Δείτε τις ταινίες που κυκλοφορούν σε DVD στις οποίες έπαιξε και πρωταγωνίστησε η Γερμανίδα ηθοποιός Σουζάνε Λόταρ.
Έφυγε σε ηλικία 51 ετών η Γερμανίδα ηθοποιός Σουζάνε Λόταρ… για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την είδηση κάντε κλικ εδώ!
Η Λευκή Κορδέλα (2009)

Ένας εξαγνισμός, που κατακτάται μέσα από την τιμωρία, και σηματοδοτεί το πνεύμα του σκοταδισμού, που γρήγορα θα διαλύσει για μια πεντηκονταετία ολόκληρη την Ευρώπη.
Το κομψοτέχνημα του Μίκαελ Χάνεκε απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα στο 62ο Φεστιβάλ Κανών.
(Υποδύθηκε τη μαμή)

Σφραγισμένα Χείλη (2008)

Η βραβευμένη με Όσκαρ δραματική ταινία του Στίβεν Ντάλντρι, βασισμένη στο βιβλίο του Bernhard Schlink «Διαβάζοντας στη Χάννα», με πρωταγωνιστές την Κέιτ Γουίνσλετ με τον Ρέιφ Φάινς.
(ως Carla Berg)

Import Export (2007)

Στην Ευρώπη των «ανοιχτών» συνόρων, δύο νέοι διαγράφουν αντίστροφες πορείες: Μια γυναίκα κινείται από την Ουκρανία στην Αυστρία αναζητώντας καλύτερο μέλλον, ενώ ένας άντρας ταξιδεύει στις πόλεις του πρώην ανατολικού μπλοκ, αναζητώντας την ταυτότητά του σε έναν κόσμο που αλλάζει. Εισαγωγές και εξαγωγές ανθρώπων και ονείρων…
(ως μητέρα του Pauli)

Αμήν (2003)

Καθαρός πολιτικός κινηματογράφος από τον Κώστα Γαβρά που προσεγγίζει σφαιρικά μια πληγή της πρόσφατης παγκόσμιας ιστορίας:
Τόσο οι κυβερνήσεις των συμμάχων όσο και ο πάπας, ο Πίος ο 12ος εν προκειμένω, γνώριζαν ότι οι ναζί εκτελούσαν μαζικά εβραίους, τσιγγάνους και ψυχοπαθείς. Εντούτοις δεν έκαναν το παραμικρό ούτως ώστε να αποτρέψουν αυτές τις φρικαλεότητες.
Ήταν υποψήφια για τη Χρυσή Αρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου (2002), καθώς και για επτά βραβεία Σεζάρ, από τα οποία απέσπασε μόνο εκείνο του Καλύτερου Σεναρίου (ως Alexandra Baltz).

H Δασκάλα του Πιάνου (2001)

Ψυχογράφημα μιας καταπιεσμένης γυναίκας, που η προβολή του σοκάρισε το κοινό και η βράβευσή του στις Κάννες (2001) συνοδεύτηκε από ποικίλες αντιδράσεις. Τέσσερα χρόνια μετά το αβάσταχτα βίαιο φιλμ «Funny Games», ο Αυστριακός σκηνοθέτης τοποθετεί τη βία στις διαπροσωπικές σχέσεις, μέσα από την ιστορία της Έρικα.
(ως Κα Schober)

Funny Games (1996)

Αυστριακή παραγωγή, η οποία προκάλεσε αντιφατικά συναισθήματα, ποικίλες αντιδράσεις και μια επιστολή αποδοκιμασίας εκ μέρους της επιτροπής, όταν προβλήθηκε στις Κάννες. Εμφανώς η πρόθεση του σκηνοθέτη είναι να σοκάρει το θεατή και να τον αναγκάσει να αντιδράσει απέναντι στην ταινία και κατ’ επέκταση απέναντι στην πάσης φύσεως βία (οι αναφορές στους Μπίβις και Μπάντχεντ του MTV είναι ενδεικτικές), στην οποία μας εθίζει κυρίως η τηλεόραση (προσέξτε τη σκηνή με το τηλεκοντρόλ, που αναιρεί την κάθαρση). Όμως η ίδια η ταινία είναι βασανιστήριο για το μέσο κοινό. Χωρίς αίματα, εφέ ή θεαματικούς φόνους, ο θεατής γίνεται δέσμιος μιας ιστορίας, όπου κυριαρχεί η ψυχολογική βία και το αδιέξοδο. Ξέρει ότι τα θύματα θα πεθάνουν και διαρκώς περιμένει μιαν αντίδραση, ένα ξέσπασμα ή την κάθαρση, που δεν έρχεται ποτέ.
(ως Άννα)

Ειδήσεις Σήμερα: