Δύσκολες οι αποφάσεις για την Ελλάδα, λέει ο Σόιμπλε

Στις δύσκολες αποφάσεις που κλήθηκε να πάρει για την Ελλάδα αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Der Spiegel.

Σύμφωνα με το περιοδικό, ο Σόιμπλε συχνά αναφέρει την Ελλάδα, και όταν το κάνει, βαριανασαίνει και κάνει συχνά παύσεις, τρίβει τα μάτια του και ενώνει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του σαν να προσεύχεται.

• Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στα αγγλικά

Ποια είναι η βάση πάνω στην οποία παίρνει τις αποφάσεις του; «Ο Σόιμπλε δείχνει τον Λούντγκερ Σούκνεκτ, τον επικεφαλής για τη χάραξη οικονομικών πολιτικών, ο οποίος λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ του κόσμου της οικονομικής θεωρίας και του κόσμου του εφικτού, της γνώσης και της εξουσίας. Δουλειά του Σούκνεκτ είναι να παρέχει απαντήσεις σε κάθε τεχνική και εξειδικευμένη, αυθόρμητη ερώτηση. Μερικές φορές, ο Σόιμπλε τον καλεί μέσα στη νύχτα» αναφέρουν οι δημοσιογράφοι και τονίζουν ότι ενώ ο Σόιμπλε τον θεωρεί εξαιρετικό ακαδημαϊκό, φαίνεται να πιστεύει ότι η πολιτική είναι άλλο πράγμα.

«Υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ των μοντέλων και των θεωριών και των πραγματικών πολιτικών αποφάσεων. Ο κόσμος δεν υποτάσσεται σε θεωρίες και η ιστορία δεν παρέχει ταχύρυθμα μαθήματα για το μέλλον. Ξαφνικά αυτό που οι ειδικοί πιστεύουν ότι είναι το σωστό αποκλίνει από την πραγματικότητα του εφικτού – μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από πολιτικούς συμβιβασμούς στις Βρυξέλλες, αναταραχές στη Λισσαβόνα και μάχες για την εξουσία στο εσωτερικό ενός κυβερνητικού συνασπισμού στην Αθήνα» γράφει το Spiegel.

Και τονίζει: «Η Ελλάδα είναι μόνο ένα παράδειγμα, αλλά παρόλα αυτά, καλό. Ο Σόιμπλε αναφέρει συχνά την Ελλάδα και όταν το κάνει αναστενάζει και κάνει συχνές παύσεις, τρίβει τα μάτια του και ενώνει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του σαν να προσεύεται. Θα έπρεπε η χώρα να έχει βγει από το ευρώ το 2010; Η πιθανότητα αυτή είχε συζητηθεί εντός του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, αν και αυτές οι συζητήσει ποτέ δεν αναφέρθηκαν δημοσίως. Οι αριθμοί ήταν ξεκάθαροι και γελοιοποιούσαν τα κριτήρια του Μάαστριχτ».

«Όταν όμως δέχομαι τηλεφώνημα από τον Τίμοθι Γκάιτνερ (πρώην υπουργό Οικονομίας των ΗΠΑ)», λέει ο Σόιμπλε, «και λέει «ξέρεις ότι δεν θα είχαμε λάβει την απόφαση να αφήσουμε τη Lehman Brothers να χρεοκοπήσει εάν είχαμε ερωτηθεί 24 ώρες αργότερα, έτσι δεν είναι;»», ανασηκώνει τους ώμους του και παραμένει σιωπηλός. Κουνάει το κεφάλι του, συνοφρυώνεται, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του σώματος για να ρωτήσει: Τι κάνεις σε αυτήν την περίπτωση; Ποιο είναι το σωστό να γίνει; Ποιο δεν είναι; Τι θα σκάσει στα μούτρα σου αύριο;».

Και συνεχίζει:: «’Η πάρτε για παράδειγμα τη συζήτηση του 2011 για το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Ποιες θα ήταν οι συνέπειες της απαλοιφής του χρέους; Τι θα σήμαινε αυτό για την Πορτογαλία; Και για την Ιρλανδία; Και τι ποσοστό κουρέματος θα έπρεπε να υποχρεωθούν οι ιδιώτες πιστωτές να αποδεχτούν; 20%; 22%; 30 ή τουλάχιστον 50%, όπως είχε προταθεί εξαρχής ;»

Σύμφωνα με το Spiegel, η πρόταση αυτή δεν είχε να κάνει με τη σιγουριά του για το νούμερο, αλλά έγινε σχεδόν βασιζόμενη σε προαίσθημα που προέκυπτε από την πολύχρονη εμπειρία του σε ό,τι αφορά το εφικτό.

Ο υπουργός Οικονομικών μίλησε, επίσης, για το πώς ο τότε επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, τον προειδοποίησε ότι με το να ζητά επίμονα κούρεμα 50% κινδύνευε να προκαλέσει τη χειρότερη κρίση από τη Μεγάλη Ύφεση.

«Δόξα τω Θεώ, δεν είχε δίκιο» δήλωσε ο Σόιμπλε. «Κατέληξε στο 53%. Στο τέλος, δεν μπορείς να καταλήξεις σε μια τέτοια απόφαση βασιζόμενος σε επιστημονικές μεθόδους. Εντούτους, πρέπει να κάνεις τις αποφάσεις όσο πιο δύσκολες γίνονται, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλες τις επιλογές με τη βοήθεια των ειδικών. Τότε καταλήγεις στην απόφασή σου και υποθέτεις ότι είναι η σωστή και ελπίζεις, για λίγο, ότι δεν κάνεις λάθος».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ