Ο Ντάνυ και ο Όντυ του Xenia μιλούν στο in.gr

Ο Ντάνυ και ο Όντι. Οι δύο ήρωες του Xenia του Πάνου Κούτρα ξεκινούν για ένα ταξίδι, ένα road trip που ξεκινά από την Αθήνα και φτάνει μέχρι τη Θεσσαλονίκη, μια περιπλάνηση στη σύγχρονη και σκληρή Ελλάδα.

Διαβάστε τη συνέντευξη του Πάνου Κούτρα στο in.gr

Ο Κώστας Νικούλι και ο Νίκος Γκέλια, οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές της ταινίας, μίλησαν στο in.gr για το πώς ήταν να μεγαλώνουν ως Αλβανοί στην Ελλάδα, για την Ακροδεξιά και για την εμπειρία των Καννών, ενώ ατενίζουν αισιόδοξοι το μέλλον και επιμένουν: «Οι διαφορές κάνουν τους ανθρώπους πιο όμορφους».

• Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Πάνο Κούτρα;

Κώστας: Από καστ.
Νίκος: Εγώ σπούδαζα στη δραματική σχολή, όταν ήρθε μια εταιρεία κάστινγκ και είπε ότι ζητούνται ηθοποιοί για μια ταινία. Έκανα ένα βιντεάκι μαζί τους και στη συνέχεια αυτοί με σύστησαν στον Πάνο, με τον οποίο έκανα πολλά κάστινγκ.
Κώστας: Εγώ ήμουν Τρίτη Λυκείου, ελπίζοντας να δώσω εξετάσεις για μία δραματική σχολή. Είχα ετοιμάσει τα κομμάτια που ήθελα να δώσω, όταν είδα αγγελία ότι ζητούνται παιδιά αλβανικής καταγωγής 16 έως 20 ετών που να μιλούν καλά ελληνικά. Έτσι πήγα. Σκέφτηκα ότι δεν είχα κάτι να χάσω.

• Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Πάνο Κούτρα; Τι σκηνοθέτης είναι;

Νίκος: Είναι υπέροχος άνθρωπος.
Κώστας: Ναι, είναι. Είναι πολύ συζητήσιμος.
Νίκος: Συζητάει μαζί σου και τα προβλήματα που έχεις και τον ρόλο. Εάν κάτι δεν σου βγαίνει, προσπαθεί μαζί σου, το συζητάει. Αυστηρός είναι όταν πρέπει. Το αναγνωρίζει και ο ίδιος. Όταν πρέπει γίνεται αυστηρός. Λέει «αυτό θα γίνει τώρα».

• Το «Xenia» αναφέρεται σε μία σειρά θεμάτων (ρατσισμός, αναζήτηση ταυτότητας, απώλεια). Ποιο από αυτά βρίσκεται στην καρδιά της ταινίας;

Κώστας: Η οικογένεια.
Νίκος: Η σχέση των δύο αδελφών.
Κώστας: Το ότι ενωμένοι θα προχωρήσουν για να φτάσουν εκεί που θέλουν. Νομίζω ότι η ταινία έχει να κάνει με την έννοια της ενότητας και ότι τα πράγματα μόνο μέσα από αυτήν θα προχωρήσουν. Γι’ αυτό αναφέρεται σε δύο ξένους σε μια ξένη χώρα. Αν βρίζουμε τους Αλβανούς δεν θα πάμε μπροστά.
Νίκος: Αναφέρεται και στην αναζήτηση της ταυτότητας. Στη σχέση των δύο αδελφών, σε μια οικογενειακή σχέση και στο πώς αυτό δίνει την ταυτότητα στον κάθε άνθρωπο. Την ταυτότητα εσύ την επιλέγεις, δεν σου είναι δοσμένη.

• Ένα από τα θέματα με τα οποία ασχολείται η ταινία είναι και ο ρατσισμός που αντιμετωπίζουν οι δύο ήρωες τόσο εξαιτίας της καταγωγής, όσο και εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας του Ντάνυ. Οι άνθρωποι βρίσκουμε περισσότερα να μας ενώνουν ή να μας χωρίζουν;

Κώστας: Εξαρτάται από το πού εστιάζεις
Νίκος: Και από τη λογική του κάθε ανθρώπου. Κανονικά, κάθε άνθρωπος μοιάζει με τον άλλο άνθρωπο κατά 90κάτι%.
Κώστας: Με νούμερα τώρα.
Νίκος: Ναι, επιστημονικά (γέλια). Πρακτικά, όμως, είναι θέμα ιδεολογίας και τρόπου σκέψης το πώς θα συμπεριφερθείς στον άλλο άνθρωπο. Αν έχεις μάθει να συνυπάρχεις με άλλους ανθρώπους, με διαφορετικούς…
Κώστας: …τότε θα βλέπεις τα θετικά στοιχεία τους. Και νομίζω ότι οι διαφορές είναι που κάνουν τους ανθρώπους πιο όμορφους. Το ότι δεν μοιάζω εγώ με τον Νίκο, αυτό είναι ενδιαφέρον. Αυτός έχει κάτι που εγώ δεν έχω και γι’ αυτό συνυπάρχουμε. Γι’ αυτό πλησιάζεις τον άλλο. Για να σου δώσει κάτι που δεν έχεις εσύ και εσύ με τη σειρά σου να δώσεις κάτι που δεν έχει αυτός.
Νίκος: Αν κάποιος σε κατηγορήσει επειδή είσαι ξένος, αυτό πιστεύω ότι οφείλεται στην Παιδεία του, στο μυαλό του, στον τρόπο που έχει μεγαλώσει, από πού προέρχεται, τι πρότυπα έχει.

• Εσείς, μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, αντιμετωπίσατε ρατσισμό εξαιτίας της αλβανικής καταγωγής σας; Πώς βιώσατε εκείνη την περίοδο;
  

Κώστας: Ναι, αντιμετωπίσαμε. Το βιώνεις σαν παιδί.
Νίκος: Την περίοδο που ήμασταν παιδιά, το 1997-1998 ο στόχος ήταν οι Αλβανοί. Είχε έρθει το μεγάλο ρεύμα μεταναστών, ο κόσμος είχε αποκτήσει μία άποψη για τους ξένους και αυτό πέρασε και στα παιδιά.
Κώστας: Τα παιδιά είναι αληθινά, δεν έχουν να πουν κάτι κακόβουλο.
Νίκος: Λένε αυτό που έχουν μάθει από το σπίτι τους. Αυτή την αντιμετώπιση τη δεχτήκαμε και εμείς, είτε όταν τσακωνόμασταν, είτε στο σχολείο… Όταν οι εντάσεις ανεβαίνουν, το «Αλβανός» βγαίνει εύκολα.
Κώστας: Είναι που θα πονέσει ο άλλος περισσότερο.

• Σήμερα πιστεύετε ότι είναι καλύτερα τα πράγματα;

Κώστας: Ναι. Έχει αλλάξει ο στόχος.
Νίκος: Δεν είναι οι Αλβανοί στο επίκεντρο
Κώστας: Εμάς μας συνηθίσανε, λένε εντάξει είναι και δίπλα…

• Στην ταινία βλέπουμε ομάδες ακροδεξιών να ασκούν επιθέσεις στους δρόμους. Πόσο δύσκολο είναι για εσάς να βλέπετε να συμβαίνει αυτό και στην πραγματικότητα;

Νίκος: Το βιώνουμε κάθε ημέρα.
Κώστας: Υπάρχουν άνθρωποι που το υποστηρίζουν και που το έχουν βάλει και στο Κοινοβούλιο.
Νίκος: Υπάρχει στο Κοινοβούλιο η Ακροδεξιά. Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι αυτή (η Ακροδεξιά) πρέπει να ανήκει στο Σύνταγμά τους, θεωρούν σωστό το ότι πρέπει να σκοτώνονται άνθρωποι. Και δεν είμαστε μόνο εμείς οι δύο που το βλέπουμε. Εάν πας να ρωτήσεις έναν άνθρωπο στον Άγιο Παντελεήμονα ή στο κέντρο, τα έχει δει αυτά.

• Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί η ρατσιστική βία;

Κώστας: Δεν μπορείς να χτυπήσεις τη βία με τη βία. Γιατί μετά γίνεσαι ίδιος.
Νίκος: Η Παιδεία. Αυτή πιστεύω ότι είναι η μόνη λύση για να αλλάξει η κατάσταση. Το να πιστεύεις στον άνθρωπο και να πιστεύεις ότι ενωμένοι μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε όλα. Δεν είναι ότι η Ακροδεξιά εμφανίστηκε στην Ελλάδα της κρίσης. Υπήρχε. Απλά τώρα βρήκε τροφή, βρήκε έδαφος και αναπτύχθηκε. Το βλέπουμε και στη Γαλλία. Σε περιόδους κρίσης ο άνθρωπος στρεφόταν λίγο στα άκρα.

• Μιλήστε μου λίγο για την εμπειρία στις Κάννες, για το κόκκινο χαλί. Ήταν πρωτόγνωρα όλα αυτά για σας…

Νίκος: Δεν καταλαβαίναμε πού πάμε και τι κάνουμε. Εμείς λέγαμε «Πάμε να δούμε την ταινία», γιατί μέχρι τότε δεν την είχαμε δει.
Κώστας: Μετά καταλαβαίνεις, όταν ξαναφέρνεις την εικόνα στο μυαλό σου. Μετά καταλαβαίνεις πού πήγες. Για μας τότε ήταν κάτι απλό, πήγαμε σε ένα μέρος στη Γαλλία, έγινε ό,τι έγινε. Παγκοσμίως, όμως, όλο αυτό παίρνει πολύ μεγάλες διαστάσεις.
Νίκος: Μία φράση μάς έχει μείνει για το κόκκινο χαλί: «Don’t miss a step», δηλαδή να το ευχαριστηθούμε, να το ζήσουμε. Αυτό.

• Και μετά την προβολή της ταινίας τι σας έλεγαν;

Κώστας: Οι θεατές το αντιμετώπιζαν με πολύ χαρά. Σαν να σε ευχαριστούν γιατί τους έκανες να περάσουν πολύ καλά για δύο ώρες.
Νίκος: Σε επιβραβεύουν με το χαμόγελό τους.

• Ετοιμάζετε κάτι άλλο;

Κώστας: Θα θέλαμε σίγουρα να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τον χώρο.
Νίκος: Ο Κώστας ξεκίνησε ήδη πρόβες με τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη για να συμμετέχει στην καινούρια του ταινία, εγώ ολοκλήρωσα γυρίσματα στην καινούρια ταινία του Χρήστου Βούπουρα, 7 Θυμοί. Και τώρα ελπίζουμε απλά να συνεχιστεί αυτό.

* Το Xenia θα βγει στους κινηματογράφους την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου από τη Feelgood. Σε επιλεγμένες ώρες θα προβάλλεται με ειδικούς υπότιτλους για ανθρώπους με προβλήματα ακοής.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ