Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί το τι ακριβώς συμβαίνει στον περιβάλλοντα κόσμο είναι γνωστή. Τουλάχιστον αν κρίνει κανείς από την δημόσια συμπεριφορά κυβερνητικών και κομματικών στελεχών και τα όσα επιμένουν να λένε.

Το μόνο υπό εξέταση στοιχείο, αν κάποιος θέλει να είναι καλοπροαίρετος, είναι κατά πόσον η εμφανιζόμενη αυτή αδυναμία είναι πραγματική ή τεχνητή, ως μέθοδος αποπροσανατολισμού, στρέβλωσης και εκτροπής της συζήτησης σε πεδία νεφελώδη και βολικά. Πιθανότατα η απάντηση να είναι δεδομένη, αλλά οι καλοπροαίρετοι έχουν κάθε δικαίωμα να αναρωτιούνται.

Είναι βέβαιον ότι θα δούμε και θα ακούσουμε μία ακόμη εκδοχή της τακτικής αυτής στην Θεσσαλονίκη το Σαββατοκύριακο. Ο Πρωθυπουργός θα πανηγυρίσει για την υπεραπόδοση της οικονομίας, όπως του αρέσει να λέει. Εστω κι αυτό σημαίνει φορολογική εξάντληση των πολιτών και των επιχειρήσεων και τίποτε άλλο. Και ας είναι 110 τα δισεκατομμύρια των ληξιπρόθεσμων οφειλών και ας κλείνουν επιχειρήσεις επειδή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε φόρους, εισφορές και χαράτσια και ας αυξάνεται το τμήμα του πληθυσμού που ζει με επιδόματα και ελεημοσύνες, είτε επειδή εργασία δεν βρίσκει, είτε επειδή η εργασία τείνει να μην έχει νόημα.

Θα το δούμε και όσο θα περνάει ο καιρός και αφότου ο Πρωθυπουργός κάνει τις εξαγγελίες του.

Το κόστος δανεισμού της χώρας δεν πρόκειται να υποχωρήσει όσο ακούγονται όλα αυτά τα τελευταία έτη σε επανάληψη και όσο μία διαρθρωτική αλλαγή στην ελληνική οικονομία (κοινώς στην δημόσια διοίκηση και τον δημόσιο τομέα εν γένει) δεν γίνεται.

Πόσο μάλλον τώρα, που όπως πληροφορηθήκαμε από τα χείλη της αρμόδιας υπουργού, το Δημόσιο θα είναι το όχημα της ανάπτυξης της χώρας.

Ως προς το κόστος δανεισμού, διαπιστώνεται για άλλη μία φορά η ιδιόμορφη αντίληψη της κυβέρνηση για τον κόσμο. Οφείλεται λέει η επιμονή των άτιμων των spread στα γνωστά τους υψηλά επίπεδα, στην αναταραχή στην Τουρκία και στην… Αργεντινή.

Καλό ακούγεται, όμως, γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με τα spread και της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας ή εν πάση περιπτώσει άλλων οικονομιών; «Η απάντηση παρέλκει», όπως θα έλεγαν και κάποιοι από τους συμβούλους του Πρωθυπουργού.

Αντιθέτως, αν η χώρα ήταν ο παράδεισος που περιγράφει ο κ. Τσίπρας ή αν είχε έστω μία μικρή ελπίδα να τον πλησιάσει, η αναταραχή στην Τουρκία θα μπορούσε πράγματι να την καταστήσει πόλο έλξης των επενδυτών.

Δεν συμβαίνει αυτό.

Το μόνο που συμβαίνει είναι η προεκλογική προσπάθεια της κυβέρνησης να σώσει το τομάρι της.

Με αυτούς τους όρους, όμως, το έργο «δεν βγαίνει».

Και αν κάποιοι θέλουν να πουλήσουν το τομάρι τους ακριβά, το κόστος θα βαρύνει άλλους και περισσότερους.

Ειδήσεις Σήμερα: