Μεσοπέλαγα σε γκαζάδικο

Με το που θα κυκλοφορήσει το εμβόλιο, θα σπεύσω να το κάνω και μετά θα φύγω τρέχοντας να βρω τους φίλους μου με τη μπλούζα μου ακόμα ξεκούμπωτη και τη σύριγγα ακόμα καρφωμένη στο μπράτσο, σαν τον Τρότσκι στο σουρεάλ μονόπρακτο του Ντέιβιντ Άιβς, εκεί που συνέχισε να κυκλοφορεί και να προάγει την Επανάσταση με το τσεκούρι καρφωμένο κατακέφαλα, σα να μην τρέχει τίποτα. Μωρέ μπράβο αυτοσυγκέντρωση! Τεταρτοδιεθνιστική! Θα πουν οι άλλοι και θα ‘χουν δίκιο.

Αν ασκηθήκαμε σε κάτι όλους αυτούς τους μήνες ήταν στην αυτοσυγκέντρωση. Λίγο να χαλάρωνες, λίγο να αφηνόσουν, έπεφτες κατευθείαν στα σαγόνια του φόβου με συνέπειες που θα αργήσουν πολύ να μελετηθούν.

Από να φοβάμαι και να καρτερώ / κάλλιο περισκόπιο και τορπίλα. Το λέει με τον τρόπο του κι ο Νίκος Καββαδίας, μερικοί ωστόσο αρνούνται ότι βρισκόμαστε μεσοπέλαγα πάνω σε γκαζάδικο και κάνουν σα να πλατσουρίζουν στη μπανιέρα τους με το απολεπιστικό και τα παπάκια.

Ευτυχώς που οι αρνητές της επιδημίας, και οσονούπω αρνητές των εμβολίων, δεν είναι υπερμεταδότες γιατί αλλιώς τώρα δεν θα είχε μείνει κανένας μας όρθιος. Μόνοι τους τα λένε, μόνοι τους τ’ ακούνε , τ’ ακούμε όμως κι εμείς που ξέρουμε ότι μέχρι να εφευρεθούν τα εμβόλια, ο μέσος όρος ζωής στους ανθρώπους ήταν τα σαρανταπέντε χρόνια ενώ τώρα ογδονταπενταρήσαμε κι έχει δρόμο ακόμα.

Να με συγχωρείτε αλλά αυτό που μαστίζει όλους αυτούς δεν νομίζω ότι είναι η αμάθεια. Είναι ένα υψηλό, υψηλότατο φορτίο θυμού που αρνούμαι να μάθω τα πώς και τα γιατί του. Κι εγώ θυμώνω όταν φοβάμαι αλλά μου συμβαίνει και το ακριβώς ανάστροφο.

Να φοβάσαι τον θυμό σου, να μην μπορείς να τον μπουμπουνίσεις  μπας και προσβάλεις τον ανίατα, τον δομικά προσβεβλημένο, από τι αλήθεια; Ας το βρει μόνος του γιατρέ μου. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο, γι’ αυτό σηκώνω από τώρα το μανίκι και περνάω το σημείο με βαμβάκι βουτηγμένο στο οινόπνευμα. Ωχού και δεν με νοιάζει ποιας Εταιρείας θα είναι έργο και πώς τα συμφώνησε, πώς τα ντιλάρισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Με τις υγείες μας, αδέλφια!