Γιατί ο Δένδιας «πετσόκοψε» τον Τσαβούσογλου μέσα στην Αγκυρα

Δεν υπάρχει πιθανότατα προηγούμενο ενός τέτοιου τσακωμού δύο κορυφαίων διπλωματών, μπροστά τις κάμερες, σε ζωντανή μετάδοση. Και ο καυγάς του Νίκου Δένδια με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου θα μείνει στην ιστορία ως ένα ακόμη επεισόδιο, ένα ακόμη εμπόδιο στην εξομάλυνση των σχέσεων της Ελλάδας με την Τουρκία.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι πρέπει οι γείτονες να έχουν καλή σχέση. Ούτε βεβαίως, μπορεί μια σοβαρή διπλωματία να άγεται και να φέρεται από ακραίους που κάνουν πόλεμο στο… facebook και «σκοτώνουν Τουρκαλάδες» στο Twitter.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική χαρακτηριζόταν πάντα από νηφαλιότητα, όποια κι αν ήταν η κυβέρνηση. Ούτε επιθετικές κινήσεις, ούτε δηλώσεις που θα μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα τον όποιο διάλογο υπάρχει μεταξύ των δύο χωρών.

Όταν, όμως, έχεις απέναντί σου έναν «κακό» γείτονα, που αμφισβητεί τα πάντα, και κυρίως την εθνική σου κυριαρχία, τότε δεν μπορείς να μένεις απαθής.

Το πρωτοφανές διπλωματικό επεισόδιο στην Αγκυρα, με αποκλειστική ευθύνη της τουρκικής πλευράς, δείχνει κάτι που οφείλουμε όλοι να καταλάβουμε: Ότι η Τουρκία δεν είναι αδύναμη, ότι η Τουρκία δεν είναι απομονωμένη, κι ότι μπορεί να παίζει «βρόμικα» απλά γιατί έχει «πλάτες» να το κάνει.

Είτε γιατί είναι μια μεγάλη και ισχυρή χώρα; Είτε γιατί έχει ισχυρές συμμαχίες λόγω της στρατηγικής της θέσης;

Είτε γιατί εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό εκβιάζοντας την Ευρώπη;

Είτε γιατί θεωρεί ότι είναι ανίκητη και μπορεί να προκαλεί, να απειλεί, ακόμη και να χτυπά τύμπανα πολέμου;

Ο,τι κι αν συμβαίνει, στην περίπτωση της συνάντησης Δένδια – Τσαβούσογλου, ο Ελληνας ΥΠΕΞ δεν θα μπορούσε να αντιδράσει αλλιώς.

Δεν θα μπορούσε να μην απαντήσει σε τόσο υψηλούς τόνους και να σηκώσει το γάντι που του πέταξε ο ομόλογός του.

Αν δεν το έκανε αυτό ο κ. Δένδιας, αν άφησε τον Τσαβούσογλου να εγείρει προκλητικές και άκρως παράνομες αξιώσεις, απλά θα είχε πρόβλημα.

Και ο ίδιος και η κυβέρνηση. Διότι είναι άλλο η καλή γειτονία, άλλο η προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων, άλλο ακόμη και μια δεδομένη υποχωρητικότητα από την ελληνική πλευρά προκειμένου να ζούμε ειρηνικά.

Κι άλλο να αφήνεις τον «ισχυρό» να σε πατάει στο λαιμό.

Να αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης επειδή πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει.

Να αμφισβητεί το δίκαιο της θάλασσας επειδή πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει.

Να αμφισβητεί τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της οποίας η Ελλάδα είναι μέλος.

Να παραβιάζει τον θαλάσσιο κι εναέριο χώρο γιατί έτσι γουστάρει.

Θα ακούσουμε πολλά τις επόμενες ώρες. Από την τουρκική πλευρά ότι ο Δένδιας και η Ελλάδα είναι προκλητικοί. Ότι αυτοί έστησαν επεισόδιο μέσα στην Αγκυρα.

Θα ακούσουμε βεβαίως και διάφορους «Ελληναράδες» που το μόνο που θα σκεφτούν είναι ότι έπρεπε να βγάλει κι ένα πιστόλι να… καθαρίσει τον Τσαβούσογλου.

Όμως, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Η Ελλάδα θέλει να συζητά πάνω σε μια θετική ατζέντα και να ζει ειρηνικά.

Θέλει να βρει πεδία διαπραγμάτευσης με την Τουρκία.

Όμως, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να κάθεται να συνομιλεί με τον απέναντι που αμφισβητεί τα πάντα και κυρίως τα δίκαια, όπως αυτά πηγάζουν από τις διεθνείς συνθήκες.

Είναι αδιάφορο αν ο Δένδιας σκέφτηκε ότι και το πολιτικό του μέλλον δεν θα του επέτρεπε να αντιδράσει διαφορετικά.

Το μόνο που ενδιαφέρει είναι ότι αντέδρασε ορθώς. Δεν θα μπορούσε να αντέξει μια «μη αντίδραση» απέναντι στον προκλητικό ομόλογό του.

Και καλά έκανε να «ξεγυμνώσει» την αυθαίρετη τουρκική εξωτερική πολιτική, σε συνεννόηση πάντα με το Μαξίμου.

Βεβαίως, και είναι αστείες οι αντιδράσεις από τους «Τουρκοφάγους» που θέλουν πόλεμο εδώ και τώρα.

Αυτό που όλοι πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις απλά έτσι ήταν και έτσι θα είναι. Είτε το αποδέχεσαι και συνεχίζεις είτε δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Απέναντί σου έχεις έναν ισχυρό «παίκτη» και οφείλεις να βρίσκεις πότε «έξυπνη» και πότε «δυναμική» διπλωματία.

Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι εθνική ομοψυχία, ρεαλιστικό σχέδιο στην εξωτερική πολιτική, απομόνωση των ακραίων, διεθνείς συμμαχίες.

Αλλά χρειάζεται και νηφαλιότητα απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν ορρωδεί προ ουδενός.

Κι όπως είπε ο Δένδιας αυτό θα πρέπει να είναι κυρίαρχο στην εξωτερική πολιτική «είτε το θέλει είτε όχι η Τουρκία».