Όταν το Αφγανιστάν ήταν πρωτοσέλιδο στη Vogue

Δεδομένου του πλήθους των εικόνων και των πρωτοσέλιδων που αφιερώθηκαν στο Αφγανιστάν τις τελευταίες δεκαετίες πολέμου, δεν είναι απίθανο κάποιος να σκεφτεί πως δεν υπήρξε ποτέ σε αυτή τη χώρα ένας πλούσιος πολιτισμός, πόσο μάλλον μια μακρά ιστορία πολιτιστικών επιρροών από τη Δύση.

Ωστόσο, το 1969, το Αφγανιστάν ήταν μέρος που έγινε αισθητή η μόδα των χίπις, ένας εξωτικός προορισμός τόσο για την παγκόσμια ελίτ μόδας όσο και για νέους Αμερικανούς και Ευρωπαίους που αναζητούσαν την περιπέτεια.

Αυτό που βρήκαν ήταν μια ζωντανή, σύγχρονη Καμπούλ με καταστήματα που πωλούσαν τα πιο πρόσφατα έπιπλα και τη ενδύματα. Αλλά υπήρχαν επίσης τα παλιά παζάρια, ένα αρχοντικό μουσείο και οι κήποι των Μουγκάλ που περίμεναν να ανακαλυφθούν.

Πριν από μισό αιώνα, Αφγανές γυναίκες έκαναν καριέρα στην ιατρική, άντρες και γυναίκες ανακατεύονταν άνετα στις κινηματογραφικές αίθουσες και τις πανεπιστημιουπόλεις στην Καμπούλ και τα εργοστάσια στα προάστια έβγαζαν υφάσματα και άλλα προϊόντα.

Αυτό ήταν το Αφγανιστάν που συνάντησε η ομάδα της Vogue κατά την προσγείωση στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Καμπούλ το 1969. Το αποτέλεσμα ήταν μια ιστορία μόδας με τίτλο «Afghan Adventure», η οποία εμφανίστηκε στο τεύχος Δεκεμβρίου της Vogue εκείνο το έτος. Εκτός από τη φωτογράφιση μοντέλων ανάμεσα σε αρχαία ερείπια και πολύχρωμα παζάρια, το συνοδευτικό άρθρο παρουσίασε επίσης λαμπερούς και νέους ανθρώπους της πρωτεύουσας: ανάμεσά τους μια νεαρή σχεδιάστρια μόδας με το όνομα Safia Tarzi.

Η Sofia Tarzi στο στούντιό της στην Καμπούλ το 1969.

Ωστόσο, οι γυναίκες στο Αφγανιστάν είχαν πάρει μια γεύση για τις δυτικές μόδες και τη Vogue πολύ πριν έρθει η δημοσίευση.

Μέχρι το 1961, πάνω από το ένα τρίτο των γυναικών που ζούσαν στην Καμπούλ φορούσαν δυτικά φορέματα, χάρη εν μέρει στις επιχειρηματικές προσπάθειες μιας Αμερικανίδας, ονόματι Jeanne Beecher, η γυναίκα ενός στελέχους αεροπορικής εταιρείας που είχε ζήσει στη χώρα για τρία χρόνια.

Εκείνο το διάστημα άρχισε να αισθάνεται την επιθυμία μεταξύ των Αφγανών γυναικών για μεγαλύτερη πρόσβαση στις δυτικές μόδες. Η Beecher επινόησε ένα σχέδιο για την ίδρυση σχολής ραπτικής στην Καμπούλ που θα μάθαινε στις γυναίκες πώς να ράβουν τα πιο πρόσφατα δυτικά ρούχα. Εκείνη την εποχή η Pan Am Airlines εκτελούσε ένα πρόγραμμα τεχνικής βοήθειας που παρείχε βοήθεια σε οργανισμούς που βελτιώνουν τη ζωή των άλλων. Έτσι η Beecher προσέγγισε την αεροπορική εταιρεία για να παράσχει είδη ραπτικής και μοτίβα για να κάνει το σχολείο πραγματικότητα.

Η Pan Am έστειλε ένα αίτημα για μοτίβα, στο οποίο οι υπηρεσίες μοτίβου της Vogue απάντησαν δωρίζοντας 200 μοτίβα για το σχολείο. Για την Beecher ήταν μια μεγάλη επανάσταση, καθώς τα Vogue Patterns τότε θεωρούνταν η κορυφαία πηγή μοντέρνων σχεδίων. Στις αρχές του περασμένου αιώνα, δεν ήταν σπάνιο για τις γυναίκες να ράβουν τα ρούχα τους στο σπίτι. Όταν το περιοδικό Vogue κυκλοφόρησε τα μοτίβα Vogue το 1899, ήταν μια εβδομαδιαία λειτουργία που επέτρεπε στις γυναίκες να αντιγράφουν τα πιο πρόσφατα στυλ. Μέχρι το 1950 η Vogue Patterns έγινε μία από τις λίγες εταιρείες που εξουσιοδοτήθηκαν να αντιγράψουν τα σχέδια των κορυφαίων σπιτιών στο Παρίσι, τη Ρώμη και τη Νέα Υόρκη.

Δύο Αφγανοί μαθητές από τη σχολή ραπτικής της κυρίας Beecher διαμορφώνουν τα σχέδιά τους. Ένα παράδειγμα μοτίβου Vogue που χρησιμοποιήθηκε στο σχολείο, 1960.

Μια ομάδα νεαρών Αφγανών στέκεται έξω από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Καμπούλ με τις πιο πρόσφατες δυτικές μόδες, 1967.