Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Ι’)

Όσον καιρό επικρατούσαν οι παλαιότερες απόψεις για τη χρονολόγηση των Ικέτιδων στην πρώιμη περίοδο του Αισχύλου —πριν από τη Σαλαμίνα ή ακόμη και πριν από το Μαραθώνα—, όλοι δέχονταν ότι οι κοπέλες του χορού ήταν πενήντα, σύμφωνα και με την κυρίαρχη μυθολογική αντίληψη.

Η νεότερη, όψιμη τοποθέτηση τής υπό εξέταση τραγωδίας μετά τη Θηβαϊκή Τριλογία, πιθανώς στο 463 π.Χ., ανέτρεψε την πεποίθηση αυτήν και μας οδήγησε στο να δεχθούμε ότι και σε αυτό το δράμα του Αισχύλου τα μέλη του χορού ήταν δώδεκα.

Ο χώρος όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση του έργου είναι ένα προσιτό ύψωμα, ένας βωμός της πόλης του Άργους με τα σύμβολα ή και τα αγάλματα πολλών θεών.

Προς αυτόν το μεγάλο βωμό πορεύεται ο χορός στην αρχή του έργου.

Οι Δαναΐδες τραγουδούν για την Ιώ, εκφράζουν την αγωνία τους και την ελπίδα τους για θεϊκή συνδρομή, υμνούν τον Δία.

Κατόπιν προτροπής του Δαναού, ο χορός ανεβαίνει στον ψηλό βωμό και διαλέγεται με τον Πελασγό, βασιλιά του Άργους, που έχει πληροφορηθεί την άφιξη των ξένων.

Οι εναγώνιες παρακλήσεις του χορού για προστασία έχουν μορφή τραγουδιού, ενώ ο διστακτικός και αμφιταλαντευόμενος βασιλιάς απαγγέλλει.

Ο Πελασγός βρίσκεται μπροστά σε ένα φοβερό δίλημμα, χαρακτηριστικό των τραγωδιών του Αισχύλου: η αποδοχή των Δαναΐδων σημαίνει πόλεμο με τους Αιγυπτίους που τις καταδιώκουν και αιματηρές θυσίες για την πόλη του, ενώ η εκδίωξή τους συνιστά ολοφάνερο αμάρτημα έναντι του Ικέσιου Δία, προστάτη του δικαίου της φιλοξενίας.

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Α’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Β’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Γ’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Δ’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Ε’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος ΣΤ’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Ζ’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Η’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Θ’)