τα κύτταρα σε μία μεμβράνη και τις άκρες των αξόνων τους σε μία άλλη. Ένας μηχανισμός αύξανε την απόσταση των δύο μεμβρανών μερικά χιλιοστά του εκατοστού ανά ώρα, με αποτέλεσμα οι άξονες να επιμηκυνθούν τελικά κατά περισσότερο από ένα εκατοστό.

Τα κύτταρα αυτά θα μπορούσαν να μεταμοσχευτούν στον πάσχοντα για να συνδέσουν σχετικά απομακρυσμένες περιοχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, όταν ο ιστός ανάμεσά τους έχει καταστραφεί. Μάλιστα, μπορούν να εμφυτευτούν μαζί με τη μεμβράνη, η οποία είναι βιοδιασπώμενη.

Η μέθοδος του δρ. Σμιθ, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Tissue Engineering, «μιμείται», κατά κάποιον τρόπο, την επιμήκυνση των νεύρων κατά την ανάπτυξη του οργανισμού. Σύμφωνα με τον ίδιο, η τάση που ασκείται στα νεύρα καθώς ένα παιδί ψηλώνει αρκεί από μόνη της για να αυξηθεί σταδιακά το μήκος τους.

Όσον αφορά στην εφαρμογή της τεχνικής στον άνθρωπο, ο δρ. Σμιθ αναφέρει: «Ως ιδέα μπορεί να φαίνεται τραβηγμένη, αλλά βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή της προσπάθειας».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ