Οι τρανς σεξεργάτριες του «The Stroll» αφηγούνται την ζωή στη Meatpacking District της Νέας Υόρκης

Πριν γίνει ένα μέρος γεμάτο με καταστήματα designer ρούχων και trendy εστιατορίων, η Meatpacking District της Νέας Υόρκης, ιδίως η 14η οδός, φιλοξενούσε το «The Stroll», ένα μέρος όπου δεκάδες μαύρες τρανς γυναίκες -μεταξύ των οποίων και η συν-σκηνοθέτης Kristen Lovell- δούλευαν για να επιβιώσουν.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το «The Stroll» ήταν μια μορφή ιστορικής καταγραφής

Το «The Stroll» παρουσιάστηκε σε μεγάλο βαθμό μέσα από ακατέργαστες, αφιλτράριστες προσωπικές αφηγήσεις –  πρώην εργατριών του σεξ και φίλων, συναδέλφων και ηρωίδων της Lovell – γυναικών που, όπως η Lovell, εργάζονταν στη συνοικία για αρκετά χρόνια, ήδη από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000.

«Oι άνθρωποι συμπεριφέρονται λες και είναι κάτι καινούργιο»

Σε αυτή την ταινία, το θέμα της σεξεργασίας δεν ήταν ποτέ «ο ελέφαντας στο δωμάτιο». Η ηθική συνέπεια της Lovell φάνηκε τόσο στη σχέση που ανέπτυξε με το ακροατήριο όσο και με τα συνεντευξιαζόμενα πρόσωπα. Κατάφερε και εξουδετέρωσε κάθε ανάγκη για «υποκριτικό» επαγγελματισμό. Αντίθετα, τα πρόσωπα της ένιωθαν αρκετά άνετα ώστε να μιλήσουν ειλικρινά χωρίς να φοβούνται την κριτική ή την παρερμηνεία.

Photo: HBO

Aυτές οι ιστορίες και οι εμπειρίες προϋπήρχαν από την εποχή που οι εταιρείες προσπαθούσαν να επωφεληθούν από αυτά ως «τάση» ή για να φανούν «αφυπνισμένοι»

Η πρόθεση της Lovell ήταν ξεκάθαρη όχι μόνο στον τρόπο με τον οποίο συνέδεσε το ιστορικό πλαίσιο με τις προσωπικές μαρτυρίες, αλλά και στην προσπάθεια της να «εξανθρωπίσει» μια ομάδα γυναικών που τόσο συχνά υπόκειται σε απάνθρωπη μεταχείριση και προκατάληψη από την υπόλοιπη κοινωνία.

Αυτή η ταινία προσέφερε επίσης πλούσιο ιστορικό υπόβαθρο που βοήθησε σε μεγάλο βαθμό στη συνολικότερη αφήγηση της ιστορίας. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το «The Stroll» ήταν μια μορφή ιστορικής καταγραφής.

Η υπερβολική αστυνόμευση, η βία, η σεξουαλική παρενόχληση, οι εργασιακές διακρίσεις, το στίγμα, η έλλειψη στέγης, ο ρατσισμός και η τρανσφοβία ήταν μερικά μόνο από τα υποβόσκοντα, αλλά πρωταρχικά ζητήματα σε όλη την ταινία

Στην ταινία, η ίδια η Lovell αναφέρθηκε στο πώς «οι άνθρωποι συμπεριφέρονται λες και είναι κάτι καινούργιο» όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των ΛΟΑΤΚΙ και τα δικαιώματα των τρανς, παρά το γεγονός ότι αυτές οι ιστορίες και οι εμπειρίες προϋπήρχαν από την εποχή που οι εταιρείες προσπαθούσαν να επωφεληθούν από αυτά ως «τάση» ή για να φανούν «αφυπνισμένοι».

Photo: HBO

Γοητεία και ρεαλισμός

Χρησιμοποιώντας φωτογραφίες, αποσπάσματα από ειδήσεις, αρχειακό υλικό, αποκόμματα περιοδικών, ακόμη και κινούμενα σχέδια, η ταινία αποκάλυψε την ιστορία που λαμβάνει χώρα παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα όπως η 11η Σεπτεμβρίου.

Τα κινούμενα σχέδια συγκεκριμένα παρουσίασαν μια άλλη εκούσια καλλιτεχνική επιλογή και μια έντονη αντίφαση με τη σκληρή πραγματικότητα στην ταινία, η οποία ωστόσο συνέβαλε στο να ενδυναμωθεί η κοινότητα.

Στην ταινία υπήρξε επίσης μια πολύ ξεκάθαρη ισορροπία μεταξύ γοητείας και ρεαλισμού. Οι συνεντευξιαζόμενοι αναφέρονταν συνεχώς στο «The Stroll» ως ένα ιστορικό ορόσημο με παρερμηνευμένη χάρη, αλλά ήταν επίσης πολύ ειλικρινείς σχετικά με τα προβλήματα που οδήγησαν τόσο στην ανάδειξη όσο και στην παρακμή του «The Stroll».

Εμπειρίες, ιστορίες και παρελθόν

Η υπερβολική αστυνόμευση, η βία, η σεξουαλική παρενόχληση, οι εργασιακές διακρίσεις, το στίγμα, η έλλειψη στέγης, ο ρατσισμός και η τρανσφοβία ήταν μερικά μόνο από τα υποβόσκοντα, αλλά πρωταρχικά ζητήματα σε όλη την ταινία, αλλά και στις ίδιες τις ζωές αυτών των γυναικών. Το κίνητρο της Lovell πίσω από την επιθυμία της να ενημερώσει το κοινό έγινε σαφές όταν έδωσε βήμα σε όλες τις σεξεργάτριες, να πουν τις σκληρές αλλά αληθινές ιστορίες τους.

Στην πραγματικότητα, αυτά τα ζητήματα αποτέλεσαν το έναυσμα για τους αγώνες υπεράσπισης των μαύρων τρανς εργαζομένων στο σεξ που επίσης παρουσιάζονται στην ταινία. Μέσω αυτής της διαθεματικής προσέγγισης, η Lovell επανέλαβε το δημοφιλές συναίσθημα ότι «έχουμε ακόμη πολλή δουλειά να κάνουμε» σε πολλαπλά επίπεδα.

Σε τελευταία ανάλυση, η ταινία αυτή συγκεντρώσει εμπειρίες, ιστορίες και παρελθόν, τα οποία υπήρχαν ανέκαθεν, σε ένα ενιαίο έργο. Αυτό που την καθιστά ξεχωριστή στην αφήγηση των ιστοριών των τρανς γυναικών είναι το γεγονός ότι δημιουργήθηκε από μία. Είναι σαφές το πόσο παθιασμένη ήταν η Lovell με το να γράψει σωστά τη δική της ιστορία προτού να τη διαδώσει στον κόσμο.

Το «The Stroll» έχει χιούμορ, θλίψη, αλήθεια και αποτελεί «προσκλητήριο» για δράση. Καλεί το κοινό να διεργαστεί τις ιστορικές αλλαγές και τον εξευγενισμό μαζί με τα πρόσωπα που παρουσιάζονται στο φιλμ σε πραγματικό χρόνο, αλλά όχι να καθίσει άπραγο και ήσυχο.

*Με πληροφορίες από VOX