Πρώτη συλλογή διηγημάτων και πρώτη πεζογραφική εμφάνιση του Δημήτρη Κανελλόπουλου που εδώ και τριάντα χρόνια δεν έχει πάψει να δημοσιεύει ποίηση: μια ποίηση γλωσσικά υποβλητική και ως εξ ορισμού sotto voce που παλεύει συνεχώς με τις μορφές και τις εικόνες του παρελθόντος, ψάχνοντας τρόπους για να συμφιλιωθεί με τα φαντάσματά του. Με το παρελθόν συνομιλεί ο Κανελλόπουλος και στα πεζά του, χωρίς πάντως να γίνεται ακριβώς βιωματικός ή αυτοβιογραφικός. Οπως παρατηρεί ο ίδιος στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, «ανασύροντας ιστορίες από το παρελθόν», θέλησε να περιγράψει μια πραγματικότητα μακριά από τον «εξωραϊσμό της μνήμης» και τη «νοσταλγική αναπόληση».

Διαβάστε περισσότερα εδώ