Η Καμίλ και οι φίλες της είναι σε μια ηλικία που νιώθει κανείς ταυτόχρονα πολύ μεγάλος και πολύ μικρός. Μια ηλικία κατά την οποία έχουν υπέροχα όνειρα αλλά ακόμα είναι πολύ μικρές για να τα πραγματοποιήσουν.
Και όταν ενηλικιώνεσαι, όταν κανονικά θα έπρεπε να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρά σου, κάτι σε υποχρεώνει να τα αφήσεις πίσω το ένα μετά το άλλο. Τα κορίτσια έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι ζωές των ενήλικων στη μικρή τους πόλη δεν είναι αυτό που ονειρεύονται για τον εαυτό τους, αλλά ταυτόχρονα δεν βλέπουν με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να κάνουν τη δική τους ζωή πιο συναρπαστική.

Οπότε όταν μία από την παρέα, η «αρχηγός» Καμίλ, μένει έγκυος και ξαφνικά νιώθει ότι η ζωή της απέκτησε νόημα, οδηγεί και τις φίλες της να κάνουν το ίδιο. Μοιράζονται όνειρα συνηθισμένα και ξεχωριστά: κατασκευάζουν μια ουτοπία. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον ιδεαλισμό των κοριτσιών που αποφασίζουν να ξεκινήσουν μια μεγάλη περιπέτεια, παρά τις αντιδράσεις.

Αποφασίσαμε να βάλουμε τους ενήλικες (γονείς, δασκάλους, ακόμα και τη νοσοκόμα του σχολείου) στο φόντο της ιστορίας: θέλαμε η πλοκή να εκτυλίσσεται από την άποψη των εφήβων. Δεν θέλαμε να εξηγήσουμε, αντίθετα θέλαμε να παρατηρήσουμε αυτά τα κορίτσια, να τα κοιτάζουμε να ονειρεύονται ή να αμφιβάλλουν στη σιωπή των (πραγματικών) δωματίων τους.

Επιστρέψτε στη σύνοψη της ταινίας