Υπερεκτιμήσαμε τις αναπτυξιακές προοπτικές, λέει το ΔΝΤ για τα λάθη του πρώτου μνημονίου

Η υπερεκτίμηση των αναπτυξιακών προοπτικών της ελληνικής οικονομίας και όχι ο λάθος πολλαπλασιαστής, είναι η κύρια αιτία για την οποία δεν αξιολογήθηκαν σωστά οι επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας στην ύφεση, επισημαίνει το ΔΝΤ σε νέα έκθεσή του.

Στη μελέτη με τίτλο «Αξιολογώντας την επίδραση και την κλιμάκωση πολυετών προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής: ένα γενικό πλαίσιο», οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ σημειώνουν μία σειρά από παράγοντες για τους οποίους δεν επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις του Ταμείου.

Κυριότεροι λόγοι είναι η ανεπαρκής εφαρμογή του προγράμματος μεταρρυθμίσεων, καθώς και οι κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις που υπήρξαν.

«Στην υπεραισιοδοξία μας για τις αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας και λιγότερο στον λάθος πολλπλασιαστή οφείλεται η υποεκτίμηση των επιπτώσεων της λιτότητας στην ύφεση», αναφέρεται στη μελέτη.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τον λεγόμενο πολλαπλασιαστή, οι συντάκτες της μελέτης υποστηρίζουν ότι αν είχε χρησιμοποιηθεί υψηλότερος πολλαπλασιαστής, δεν θα βελτιωνόταν η πρόβλεψη για το ρυθμό ανάπτυξης.

Τα στελέχη του ΔΝΤ εξέτασαν διάφορα σενάρια, σύμφωνα με το ΑΠΕ, λαμβάνοντας υπόψη χαμηλότερο δυνητικό ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας από το 2% που είχε υποτεθεί κατά την εκπόνηση του ελληνικού προγράμματος το 2010 και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτά εξηγούν την ύφεση που σημειώθηκε στην ελληνική οικονομία.

Ως βασικό σενάριο έλαβαν υπόψη ότι ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής στην Ελλάδα είναι ίσος με τη μονάδα, δηλαδή τα μέτρα για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος είχαν μείωσαν ισόποσα το ΑΕΠ.

Ο χαμηλότερος δυνητικός ρυθμός ανάπτυξης, σύμφωνα με το έγγραφο, αντανακλά έναν αριθμό εξελίξεων, που περιλαμβάνουν τις μεγάλες αναθεωρήσεις των στοιχείων μετά την αρχή του προγράμματος, την ασθενέστερη από την προβλεπόμενη εφαρμογή του προγράμματος και την πολιτική και κοινωνική αναστάτωση, καθώς και άλλους παράγοντες που οδηγούν σε μία πολύ χαμηλότερη οικονομική επίδοση σε σχέση με τις ελπίδες που υπήρχαν στο αρχικό πρόγραμμα.

Τα στελέχη του Ταμείου ασχολούνται και με το μείζον θέμα για το ποια πρέπει να είναι η χρονική κατανομή των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής στην περίπτωση υπερχρεωμένων χωρών που βρίσκονται σε ύφεση.

Το κλίμα τείνει, σημειώνεται στο έγγραφο, υπέρ της αργής προσαρμογής (back loaded path), καθώς ορισμένες οικονομίες που ακολουθούν πρόγραμμα προσαρμογής έχουν περιπέσει σε βαθύτερες υφέσεις και ορισμένες εργασίες έχουν διαπιστώσει ότι οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές τείνουν να είναι υψηλότεροι σε περιόδους ύφεσης και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να υπερβαίνουν σημαντικά τη μονάδα.

Οι αναλυτές του ΔΝΤ επισημαίνουν ακόμα ότιη βιωσιμότητα του χρέους μπορεί να εξασφαλισθεί και με την αναδιάρθρωσή του.

«Αν η ανάλυση οδηγεί στην επιλογή μεταξύ αφόρητης μείωσης του ΑΕΠ, λόγω υπερβολικά μεγάλης δημοσιονομικής προσαρμογής από τη μία πλευρά, και της βιωσιμότητας του χρέους από την άλλη, τότε μια χώρα μπορεί να χρειασθεί να εξετάσει την αναδιάρθρωση του χρέους της», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ