Σε ένα παραμύθι που διαβάζω συχνά στο γιο μου υπάρχει η ιστορία μιας κότας που μαθαίνει πως είναι απόγονος των φοβερών και τρομερών δεινοσαύρων.

Αρχίζει λοιπόν να περηφανεύεται γι’ αυτό απαιτώντας διπλή μερίδα σπόρους στο αγρόκτημα και εντυπωσιάζοντας τους γύρω της με την καταγωγή της.

Μετά όμως αποφασίζει πως η φάρμα είναι πολύ μικρή γι’ αυτήν και βγαίνει να κυνηγήσει στον έξω κόσμο για να φαγωθεί όμως γρήγορα από μια αλεπού.

Με τον ίδιο τρόπο και ο Έλληνας που γνώριζε και εμπνεόταν από το μεγαλείο του Ρωμαίικου (το Βυζάντιο) έμαθε από τους άλλους για την ύπαρξη των Αρχαίων Ελλήνων. Το μεγαλείο των προγόνων όμως ήταν τόσο μεγάλο που τον χτύπησε στο κεφάλι και νομίζει σήμερα πως είναι αντάξιός τους.

Καλύτερος από τους πάντες αλλά θύμα σκοτεινών συνωμοσιών από όλους τους ισχυρούς που τον φοβούνται τον ζηλεύουν και τον μισούν περνάει τον καιρό του αυτοθαυμαζόμενος και κατακρίνοντας τους άλλους λαούς για να τους κατεβάσει στο επίπεδό του αφού εκείνος δεν μπορεί να ανέβει ψηλότερα.

Θα διδαχθεί άραγε τίποτε από τη σημερινή κατάντια του ή θα κολλήσει ακόμη περισσότερο στο μεγαλείο του παρελθόντος για να παρηγορηθεί;

Γιώργος Στ. Επιτήδειος

Γιώργος Επιτήδειος

Ειδήσεις Σήμερα: