Mega mou, δε σε συγχωρώ

Mega mou, είσαι πραγματικά ασυγχώρητο. Πιο πολύ από όλα για το σύνθημα «Mega mou» που μας το κόλλησες για να μας τρίβεις στη μάπα ότι είσαι η λαϊκή κουλτούρα της Μεταπολίτευσής μας. Οπως κάθε μεγάλο πράγμα, είσαι όλα τα κακά της κι όλα τα καλά της μαζί γιατί έτσι, έτσι πάει με τα μεγάλα.
Είσαι τα καλοκαίρια με επανάληψη το «Ρετιρέ» και να αναρωτιέσαι «γιατί, ρε φίλε, το βλέπω αυτό;», με την Κατερίνα Γιουλάκη να πιάνει υψηλά ντεσιμπέλ, την Τζόυς Ευείδη με γκέτες και το απόλυτο είδωλο της εργασιακής μας κουλτούρας και των αστικών νευρώσεων, τη Χαρούλα Πεπονάκη της Ελντας Πανοπούλου, που είναι ρόλος που ξεπέρασε το σίριαλ, την ηθοποιό, τον σεναριογράφο, που είναι account στο Twitter και meme στο Facebook.

Είσαι η Ζανέτ Τουρλουφίδου – Χατζηγεώργη, η πλουσία που έκανε ψυχανάλυση στο πρώτο σίριαλ της ιδιωτικής τηλεόρασης, όταν ο μέσος τηλεθεατής δεν ήξερε τι είναι η ψυχανάλυση, και που είχε άντρα τον χασοδίκη και εχθρό τη βλαχάρα του κάπελα. Είσαι η φωτό από Μάαστριχτ στους τίτλους των «Αυθαίρετων», που την έβαλες για να μας λες πως «ό,τι κι αν καμωθείς ότι είσαι από εδώ και στο εξής, θα είσαι πάντα αυτός που κοιτάει την κατσίκα του γείτονα». Δεν θα σ» το συγχωρήσουν το πόσο δικαιώθηκες.

Είσαι η Δήμητρα κι ο Σπύρος που της λέει για το Πολυτεχνείο και τον Μάο, ενώ αυτή θέλει μόνο να νιώσει σέξι, είσαι ο Βλάσης και το αστροπελέκι κι ο Χαλακατεβάκης κι ο Γιάννης με τη θεία του τη Βιργινία, που οι φίλοι του τού πήραν δώρο γενεθλίων τσόκαρα. Ναι. Τσόκαρα.
Μαρούσκα; Ντα κασπαζά. Τι ακούω και σωριάζομαι; Μπανάλ τύπε, για να πέσω και στο επίπεδό σου. Δεν υπάρχει κι ένα ξύλο να χτυπήσω το κεφάλι μου. Μαρούσκα; Το Εβιάν!
Ξέρεις τι άλλο είσαι; «Είσαι ένα κάθαρμα, Ζαννή Καζιάνη». Είσαι η Ντενίση φόνισσα με το κομπινεζόν και το αϊλάινερ.
Είσαι η Βάνα Μπάρμπα καβάλα στο άλογο στις εξοχές. «Τι έγινε, Κωστάκη; Σε γουστάρει η χωριάτισσα;».

Είσαι Αγγελος του Τσάρλι, του Τσάρλι, του Τσάρλι και οι γιαγιάδες του «Παρά πέντε» που μας άφησαν κληρονομιά τη μόδα με διαφημίσεις με γιαγιάδες και παππούδες που έχει παραγίνει πια και θες να σπάσεις την τηλεόραση. Είσαι ο Γιώργος Καπουτζίδης, ο καλύτερος γραφιάς τηλεόρασης, αυτό το αστέρι.
Είσαι η πρόταση γάμου του Σχοινά στη Γαρμπή, το χαρτάκι της Μαίρης στο «Bar», ο Λορέντζο που δεν ήθελε να το βαρέσει ο Μπασινάς, ο Λάσκος της «Φάρμας», είσαι «ο πιο αδύναμος κρίκος», είσαι όλες οι μητέρες που τα έφτιαξε ο Παπακαλιάτης, ενώ τα είχε και με τις κόρες τους, κι είσαι και ο Παπακαλιάτης μαζί, είσαι ο Σάκης ο υδραυλικός, είσαι η Αναστασία, είσαι η Τσιγγάνα Ερατώ κι ο δήμαρχος Στυλίδας, ο Λάκης όταν έκανε ακόμη ιδιοφυή σχόλια πριν γίνει τηλευαγγελιστής με σκηνικό καρότσα, είσαι αυτό το χρώμα-δεν-αλλάζουνε-τα-μάτια-που-θυμάσαι-και-θυμάμαι που πιο σπαστικό τραγούδι σίγουρα δεν θυμάμαι, Παναγιά μου.

Είσαι η Λιάνα Κανέλλη – τι φωνή και τι βλέμμα όμως – στο πρώτο δελτίο που δεν ήταν ΕΡΤ και σε εκείνες τις εκπομπές της τις βραδινές με τις συνεντεύξεις που δεν είχε δει κανείς ώς τότε στην Ελλάδα τέτοιο πράγμα.
Είσαι ο Σωτηρακόπουλος και το ανεξήγητο μνημονικό του και ο ύμνος του Τσάμπιονς Λιγκ στο σαλόνι μας στις 21.45 ακριβώς.
Είσαι οι «Φάκελοι» του Παπαχελά και η «Εμπόλεμη ζώνη» του Δανέζη, οι εκπομπές που έφτιαξαν τα δημοσιογραφικά όνειρα της γενιάς μου, με συναδέλφους που τους βλέπαμε τότε σαν ήρωες με κάπα.
Είσαι η «Ανατροπή» κι ο Πρετεντέρης, ο άνθρωπος που λατρεύουν να μισούν, και η «Ανατροπή», η πιο εθιστική εκπομπή που έβγαλε τις μεγαλύτερες πολιτικές ατάκες σχεδόν μιας δεκαετίας.

Είσαι ο Σταύρος – ένας είναι ο Σταύρος, σαν τον Πρινς και τη Μαντόνα, τρομάρα του – που τη μια μέρα μπορεί να έκανε συνέντευξη σε έναν καταυλισμό ή μια φυλακή και την άλλη να συζητούσε με τον Κουβέλη πώς αβγοκόβει τα γιουβαρλάκια.

Είσαι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έστησαν την ποπ κουλτούρα της εποχής «Ελλάδα στην Ευρώπη», του εκσυγχρονισμού, του πακέτου Ντελόρ και του ΕΣΠΑ, του Ελληνα με ευρωπαϊκά λεφτά στην τσέπη.
Και δεν θα σ» το συγχωρήσουν ποτέ αυτό.
Είσαι. Δεν ήσουν. Οι εποχές δεν πεθαίνουν ποτέ. Μόνο περνάνε.
«Cosmos, λέγετε, παρακαλώ…».

Είσαι η Ρούλα στα σκαλιά του δημαρχείου της Ερμούπολης, που της έκανε γκράντε πλάνα ο Στέφανο και χάζευε όλη η Ελλάδα στην τηλεόραση της οικογένειας στο σαλόνι και που έφερνε και τον Σάκη Ρουβά που έλα-του-είναι-ακίνδυνη-η-τρέλα του και λιώναμε και τα κορίτσια – όχι εγώ, προς Θεού καλέ, ξέρετε, μια φίλη.