Το κύκνειο άσμα της Ε.Ε. και το «Διευθυντήριο»

Τον Ιούνιο του 1995, το «μοναχικό λιοντάρι της Ευρώπης», όπως αποκαλούσε τότε ο διεθνής τύπος τον Ανδρέα Παπανδρέου,  μιλούσε ανοικτά για το διευθυντήριο που όριζε τις τύχες της Ευρώπης.

Ο τότε Πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, σε μία από τις τελευταίες του καίριες δημόσιες παρεμβάσεις, προφήτευσε μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις Κάννες και επίσημα το τέλος της Ευρώπης των λαών.

Στην επίσημη συνέντευξη Τύπου μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου Κορυφής, ο Α. Παπανδρέου, χωρίς μισόλογα, και με αφορμή την συζήτηση του Σκοπιανού, είπε χαρακτηριστικά: «Είδα πράγματι το διευθυντήριο να λειτουργεί. Οι συνάδελφοι πρωθυπουργοί, μου έλεγαν σε ιδιωτικές συζητήσεις, τι καλά που τα είπες, έχεις δίκιο. Κανείς όμως δεν είχε την δυνατότητα να υποστηρίξει τις θέσεις μου μέσα στην αίθουσα, όπου παίρνονταν οι αποφάσεις. Τι είναι η Ενωμένη Ευρώπη; Ποιος την κυβερνά; Τι ρόλο παίζουμε πλέον εμείς, οι κυβερνήσεις, οι εθνικές κυβερνήσεις;».

Ουσιαστικά ο Α.Παπανδρέου μιλούσε για το κύκνειο άσμα της δημοκρατικής Ευρώπης, υποστηρίζοντας, ότι η Ε.Ε πήγαινε σε ένα είδος συρρίκνωσης της εθνικής δύναμης, αλλά όχι στο βωμό μιας συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας.

Υποστήριζε ανοικτά για σαφές σχέδιο για την μηδενοποίηση των εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δε θα μπορούν να παίξουν δημοκρατικά αποτελεσματικό ρόλο, καθώς όπως υποστήριζε, θα υπόκεινται στις κατευθύνσεις που δίνει το διευθυντήριο.

Το κρίσιμο είναι στην παρούσα μεγάλη κρίση να κερδίσουμε και τη μάχη για περισσότερη κοινοτική αλληλεγγύη την οποία οραματίστηκαν μεγάλοι ηγέτες, όπως και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που το 1979, τη χρονιά της υπογραφής της ένταξης της Ελλάδος στην τότε ΕΟΚ μιλούσε για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη:  «Η Ελλάς προσέρχεται στην Ευρώπη με την βεβαιότητα, ότι στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης εμπεδώνεται για όλα τα μέρη η εθνική ανεξαρτησία, κατοχυρώνονται οι δημοκρατικές ελευθερίες, επιταχύνεται η οικονομική ανάπτυξη και γίνεται με την συνεργασία όλων κοινός καρπός η κοινωνική και οικονομική πρόοδος».

Ας δούμε τι γίνεται σήμερα και ποιοι δίνουν τις κατευθύνσεις στην Ε.Ε. Ψευδαισθήσεις δεν υπάρχουν. Το «διευθυντήριο» της Ε.Ε. με κεντρικό το ρόλο της σημερινής γερμανικής ηγεσίας που δέχεται και πυρά εκ των έσω, έχει τα δικά του σχέδια.

Το παιχνίδι αγριεύει, καθώς το διευθυντήριο της Ε.Ε. επιμένει σε αδιέξοδες πολιτικές, όπως πχ η άρνηση του ευρωομολόγου στην παρούσα κρίσιμη στιγμή, ενώ είναι αίτημα πολλών χωρών και υποστηρίζεται και από γερμανικές πολιτικές δυνάμεις.

Και δεν είναι το μοναδικό θέμα που αντιδρά εμμονικά και με προφανή ιδεοληψία, αρνούμενο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών.

Σε κάθε περίπτωση οι μάχες, όπως αυτή που δίνεται για αλλαγή πολιτικής και για διαφορετική στρατηγική σε περιόδους κρίσης με επίκεντρο την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, θα πρέπει να δίνονται εντός της Ε.Ε.

Η επιβεβλημένη παραμονή στην Ε.Ε. όμως δεν σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ότι επιθυμεί το Διευθυντήριο της Ε.Ε.

Η αλλαγή πορείας της ίδιας της Ε.Ε. είναι ζήτημα δημοκρατίας για να μην μιλήσουμε σε λίγο για το κύκνειο άσμα της ευρωπαϊκής κοινότητας με ότι αυτό σημαίνει.