Η αθέατη ζωή της Μάρσα Π. Τζόνσον χορεύει με το φως σε μια νέα βιογραφία
«Ήταν σημαντικό ότι η τέχνη της ήταν μέρος του τρόπου με τον οποίο φρόντιζε την κοινότητά της» ανέφερε σε συνέντευξη της στο περιοδικό Dazed, η βιογράφος της Μάρσα Π. Τζόνσον, Tourmaline.
Η ζωή της μαύρης τρανς σεξεργάτριας Μάρσα Π. Τζόνσον, άλλαξε στις 28 Ιουνίου 1969, όταν βρέθηκε να συμμετέχει στην εξέγερση του Stonewall Inn.
Τις πρώτες πρωινές ώρες, η αστυνομία εισέβαλε στο μπαρ και άρχισε να συλλαμβάνει τους θαμώνες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γκέι άντρες. Όπως γράφει η Έμα Ρόθμπεργκ σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο National Women’s History Museum, η Τζόνσον και η Σύλβια Ριβέρα -με την οποία ίδρυσε την οργάνωση Street Transvestite Action Revolutionaries- έφτασαν στο Stonewall γύρω στις 2 τα ξημερώματα, όπου, όπως είπε η Τζόνσον σε μεταγενέστερη συνέντευξή της, «το μέρος είχε ήδη πάρει φωτιά και είχε ήδη γίνει επιδρομή. Οι ταραχές είχαν ήδη ξεκινήσει».
Υπάρχουν πολλές αντικρουόμενες ιστορίες για το τι έκανε η Τζόνσον κατά τη διάρκεια της επιδρομής στο Stonewall Inn, αλλά είναι σαφές ότι βρισκόταν στην πρώτη γραμμή. Η Τζόνσον, όπως και πολλές άλλες τρανς γυναίκες, δεν ήταν απλώς οργισμένες από την επιδρομή της αστυνομίας: αυτές οι γυναίκες δεν είχαν τίποτα να χάσουν, βιώνοντας καθημερινά στο πετσί τους την καταπίεση και τον φόβο. Στον απόηχο της επιδρομής, η Τζόνσον και η Ριβέρα ηγήθηκαν μιας σειράς διαμαρτυριών.
Μάρσα Π. Τζόνσον: «Έξω από τη φυλακή και ξανά στους δρόμους»
Τη δεκαετία του ’70, η Μάρσα Π.Τζόνσον άρχισε να εμφανίζεται με την ομάδα drag, «Hot Peaches» και προσέλκυσε την προσοχή πολλών, συμπεριλαμβανομένου του Άντι Γουόρχολ, ο οποίος τη συμπεριέλαβε σε μια σειρά έργων τέχνης το 1975 με τίτλο «Κυρίες και κύριοι».
Σε συνέντευξη της το 1972, η Τζόνσον μοιράστηκε ότι η ήθελε να δει τους «γκέι αδελφούς και αδελφές της έξω από τη φυλακή και ξανά στους δρόμους».
Ρίχνοντας μια ματιά στο αρχειακό υλικό του Lesbian, Gay, Bisexual & Transgender Community Center της Νέας Υόρκης, την βλέπουμε σε παρελάσεις υπερηφάνειας, να συμμετέχει σε διαμαρτυρίες και να συνδέεται με την κοινότητά της στο West Village, όπου έγινε γνωστή ως «Δήμαρχος της οδού Κρίστοφερ».
Φροντίδα στην κοινότητα
Τώρα, σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα από τον θάνατο της το 1992, η Tourmaline φιλοτέχνησε τη βιογραφία «Marsha: The Joy and Defiance of Marsha P. Johnson», σε μια προσπάθεια οι άνθρωποι να «συντονιστούν με τη συχνότητά της» και να βρουν έμπνευση και δύναμη, όπως ανέφερε η συγγραφέας σε συνέντευξη της στο Dazed.
Κινητήρια δύναμη για να ξεκινήσει το συγγραφικό της εγχείρημα η Tourmaline, αποτέλεσε το γεγονός ότι «το της όνομά της αναφέρεται συχνά, και η εικόνα της – υπάρχουν τόσες πολλές όμορφες τοιχογραφίες της. Αλλά οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν απαραίτητα το εύρος της ζωής της Μάρσα. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι όχι μόνο ήταν ερμηνεύτρια των Hot Peaches κάνοντας δύο παραστάσεις την ημέρα, αλλά φρόντιζε επίσης να δίνει παραστάσεις σε ξενώνες για το AIDS. Ήταν σημαντικό ότι η τέχνη της ήταν μέρος του τρόπου με τον οποίο φρόντιζε την κοινότητά της. Υπάρχει επίσης ο στολισμός, τα λουλούδια και η λάμψη. Μιλάει για το πώς φοράει γκλίτερ για τους αγαπημένους της που πέθαναν από AIDS. Μιλάει για το πώς βρίσκεται διαρκώς σε επαφή με τους αγαπημένους της που, σύμφωνα με τα λόγια της, έχουν ‘διασχίσει τον Ιορδάνη ποταμό’. Αν οι άνθρωποι κατανοούσαν την πνευματικότητα της, θα ωφελούνταν», όπως ανέφερε στο Dazed.
*Με πληροφορίες από: Advocate | Dazed | National Women’s History Museum