«Δεν πρέπει να ανοίξει συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ για τα αίτια της ήττας», δήλωσε (τηλεόραση Σκαι) το πρωί της Τρίτης ο πρώην υπουργός Επικρατείας, Αλέκος Φλαμπουράρης.

Η άποψη αυτή, αρκετά προβληματική κατά την προσωπική μου γνώμη, έχει πολλούς οπαδούς στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και φανατικούς πολέμιους.

Είναι δυνατόν ένα κόμμα που έχασε τις εκλογές, συγκεντρώνοντας όμως το υψηλό ποσοστό του 31,5%, να μην κάνει αυτοκριτική για τα αιτία της ήττας του; Είναι δυνατόν να μην ανοίξει η συζήτηση για το τι έφταιξε και ήρθε το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα;

Η εσωτερική συζήτηση, πέρα από μια ψυχοφθόρα διαδικασία, είναι πολιτικά αναζωογονητική και αποτελεί αναγκαία συνθήκη να δει κανείς τι λάθη έχει κάνει, να τα διορθώσει και να χαράξει πάνω στα συμπεράσματα μια νέα πορεία.

Μόνο όποιος δεν θέλει να αλλάξει πορεία για να μην διαταραχθούν εσωτερικοί συσχετισμοί δεν επιθυμεί εκτενή συζήτηση για την ήττα, εκτός εάν δεν την αναγνωρίζει.

Ουδείς έχει το αλάθητο στο κομματικό Ιερατείο του ΣΥΡΙΖΑ και η αυτογνωσία είναι μια βαθιά εσωτερική ανάγκη και ενός πολιτικού οργανισμού.

Σε διαφορετική περίπτωση αναδεικνύεται πολιτική αλαζονεία που δεν βοηθάει σε τίποτα, απλά κρύβει τα αιτία της ήττας κάτω από το χαλί.

Η μόνη οδός για τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός από την επιχείρηση μετασχηματισμού και διεύρυνσης είναι να γίνει μια οργανωμένη συζήτηση αυστηρά εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος όχι μόνο για την ήττα, ούτε για τα 4,5 έτη διακυβέρνησης αλλά συνολικά για την επταετία 201-2019 που θα λύσει σε πολλούς απορίες για αρκετά ζητήματα.

Αλλιώς η επιλογή «μάτια συριζαίικα ερμητικά κλειστά» οδηγεί σε άγνοια της πραγματικότητας που επιδρά και σε λανθασμένη χάραξη του οδικού πολιτικού χάρτη.