Barbie: Bimbo, φεμινίστρια ή και τα δύο; Η απάντηση στη νέα της ταινία

Η Barbie δεν είναι απλώς μία κούκλα για να παίζουμε αλλά και πρότυπο θηλυκότητας, η οποία έχει κάνει τόσα εξειδικευμένα επαγγέλματα κατά τη διάρκεια της 64χρονης ύπαρξής της.

Για μερικούς, η Barbie είναι το απόλυτο «κορίτσι-αρχηγός» – είναι λαμπερή, επιτυχημένη και έχει το δικό της DreamHouse. Για άλλους, η Barbie αντιπροσωπεύει ένα παρωχημένο γυναικείο στερεότυπο – ένα «ξανθό κορίτσι bimbo σε έναν φανταστικό κόσμο», σύμφωνα με την επιτυχημένο τραγούδι.

Αλλά η Barbie ταιριάζει απόλυτο στο είδος ταινιών που κάνει η σκηνοθέτρια Greta Gerwig με ιστορίες που εστιάζουν στις γυναίκες. Η Gerwig είναι μια φεμινίστρια σκηνοθέτης της οποίας οι χαρακτήρες είναι περίεργοι, παραβατικοί και επαναστατούν ενάντια στις περιοριστικές συνθήκες που τους επιβάλλουν. Η Barbie δεν αποτελεί εξαίρεση.

Η υπόθεση

Στη Barbieland, όπου η αφηγήτρια Helen Mirren μας ενημερώνει ότι «όλα τα προβλήματα του φεμινισμού και της ισότητας μπορούν να λυθούν», η πιο διάσημη κούκλα του κόσμου παρουσιάζεται ως ένα φεμινιστικό είδωλο που μπορεί να κάνει τα νεαρά κορίτσια στον πραγματικό κόσμο να πιστέψουν ότι μπορούν να πετύχουν ό,τι θέλουν στη ζωή με τους δικούς τους όρους.

Αποδεικνύει πως οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να γίνει αστροναύτης, πρόεδρος, δικηγόρος, γιατρός ή κάτοχος βραβείου Νόμπελ – όλα είναι εύκολα προσβάσιμα. Στον πραγματικό κόσμο όμως – όπου η Barbie αναγκάζεται να επισκεφτεί ενώ βρίσκεται στη δίνη μιας υπαρξιακής κρίσης που πυροδοτείται από σκέψεις θανάτου, και κυτταρίτιδας – δεν αργεί να καταλάβει πως «κουμάντο» κάνουν οι άνδρες.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον Κεν, ο οποίος είναι ένας άνδρας που σε όλη του την ύπαρξη μέχρι τώρα ήταν ο «Απλός Κεν» και ζούσε μόνιμα στη σκιά της Μπάρμπι, να τη θαυμάζει και να μην έχει ταυτότητα ενώ ενθουσιάζεται με την ιδέα ότι «οι άντρες κυβερνούν τον κόσμο».

Και αυτό έχει καταστροφικές συνέπειες.

Είναι ή όχι μία φεμινιστική ταινία;

Το θετικό είναι ότι η «Barbie» έχει πολλά να προσφέρει μέσα στις μόλις δύο ώρες που διαρκεί. Είναι εγκάρδιο, σέξι, παράξενο, αφελές, φεμινιστικό και ροζ. Πολύ ροζ.

Η «Barbie» δείχνει πως η συνιδρύτρια της Mattel, Ρουθ Χάντλερ, δημιούργησε στην πραγματικότητα την κούκλα για να δείξει ότι οι γυναίκες μπορούν, όπως λέει και το σλόγκαν, «να γίνουν τα πάντα». Η αφύπνιση της Barbie προκαλεί μια απόδραση στον πραγματικό τόσο για την ίδια όσο και για τον Ken όσον αφορά το γυναικοκεντρικό βασίλειο στο οποίο ζουν.

Τα στερεότυπα των φύλων καταρρίπτονται και ανατρέπονται. Η γυναικεία σεξουαλικότητα χρησιμοποιείται ως όπλο με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα και η πατριαρχία διακωμωδείται και δέχεται επιθέσεις.

Χωρίς να ακούγεται υπερβολικό, η κινηματογραφική εμπειρία είναι αρκετά συντριπτική, τόσο στα οπτικά στοιχεία όσο και στο μέτωπο της πλοκής.

Η πλοκή είναι λίγο συγκεχυμένη, αλλά το ίδιο ισχύει και για το να είσαι γυναίκα, σωστά;

Δεν είναι πραγματικά μια παιδική ταινία, αν και όσοι είναι σε αυτή την ηλικία θα την απολαύσουν αναμφίβολα.

Το «Barbie» είναι ένα blockbuster  φτιαγμένο με αγάπη αλλά με πολλά στο μυαλό του. Είναι το είδος της ταινίας που σίγουρα θα ωφεληθεί από τις επαναλαμβανόμενες προβολές.

Είναι ο κόσμος της Barbie και όλοι μας απλά ζούμε μέσα σε αυτόν. Πόσο φανταστικό.