Η Ελ.Καρακάση διάλεγει για το in.gr 7 θαλασσινά τραγούδια [βίντεο]

Πέρυσι τραγούδαγε για θανατερά, κηδείες και δυσάρεστους αποχωρισμούς, φέτος μας επιφυλάσσει ένα πιο ανάλαφρο πρόγραμμα –τουλάχιστον προς τον τίτλο του. Γιατί όταν η Ελένη Καρακάση σμίγει με τον Δημήτρη Χαλιώτη, και ευτυχώς το κάνουν πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια, το δάκρυ μπλέκεται με το γέλιο και όλα μαζί με υπέροχα τραγούδια.

Η Ελένη κάνει δικό της κάθε φορά κάθε κείμενο του Δημήτρη και είτε έχει δίπλα της ένα φέρετρο είτε μια κολοκύθα απογειώνει πρόζα και μελωδίες με έναν μοναδικό τρόπο. Η καινούργια τους παράσταση «Οι θάλασσες μέσα μας» κάνουν πρεμιέρα αύριο Τρίτη 7 Νοεμβρίου στη Σφίγγα και θα παρουσιάζονται όλες τις Τρίτες του Νοεμβρίου.

Ζήτησα από την Ελένη να διαλέξει επτά αγαπημένα της τραγούδια από την παράσταση (κατά το «Επτά τραγούδια θα σου πω») και εκείνη μας έκανε δώρο ένα βίντεο από το τελευταίο στη λίστα αλλά μάλλον πρώτο στην καρδιά της.

1. Κι αν τα μάτια σου (μουσική Μάνος Λοΐζος, στίχοι Άκος Δασκαλόπουλος)

Είναι από τα τραγούδια που με συγκινούν πολύ. Ειδικά οι στίχοι του Δασκαλόπουλου που δένουν αρμονικά με την υπέροχη μελωδία του Λοΐζου. «Μάτια παραπονεμένα, μάτια που είσαστε για μένα θάλασσες υπομονής…» Όπως καταλαβαίνετε είχαμε το κατάλληλο άλλοθι για να το εντάξουμε στο πρόγραμμα.

2. Είσαι η νύχτα με τα αινίγματα (μουσική Νίκος Αντύπας, στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος)

Το ξεχωρίζω, γιατί είναι ένα τραγούδι που μιλάει για το ολοκληρωτικό δόσιμο που ενυπάρχει στον έρωτα. Είναι τόσο γλυκό και αγαπησιάρικο. Μοιάζει με ερωτική εξομολόγηση. Του λέει ουσιαστικά ότι για εκείνη είναι το παν. «Ο ήλιος που ονειρεύομαι, τ’ αστέρι που πορεύομαι, η μέρα με τα κύματα, η νύχτα με τα αινίγματα…» Τα πάντα. Και ο Νίκος Αντύπας το έχει χτίσει μουσικά με έναν ιδιοφυή τρόπο. Σε ταξιδεύει και σε απογειώνει.

3. Λόγια της σιωπής (μουσική Γιώργος Ανδρέου, στίχοι Κώστας Λειβαδάς)

Ο στίχος που με συγκινεί πιο πολύ από αυτό το τραγούδι είναι αυτός: «Να ’ξερες πώς πονάει το τελευταίο φιλί κι ακόμα πιο πολύ όταν σε προσπερνάει…» Στην πραγματικότητα το συγκεκριμένο τραγούδι δεν έχει κάποια αναφορά στη θάλασσα. Όπως λέμε όμως και στην παράσταση εκφράζει απόλυτα τις στιγμές εκείνες της σιωπής, που η θάλασσα μέσα σου αναδύει μία αίσθηση απειλής αν και όλα γύρω σου μοιάζουν τόσο γαλήνια. Κρύβει τις μισές ανασφάλειες μας αυτό το τραγούδι.

4. Κι εγώ να λιώνω (μουσική Βασίλης Δημητρίου, στίχοι Γιάννης Κακουλίδης)

Το έχει τραγουδήσει μοναδικά η Γιώτα Νέγκα και απορώ που δεν έχει κάνει την επιτυχία που του έπρεπε. Είναι ένα πανέμορφο τραγούδι που εκφράζει τα συναισθήματα ενός πολύ ερωτευμένου ανθρώπου. «Κι εγώ να λιώνω σαν τ’ αλάτι στο νερό, να σπάω σαν τον βράχο μες στο κύμα, να θέλω να σε πιω κι ας μην μπορώ…» Οι παθιασμένοι αυτοί στίχοι του Κακουλίδη έρχονται να μελοποιηθούν μοναδικά από τον Βασίλη Δημητρίου. Η μουσική του μοιάζει να ζωντανεύει τις εικόνες του τραγουδιού. Από τις λίγες φορές που η μουσική και οι στίχοι ταιριάζουν τόσο καίρια.

5. Έλα σε μένα (μουσική Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι Νίκος Γκάτσος)

Νομίζω ότι το υπέροχο αυτό τραγούδι μοιάζει με εκείνη την αγκαλιά που θα σου προσφέρει ο άλλος όταν δεν είσαι καλά. Αρκεί να ακουμπήσεις πάνω του και όλα θα πάνε καλά. Είναι γεμάτο φως. «Έχω μια θάλασσα σμαράγδια με αγάπη και ήλιο κεντημένα…» γράφει ο Γκάτσος κι έρχεται ο Χατζιδάκις να το απογειώσει με τις νότες του όπως μόνο εκείνος ήξερε.

6. Το καράβι (μουσική Γιώργος Ζαμπέτας, στίχοι Χαράλαμπος Βασιλειάδης)

Είναι ένα αυθεντικά λαϊκό τραγούδι, που με πολύ απλά λόγια περιγράφει όλο το σκοτάδι που μπορεί να κρύβεται στην ψυχή ενός ανθρώπου. «Μόνο για μένανε καράβι δεν έχει πια να ταξιδέψω, και τα λιμάνια και οι κάβοι και οι καρδιές μ’ αφήσαν έξω…» Σκιαγραφεί μοναδικά αυτόν τον αντικατοπτρισμό της θάλασσας μέσα μας. Και ο Ζαμπέτας είναι μία τεράστια προσωπικότητα του λαϊκού μας τραγουδιού, ένας μοναδικός δεξιοτέχνης του μπουζουκιού. Έχω τη χαρά και την τιμή να το τραγουδάω αυτό το τραγούδι και στην παράσταση «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα» του Πέτρου Ζούλια στο θέατρο Αλίκη. Δεν χορταίνεις να το τραγουδάς και να το ακούς.

7. Χάθηκα (μουσική Μίκης Θεοδωράκης, στίχοι Γιάννης Θεοδωράκης)

Κατέληξε να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια της παράστασης. Είναι σαρωτική η συγκινησιακή δύναμη αυτού του κομματιού χάρη στο μουσικό μεγαλείο του Μίκη, αλλά και χάρη στους στίχους του αδερφού του που δεν υπάρχει περίπτωση να μην ακουμπήσουν τις πιο ευαίσθητες χορδές σου. «…γιατί είχα όνειρο πολλά και το λιμάνι είναι μικρό, γιατί ήμουν πάντα μόνος και θα ’μαι πάντα μόνος…» Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να συμπληρώσω κάτι σε αυτό. Όλοι μας μέσα μας ξέρουμε.

in.gr