Τουρισμός: Η ελληνική «βαριά βιομηχανία» να προσελκύσει τον έλληνα τουρίστα

Η στροφή των ελληνικών επιχειρήσεων τουρισμού, στην δελεαστική προσέλκυση του έλληνα τουρίστα, χωρίς αμφιβολίες, θα μπορούσε να επιλύσει, σε αφάνταστα μεγάλο βαθμό, τη δυσπραγία χιλιάδων ξενοδοχείων, καταλυμάτων, καταστημάτων εστίασης, ακόμα και διασκέδασης, μετά τις μαζικές ακυρώσεις ή και απαγορεύσεις των αεροπορικών πτήσεων στα καραβάνια των ξένων τουριστών, λόγω της πανδημίας.

Η απλή αυτή εναλλακτική λύση, για την αποτροπή της χρεωκοπίας των παραπάνω επιχειρήσεων, ελάχιστα απασχόλησε τα κυβερνητικά επιτελεία, αλλά και τις αντίστοιχες επαγγελματικές ενώσεις του ελληνικού τουρισμού. Η ίδια περίπου σιωπή κυριαρχεί και στους κόλπους των πολιτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης…

Η περιφρόνηση του Έλληνα τουρίστα

Γιατί άραγε αυτός ο παραγκωνισμός και η περιφρονητική απομόνωση του έλληνα ταξιδιώτη-τουρίστα;

Απλούστατα, η επίσημη ξενολατρεία και ο κυβερνών αρχοντοχωριατισμός κατέταξαν τον έλληνα ταξιδιώτη, καταναλωτή και τουρίστα στο χώρο πολιτών ήσσονος σημασίας, γιατί και στο χώρο της κοινωνικής περιφρόνησης.

Τι μαρτυρεί αυτή η αγενέστατη συμπεριφορά προς τον … παρακατιανό έλληνα τουρίστα;

Απλώς αποδεικνύει μειωμένη έως μηδενική εκτίμηση της αξίας του έλληνα καταναλωτή, ταξιδιώτη ή τουρίστα.

Και όμως, αυτός ακριβώς ο ντόπιος έλληνας ταξιδιώτης, όλοι το ξέρουν (εγχώριοι και αλλοδαποί) ότι είναι ο πιο πολύφερνος οικονομικά πελάτης και στον ξένο, αλλά και στον ελληνικό τουρισμό.

Τα βραχιολάκια…

Με άλλα απλούστερα λόγια και χωρίς υπερβολικές εξάρσεις: Ο φτωχότερος ή ασθενέστερος εισοδηματικά έλληνας τουρίστας είναι δύο και τρεις φορές πιο γαλαντόμος και χουβαρντάς, από τα καραβάνια των ξένων ταξιδιωτών, με τα μαγνητικά βραχιολάκια στον καρπό των χεριών τους. Αυτά ακριβώς τα βραχιολάκια εγκλωβίζουν τους ξένους τουρίστες στα μεγάλα ξενοδοχεία. Τους αποστερούν τη χαρά να σεργιανήσουν στα ταβερνάκια των νησιών και των λιμανιών μας, ή να ψωνίσουν ντόπια προϊόντα από κάθε λογής επιχειρήσεις.

Τα ίδια αυτά καραβάνια της κεντροβόρειας Ευρώπης, των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ιαπωνίας και βάλε, προπληρώνουν στην πατρίδα τους, όλα τα έξοδα του ταξιδιού, της διαμονής και εστίασης στα ξενοδοχεία μας. Και τι μένει τελικά, ως ρευστό, στην ελληνική αγορά από όλα αυτά τα καραβάνια; Σχεδόν ένα τίποτα!

Ας ανασκουμπωθούν επομένως οι αρμόδιες κρατικές ή περιφερειακές υπηρεσίες τουρισμού, μαζί με τα τουριστικά επιμελητήρια, σε μια εκστρατεία προσέλκυσης του γαλαντόμου έλληνα ταξιδιώτη, (ανεξαρτήτως εισοδηματικού ομίλου) και θα δουν αμέσως τη διαφορά.

Και ας παύσουν επιτέλους κάποιες νησιωτικές επιχειρήσεις εστίασης να σερβίρουν στον έλληνα καταναλωτή την ντοματοσαλάτα  με 25-30 ευρώ τη μερίδα.

Στροφή λοιπόν στον έλληνα ταξιδιώτη, εκτός εάν μας γονατίσει ο φαταλισμός και η μοιρολατρεία. Οπότε η ευθύνη για το κατάντημα αυτό είναι βλακεία ν’ αποδίδεται στην κακοτυχία…