Οι Ταινίες του «τολμηρού και ευαίσθητου» Ανγκ Λι

Διακρίνεται για τις τολμηρές και άκρως ανθρώπινες προσεγγίσεις που έχει στα θέματα που καταπιάνεται.

Με αφορμή την κυκλοφορία της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας «Η ζωή του Πι», που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μπεστ σέλερ του Γιάν Μαρτέλ, το Home Cinema σάς παρουσιάζει τις ταινίες του ευφυέστατου και πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Ανγκ Λι.

Η ταινία αφηγείται την απίστευτη περιπέτεια επιβίωσης του Πι, ενός νεαρού άντρα, στη θάλασσα, κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Η Ζωή του Πι

2012

Πρόκειται για ένα αξιόλογο τεχνολογικό επίτευγμα σε 3D.
Ο 16χρονος Ινδός Πι, ταξιδεύει με την οικογένειά του από την Ινδία στον Καναδά. Μαζί τους έχουν και τα ζώα του ζωολογικού τους κήπου.
Όμως μια άγρια καταιγίδα βυθίζει το πλοίο στο οποίο επιβαίνουν και σώζονται από θαύμα, μόνο ο Πι, μια τεράστια τίγρης Βεγγάλης με το όνομα Ρίτσαρντ Πάρκερ, ένας ουρακοτάγκος, μια ύαινα και μια ζέβρα.
Οι επιζώντες θα συνυπάρξουν για 227 μέρες πάνω σε μια σχεδία… Έτσι Πήραμε το Γούντστοκ

2009

Η ιστορία του Elliot, που προσπαθώντας να σώσει το ξενοδοχείο του πατέρα του απο κατάσχεση, πέτυχε τη δημιουργία του «Woodstock», τη συναυλία σταθμό της γενιάς του ’69.
Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του 62ου Φεστιβάλ Κανών, ενώ η σκηνοθεσία είναι του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Ανγκ Λι. Προσοχή: Πόθος

2007

Μετά το «Brokeback Mountain», που προερχόταν από διήγημα, ένα άλλο λογοτεχνικό έργο γίνεται πρώτη ύλη για την καινούργια ταινία του Ανγκ Λι. Πρόκειται για το μυθιστόρημα της Αϊλίν Τσανγκ «Προσοχή: Πόθος», το οποίο γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, μα δημοσιεύθηκε είκοσι επτά χρόνια αργότερα, όταν η Κινέζα συγγραφέας ζούσε στις ΗΠΑ.
Η ταινία προβλήθηκε λογοκριμένη στην Κίνα, αλλά και στην Αμερική, όπου η πανίσχυρη επιτροπή MPAA απαίτησε να αφαιρεθούν δέκα λεπτά από τις ερωτικές σκηνές. Αντίθετα, στο Φεστιβάλ Βενετίας το φιλμ προβλήθηκε στην αυθεντική του μορφή και απέσπασε το Χρυσό Λέοντα και διθυραμβικές κριτικές.
Το «Προσοχή: Πόθος» κινείται στους ρυθμούς της Aπω Ανατολής. Με άλλα λόγια, αφηγείται σε χαμηλούς τόνους μια εκρηκτική σχέση. Η υπόθεση ξετυλίγεται αργά, τελετουργικά. Ο φακός επιμένει σε λεπτομέρειες, άχρηστες ίσως για το θεατή της Δύσης, αλλά απολύτως αναγκαίες για την ίδια την ιστορία. Την ταινία συμπληρώνουν οι εκπληκτικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές. Το Μυστικό του Brokeback Mountain

2005

Με το «Brokeback Mountain» ο Ανγκ Λι δοκίμασε τα όρια ανοχής του κοινού και της Ακαδημίας Κινηματογράφου. Βγήκε νικητής, δεδομένου ότι η ταινία του ξεπέρασε το στενό πλαίσιο του κοινωνικού δράματος. Με αφετηρία το ερωτικό πάθος ανάμεσα σε δύο άντρες, πραγματεύεται τη μελαγχολία του έρωτα, το «διαφορετικό», την κοινωνική υποκρισία, τη βαθιά πουριτανική αμερικανική κοινωνία, το ψέμα του μύθου που ονομάστηκε «αμερικανικό όνειρο», καθώς και το σπαραγμό στον οποίο οδηγούνται τα ζευγάρια που ζουν στη μιζέρια – είτε οικονομική είναι αυτή είτε κοινωνική είτε πνευματική. Με λίγα λόγια, ο Ταϊβανέζος σκηνοθέτης δημιούργησε ένα πολυεπίπεδο κοινωνικοπολιτικό έργο, με σενάριο και ερμηνείες αξιώσεων, που άνετα κερδίζει το χαρακτηρισμό της καλύτερης ταινίας των τελευταίων ετών.
Η ευαίσθητη όσο και ρεαλιστική προσέγγιση στο θέμα οδήγησαν στην παγκόσμια αναγνώριση και στη βράβευση της ταινίας στις πιο σημαντικές κινηματογραφικές διοργανώσεις: Χρυσός Λέων στο Φεστιβάλ της Βενετίας, τρία Όσκαρ (Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Μουσικής), τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, τέσσερα BAFTA, ένα Ευρωπαϊκό Βραβείο και δεκάδες διακρίσεις από διάφορες ενώσεις κριτικών και καλλιτεχνών.

Hulk

2003

Το πιο ενδιαφέρον από τα blockbuster του 2003, σε επίπεδο καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Ο ευφυής Ασιάτης σκηνοθέτης παρέλαβε μια τυπική μεταφορά κόμικς στη μεγάλη οθόνη (The Incredible Hulk της εταιρείας Marvel) και δημιούργησε μια ταινία που στο μεγαλύτερο μέρος της διαθέτει ατμόσφαιρα, αισθητική και έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα.
Είναι εμφανής η προσπάθεια του Ανγκ Λι και των συνεργατών του να μην ακολουθήσουν τη λογική της «χάρτινης» περιπέτειας. Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι σκοτεινό και αινιγματικό, με χαρακτήρες και ερμηνείες που ξεφεύγουν κάπως από τα στερεότυπα μιας τέτοιου είδους παραγωγής. Στη συνέχεια το κλίμα αλλάζει. Η ψηφιακή τεχνολογία παίρνει τα ηνία και πολλές σκηνές είναι πανομοιότυπες με την οθόνη ενός Video Game. Πιθανόν να πρόκειται για μίνιμουμ παραχώρηση της δημιουργικής ομάδας ή ακόμα και για ηθελημένη αντίθεση.

Τίγρης και Δράκος

2000

Ο Ανγκ Λι – ένας σκηνοθέτης διάσημος για τον περφεξιονισμό του, αλλά και για την αποστασιοποιημένη οπτική με την οποία προσέγγισε θέματα αμιγώς δυτικά – συστήνει στο κοινό της Δύσης τις ασιατικές ταινίες που περιέχουν άφθονο κουνγκ φου και που εντάσσονται σε ένα δημοφιλές στην Ασία είδος λαϊκού σινεμά, το οποίο αντλεί θέματα από θρύλους ή ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος, και εστιάζει σε χαρακτήρες που ακροβατούν ανάμεσα στο μύθο και την πραγματικότητα.

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του φιλμ είναι οι σκηνές των συγκρούσεων. Οι πολεμιστές δεν υπακούν στους νόμους της βαρύτητας. Με τη βοήθεια των ειδικών εφέ σκαρφαλώνουν σε τοίχους και σε στέγες, περπατούν στο νερό, διαφεύγουν πετώντας, μονομαχούν πάνω σε κορυφές δέντρων μπαμπού, και όλα αυτά ενταγμένα σε μια αέρινη, άκρως αρμονική χορογραφία, την οποία σχεδίασε και δίδαξε στους ηθοποιούς ο Γουέν Πινγκ Γου, υπεύθυνος και για τις αντίστοιχες σκηνές του «Matrix» . Προσθέστε τα υπέροχα φυσικά τοπία της κινεζικής υπαίθρου, τα εκπληκτικού σχεδιασμού ντεκόρ και κοστούμια, τις θαυμάσιες ερμηνείες, το άρωμα φιλοσοφίας της Ανατολής, και θα έχετε ένα υπερθέαμα υψηλής αισθητικής, μια παραμυθένια ταινία δράσης που αιχμαλωτίζει, χωρίς να εξαντλεί τη γοητεία της στη μία και μόνη προβολή.
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξένης Ταινίας (2001)
Χρυσή Σφαίρα Σκηνοθεσίας (2001) Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας (2001)
Όσκαρ Μουσικής (2001)
Όσκαρ Φωτογραφίας (2001)
Όσκαρ Σκηνογραφίας (2001)

Καλπάζοντας με το Διάβολο

1999

Ο αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος (1860-1865) θεωρείται από τους ειδικούς μια από τις πλέον σκληρές, δραματικές και αιματηρές συγκρούσεις της παγκόσμιας ιστορίας. Ο Ταϊβανέζος Ανγκ Λι (Ang Lee), απαλλαγμένος από κάθε είδους εθνικά συμπλέγματα, είδε τη σελίδα αυτή της αμερικανικής ιστορίας από τελείως διαφορετική οπτική γωνία. Εστιάζοντας το βλέμμα του στους ανθρώπους, μοιάζει να μελετά την επίδραση που είχε μία τόσο ακραία κατάσταση στους χαρακτήρες τους. Ο πόλεμος, όπως τον βλέπει ο Lee, δεν κρύβει μέσα του τίποτα το ηρωικό. Αντίθετα, κάθε πράξη των πολεμιστών είναι αποτέλεσμα μιας τεράστιας σύγχυσης. Οι ομάδες των άτακτων πολιτών, για παράδειγμα, που μάχονται για την ανεξαρτησία του Νότου, στην ουσία δεν έχουν καμία ανάμειξη στον πόλεμο. Σκοτώνουν και καταστρέφουν τα πάντα χωρίς να ξέρουν γιατί και χωρίς καν να προσφέρουν κάτι στην παράταξή τους. Το «Καλπάζοντας με το Διάβολο» είναι λοιπόν ένα ταξίδι γνωριμίας με το πιο σκοτεινό κομμάτι της ανθρώπινης φύσης.
Χρησιμοποιώντας αργό ρυθμό και δίνοντας μεγάλη σημασία στη σωστή ανάπλαση της εποχής, ο Lee περιγράφει τις περιπέτειες των τεσσάρων κεντρικών χαρακτήρων, που αποφασίζουν να πολεμήσουν ως μέλη μιας οργάνωσης πολιτών του Νότου. Ανάμεσά τους μάλιστα είναι και ένας μαύρος, πρώην σκλάβος, που πολεμά τους Βόρειους -οι οποίοι ως γνωστόν ήταν υπέρ της κατάργησης της δουλείας- ως δείγμα της ευγνωμοσύνης του προς τον άνθρωπο που τον αγόρασε και έπειτα τον ελευθέρωσε. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται στη διάρκεια ενός χειμώνα, στο πρόχειρο κατάλυμα στο οποίο τα τέσσερα αυτά πρόσωπα έχουν βρει καταφύγιο από τους διώκτες τους. Όλες οι σχέσεις που θα δημιουργηθούν εκεί, ερωτικές ή άλλες, θα έχουν έντονη τη σφραγίδα του θανάτου, αφού ο πόλεμος είναι πανταχού παρών. Σε όλα τα επίπεδα η ταινία είναι άρτια. Εκεί όμως που αξίζει ίσως να σταθεί κανείς περισσότερο, είναι τα έξοχα φωτογραφημένα, από τον Frederick Elmes, φυσικά τοπία, που μοιάζουν να παρακολουθούν αμέτοχα τη φρίκη του πολέμου, προσθέτοντας στο τελικό αποτέλεσμα ένα έντονο μεταφυσικό επίπεδο.

Η Παγοθύελλα

1997

Αν πριν μερικά χρόνια ο Ταϊβανέζος σκηνοθέτης μάς είχε διασκεδάσει με το «Γαμήλιο πάρτι», σάτιρα γύρω από τη σύγκρουση ηθών Ανατολής και Δύσης, τώρα διχάζει το κοινό με μια ταινία που τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στις Κάνες, αλλά πολλοί την χαρακτήρισαν αντιδραστική. Είμαστε στη δεκαετία του ’70, το σκάνδαλο Γουότεργκέιτ έχει ξεσπάσει, οι νέοι ανακαλύπτουν τις χαρές του σεξ, τα χάπια και τα παραισθησιογόνα, ενώ οι 40άρηδες παίζουν με το ομαδικό σεξ ή ανταλλάσσουν συζύγους. Πιστή στους πειραματισμούς της εποχής και η οικογένεια Χουντ: ο πατέρας έχει ερωτική σχέση με τη γειτόνισσα, η μητέρα κάνει «τα στραβά μάτια», τα παιδιά ασχολούνται με το πρώιμο σεξ. Η τιμωρία τους θα είναι βαριά και «εξ ουρανού», όταν ξεσπάει παγοθύελλα και τα παιδιά μένουν μόνα στο σπίτι, ενώ οι γονείς διασκεδάζουν σε πάρτι.
Κατά μία άποψη η ταινία εξυπηρετεί τους κύκλους των συντηρητικών καυτηριάζοντας το φιλελευθερισμό των «σέβεντις» και κραδαίνοντας για ακόμα μια φορά τη σημαία της οικογένειας. Κατ’ άλλους ο σκηνοθέτης μένει απλώς πιστός στο βιβλίο, καταγράφει εκείνη την εποχή αναπαριστώντας την τέλεια και αποσπώντας έξοχες ερμηνείες από όλους ανεξαιρέτως τους ηθοποιούς.

Λογική και Ευαισθησία

2002

Η καλύτερη μεταφορά βιβλίου της Τζέιν Όστιν στη μεγάλη οθόνη από ένα σκηνοθέτη της λεπτομέρειας που αναπαριστά στην εντέλεια την εποχή δίνοντας παράλληλα πνοή στους χαρακτήρες. Έτσι, ένα ρομαντικό και «παλιομοδίτικο» μυθιστόρημα γίνεται βραβευμένο με Όσκαρ σενάριο από την Εμμα Τόμσον και στα χέρια του ταϊβανέζου Ανγκ Λι μια ταινία-κέντημα, ένα αριστούργημα ρυθμών, αισθητικής και χαρακτήρων. Χαμηλοί τόνοι, υψηλού επιπέδου ερμηνείες, εκπληκτική φωτογραφία και σκηνογραφία συνθέτουν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες εποχής που αφορούν μεγάλη μερίδα του κινηματογραφόφιλου κοινού.

Γαμήλιο Πάρτι

1993

Προκειμένου να διασκεδάσει τις υποψίες των γονιών του, ένας ομοφυλόφιλος Ασιάτης που συζεί με τον Αμερικανό φίλο του κάνει λευκό γάμο με συμπατριώτισσά του. Τα πράγματα περιπλέκονται, όταν εκείνοι τον επισκέπτονται στις ΗΠΑ, με σκοπό να διοργανώσουν ένα πατροπαράδοτο γαμήλιο πάρτι.