Όταν σε πιάνουν με τη γίδα στην πλάτη, καλό είναι να μην μιλάς για τη στάνη

Στο τέλος η φράση θα γίνει σχεδόν παροιμιώδης: «Ναι, αλλά για την Novartis, δεν λέτε τίποτα».

Είναι η μόνιμη επωδός των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, οποτεδήποτε ένα στέλεχος τους πιάνεται «επ’ αυτοφώρω» να έχει κάποιο πρόβλημα ή ερώτημα για η συμπεριφορά του.

Μάλιστα, ανάλογα με το ακροατήριο, η φράση έρχεται και σε παραλλαγή: «Ναι, αλλά για το ΚΕΕΛΠΝΟ τι λέτε;»

Στην πραγματικότητα, είναι η λογική του «γιατί δεν μιλάτε για τα σκάνδαλα των άλλων και ασχολείστε με τα δικά μας».

Μόνο που εγώ δεν θα ακολουθήσω αυτή την κουτοπόνηρη λογική.

Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να μιλήσω για το σκάνδαλο Novartis και την ανάγκη να χυθεί άπλετο φως σε όλες τις πτυχές του. 

Ούτε έχω πρόβλημα να μιλήσω ακόμη και για «αμαρτωλές» συμβάσεις στο ΚΕΕΛΠΝΟ. 

Αντίθετα, λέω να γίνει πραγματική έρευνα και όπου υπάρχουν στοιχεία, να υπάρξουν και κυρώσεις.

Όμως, αυτή τη στιγμή το πρόβλημά μας δεν είναι ούτε  η Novartis ούτε το ΚΕΕΛΠΝΟ.

Ας μιλήσει η κυβέρνηση

Το πρόβλημά μας είναι η SYRIZA Bank. Για αυτή πρέπει να μιλήσει η κυβέρνηση. 

Να πει, δηλαδή, εάν είναι όλα καλά με μια τράπεζα που από χρόνια ήταν η «τράπεζα των μηχανικών», εφόσον μέτοχος ήταν το Ταμείο των μηχανικών (ΤΣΜΕΔΕ), των μηχανικών που είχαν για βασικό εκπρόσωπο το ΤΕΕ, που είχε για πρόεδρο το σημερινό υπουργό Χρίστο Σπίρτζη. 

Μια τράπεζα που ανακεφαλαιοποιήθηκε με χρήματα ασφαλιστικών οργανισμών και ΔΕΚΟ. 

Μια τράπεζα που έδινε αβέρτα δάνεια στον διαβόητο Καλογρίτσα, αυτόν που ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε με το στανιό να τον κάνει «καναλάρχη». 

Μια τράπεζα για την οποία έχει ασκηθεί δίωξη για τα δάνεια που έδωσε σε μια προηγούμενη περίοδο. 

Μια τράπεζα στην οποία τα δύο κορυφαία στελέχη της έπαιξαν μπουνιές – κυριολεκτικά – πριν από λίγο καιρό.

Ερωτήματα που καίνε

Η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει απαντήσεις:

• Για ποιο λόγο επιμένει εδώ και χρόνια να διατηρήσει ένα σχετικά μεγάλο έλεγχο σε αυτή ακριβώς τη συγκεκριμένη τράπεζα;
• Για ποιο λόγο τη θεωρούσε κάποτε τμήμα ενός δυνάμει εναλλακτικού τραπεζικού δικτύου απέναντι στις «συστημικές»; 
• Μήπως γιατί μέσω αυτής ευελπιστούσε να χορηγεί δάνεια σε «φιλικούς» επιχειρηματίες;
• Σήμερα είναι όλα καλά με αυτή την τράπεζα; Ή μήπως συνεχίζονται να δίνονται χαριστικά δάνεια, μικρότερα και μεγαλύτερα και σε ποιους;
• Πώς γίνεται ξαφνικά και ένας υπουργός της κυβέρνησης βρίσκεται να έχει πάρει ένα όχι ευκαταφρόνητο καταναλωτικό δάνειο από αυτήν την τράπεζα, σε μια εποχή που πολύ δύσκολα δίνουν δάνεια οι τράπεζες;
• Και πώς γίνεται ως δια μαγείας το δάνειο αυτό να είναι ακριβώς σε εκείνο το όριο των 100.000 ευρώ, ώστε να μην είναι υποχρεωμένη η τράπεζα να ενημερώσει τους ελεγκτές της Τραπέζης της Ελλάδος πριν το εγκρίνει;

Στην κυβέρνηση πρέπει να καταλάβουν καλά ότι πλέον κανείς δεν πιστεύει ούτε στο «ηθικό πλεονέκτημα», ούτε στο «άλλο ήθος και ύφος» της «κυβέρνησης της αριστεράς». 

Εάν θέλουν, ας απαντήσουν με στοιχεία και πραγματικά δεδομένα. 

Όχι με εξυπνάδες ούτε με πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα.

Τα έκαναν και άλλες κυβερνήσεις αυτά και είδαμε που κατέληξαν…