Οταν ο Τσίπρας έπαθε… Σαμαρά

Ηταν καλοκαίρι του 2014 και η κυβέρνηση των… Σαμαροβενιζέλων είχε βγει τραυματισμένη από ευρωεκλογές και δημοτικές. Η «λαϊκή» Δεξιά και το «ανδρεϊκό» ΠΑΣΟΚ είχαν βγει στα κάγκελα και ζητούσαν τότε να αλλάξει το μείγμα πολιτικής. Ο ένας πίεζε για μείωση του ΕΝΦΙΑ, ο άλλος ζητούσε παροχές, ο τρίτος αυξήσεις στις συντάξεις, ο τέταρτος μονιμοποιήσεις συμβασιούχων.

Μόνο θάλασσα στη Λάρισα δεν είχαν υποσχεθεί με τους δανειστές να κοιτάνε αποσβολωμένοι μια προσπάθεια που είχε γραφτεί με αίμα να πετάγεται στα σκουπίδια.

Ο ίδιος ο Σαμαράς, όπως είχε αποκαλύψει και ο Β. Σόιμπλε, ζητούσε «διάλειμμα» στις μεταρρυθμίσεις, δηλαδή στα σκληρά περιοριστικά μέτρα, επειδή ήταν μπροστά οι Προεδρικές εκλογές κι εν συνεχεία οι εθνικές.

Το αποτέλεσμα εκείνης της άφρονος πολιτικής τακτικής με την ακατάσχετη παροχολογία, θυμόμαστε ότι έλαβε τέλος στη συνάντηση του Παρισιού, γύρω στον Σεπτέμβρη – Οκτώβρη του 2014. Τότε οι δανειστές έβαλαν και την οριστική ταφόπλακα στην κυβέρνηση Σαμαρά, καθώς εκτιμούσαν ότι δεν μπορούσε να φέρει σε πέρας τα συμφωνηθέντα.

Τέσσερα χρόνια μετά, κι αφού πέρασε η λαίλαπα Βαρουφάκη, η κατάρρευση της οικονομίας το 2015, το δημοψήφισμα, η συνθηκολόγηση, οι αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού, ξαναγινόμαστε θεατές του ίδιου έργου. Κακοστημένου όπως και την πρώτη φορά που είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε ακόμη μία τραγωδία.

Λες και δε βάλαμε μυαλό. Συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, επιταγές κενές περιεχομένου, μόνο και μόνο προκειμένου να στηριχθεί το αφήγημα της εξόδου από τα μνημόνια.

Ο Τσίπρας, παρ’ ότι μισεί τον πρώην πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, τείνει να του μοιάσει. Που; Μα κυρίως στην αποδοχή μιας κατάστασης όπου ο κάθε υπουργός ή βουλευτής υπόσχεται ό,τι θέλει αφού έτσι κι αλλιώς δεν του κοστίζει απολύτως τίποτε.

Και όλη αυτή η παροχολογία έχει προκαλέσει κυβερνητική παράλυση. Τα υπουργεία δεν δουλεύουν περιμένοντας την 21η Αυγούστου όπου όλα θα διορθωθούν σαν από θαύμα. Τα προαπαιτούμενα δεν υλοποιούνται, οι υπουργοί κοιτάνε πώς θα μοιράσουν χρήμα ή πώς θα βολέψουν στρατιές, και το Μαξίμου στέλνει email υπενθύμισης των υποχρεώσεών του. «Σας παρακαλούμε, υλοποιείστε το έργο σας».

Αστείες καταστάσεις, φαιδρές πολιτικές από στελέχη που κοιτάζουν μόνο πώς θα διασωθούν πολιτικά και θα συνεχίσουν την καριέρα τους.

Την Ελλάδα θα την σκεφτεί άραγε ποτέ κανείς;