Συνείδηση και Μακεδονικό

Εχω πειστεί ότι το πιο κουραστικό πράγμα στη δημοσιογραφία είναι να αντικρούεις την παπαρολογία στον δημόσιο διάλογο.

Τελευταίο κρούσμα; Η θεωρία του Μαξίμου περί αλλαγών στο Σύνταγμα των Σκοπιών. Την ανέπτυξε και ο Πρωθυπουργός στη Βουλή, επιβεβαιώνοντας ότι δεν θέλει να καταλάβει τι συζητάμε.

Ισχυρίζονται στο Μαξίμου ότι η τροπολογία που κατατέθηκε περί «μακεδονικής υπηκοότητας», η οποία «δεν προδικάζει την εθνότητα», λύνει το θέμα που η συμφωνία των Πρεσπών δημιούργησε.

Οχι, δεν το λύνει. Κι ούτε θα μπορούσε.

Πάμε από την αρχή. Ποιο είναι το μείζον πρόβλημα της συμφωνίας;

Οτι περιέχει αναφορές που μπορεί να αποτελέσουν τη νομική βάση για συγκρότηση «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα κι ακολούθως για τη διεκδίκηση μειονοτικών δικαιωμάτων.

Αυτό αφορά κυρίως την αναγνώριση μιας «μακεδονικής» οντότητας και μιας «μακεδονικής» γλώσσας.

Για ποιον λόγο έγινε αυτό;

Υπάρχει έστω και μία διακρατική συνθήκη που να προσδιορίζει τι γλώσσα μιλάει το ένα από τα δύο κράτη;

Υπάρχει κάποια χώρα στην οποία η υπηκοότητα (έστω…) να είναι διαφορετική από το επίσημο όνομα της χώρας;

Οι υπήκοοι της Νέας Ζηλανδίας είναι «Νεοζηλανδοί» και οι υπήκοοι της Νότιας Αφρικής είναι «Νοτιοαφρικανοί». Για ποιον λόγο οι υπήκοοι της «Βόρειας Μακεδονίας» θα είναι σκέτα «Μακεδόνες»;

Κι αυτό ακριβώς καθιστά ακατανόητη τη συμφωνία. Γιατί καλείται η Αθήνα να συνομολογήσει αν στα Σκόπια μιλούν «μακεδονικά» ή αλαμπουρνέζικα;

Η συμφωνία όμως αποκτά αιφνιδίως νόημα αν θεωρήσουμε ότι η κύρωσή της από την Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει νομική βάση για τη συγκρότηση «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα.

Αυτό δεν αλλάζει ό,τι κι αν αναφέρει το Σύνταγμα της «Βόρειας Μακεδονίας». Διότι η μειονότητα δεν θα συγκροτηθεί στα Σκόπια ή στο Τέτοβο αλλά στην Εδεσσα και τη Φλώρινα.

Κι οι άνθρωποι που θα την αποτελούν θα διεκδικήσουν (όπως έχουν κάθε δικαίωμα…) τον απόλυτο σεβασμό των μειονοτικών δικαιωμάτων τους.

Ερώτημα. Μετά τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, αντέχει η Ελλάδα άλλη μια μειονότητα στη Μακεδονία;

Κι αν την αντέχει σήμερα, αυτό ισχύει και σε απροσδιόριστο βάθος ιστορικού χρόνου;

Εδώ καλούνται να απαντήσουν όλοι με το χέρι στη συνείδηση.

Αν θεωρούν ότι αντέχει, να ψηφίσουν τη συνθήκη των Πρεσπών.

Αν θεωρούν ότι δεν αντέχει, να την καταψηφίσουν.

Λυπάμαι αλλά τρίτη λύση δεν υπάρχει. Ο,τι κι αν πουν ή ψηφίσουν τα Σκόπια.

Διότι μια μειονότητα στην Ελλάδα είναι ελληνική υπόθεση. Ούτε στον Ζάεφ πέφτει λόγος, ούτε στη Βουλή του, ούτε στο Σύνταγμά του.

Τα υπόλοιπα είναι η παπαρολογία που λέγαμε!