Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Όταν ήρθε η άνοιξη στην Ουκρανία του πολέμου

Ιστορίες για αποσαθρωμένες ζωές, για ωμότητες και αβύσσους, αλλά και για την ανθρωπότητα και την ελπίδα, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία εξακολουθεί να μαίνεται.

Την περασμένη άνοιξη, η Μπούτσα έγινε το σύμβολο των εγκλημάτων πολέμου, για τα οποία κατηγορεί η Ουκρανία τη Ρωσία.

Η Γερμανο ουκρανική ταινία ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Όταν ήρθε η άνοιξη στην Μπούτσα» προβλήθηκε την Παρασκευή 2 Μαρτίου στην αίθουσα Ολύμπιον, στο πλαίσιο του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και λειτούργησε ως γροθιά στο στομάχι για τους θεατές.

Οι δύο δημιουργοί Mila Teshaieva και Μarcus Lenz αποτυπώνουν παραδειγματικά τη σκληρότητα που φέρνει η λαίλαπα του πολέμου και τις τραγικές συνέπειες στην καθημερινότητα των κατοίκων αυτής της μικρής κωμόπολης.

Η ελπίδα μέσα από τα χαλάσματα

Οι μικρές ουκρανικές πόλεις της Μποροντιάνκα, της Μπούτσα και του Ίρπιν στα πέριξ της πρωτεύουσας του Κιέβου κατελήφθησαν από τις ρωσικές δυνάμεις για αρκετές εβδομάδες. Οι κήποι ανάμεσα στα σπίτια αποτέλεσαν στόχο των αρμάτων μάχης και των ελεύθερων σκοπευτών. Μετά από έναν μήνα έντονων μαχών, ο ρωσικός στρατός αποσύρθηκε. Στην ολοσχερώς κατεστραμμένη πόλη της Μπούχα, οι δρόμοι ήταν διάσπαρτοι από πτώματα δεκάδων σκοτωμένων αμάχων πολιτών. Και όμως έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος να σταθούν στα πόδια τους, να θάψουν τους νεκρούς τους και να ξαναστήσουν τις ζωές τους.

Και ύστερα ήρθε η άνοιξη

Πώς ζούνε οι άνθρωποι τώρα εκεί στον απόηχο αυτών των ωμοτήτων; Πως το αντιμετωπίζουν οι επιζώντες; Στο διάστημα αρκετών εβδομάδων, οι κινηματογραφιστές ακολουθούν διάφορους επιζώντες, καθώς ανασύρουν τα κομμάτια της ζωής τους από τα ερείπια που ακόμα αχνίζουν. Οι νεκροί αναγνωρίζονται, τα συντρίμμια απομακρύνονται και οι εισαγγελικές αρχές ξεκινούν μια συζήτηση για τη σύγκληση ενός δικαστηρίου εγκλημάτων πολέμου.

Στην αρχή, υπάρχει μόνο πανικός, απόγνωση και θλίψη, συνοδευόμενα από ένα πρωτοφανές σάστισμα μπροστά σε αυτήν την επίθεση από μια χώρα με την οποία διατηρούν πολλούς οικογενειακούς και φιλικούς δεσμούς. Καθώς όμως κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα άνθη της άνοιξης, αυτοί οι Ουκρανοί αποκαλύπτουν και την ανθεκτικότητά τους.

Το φιλμ, ως χειρονομία αλληλεγγύης, τους δίνει την ευκαιρία να πουν την ιστορία τους για τη ζωή τους, όπως εκτυλίχθηκε μετά τις καταγγελίες για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στη Μπούχα και τις γύρω περιοχές.

Μια από τις πιο δυνατές σκηνές του ντοκιμαντέρ, η πρόχειρη τελετή γάμου που στήνεται στην κεντρική πλατεία με το ερωτευμένο ζευγάρι να χορεύει ευτυχισμένο λίγο πριν ο σύντροφος φορώντας τη στρατιωτική στολή του ξαναριχθεί στη μάχη. Γιατί η ελπίδα για ζωή πάντα υπάρχει και ανθίζει ακόμα και υπό τη σάλπιγγα του πολέμου.