Η ακόλουθη συζήτηση έγινε μπροστά μου:

-Α: Το καημένο το παιδί έχει 5 χρόνια που πήρε το πτυχίο του και δεν μπορεί να βρει δουλειά

-Β: Μα πριν από 5 χρόνια δεν είχαμε ακόμη κρίση. Τι σπούδασε και είναι τόσο δύσκολο να βρει εργασία;

-Α: Γυμναστής.

-Β: Μα υπάρχουν πολλές δουλειές για γυμναστές. Ομάδες, γυμναστήρια….

-Α: Ναι σε τέτοια εργάζεται αλλά δυστυχώς είναι ανύπαντρος και δεν έχει αρκετά μόρια …

Η τελευταία λέξη ήταν που έλυσε τελικά το μυστήριο. Δουλειά είναι μόνο το δημόσιο. Τα άλλα μπορείς να τα πεις σκλαβιά, βλακεία, εκμετάλλευση αλλά δουλειά για ανθρώπους δεν είναι.

Δε μπα να υπάρχει κρίση και να παγώνουν οι προσλήψεις. Ο Έλληνας είναι ξεκάθαρος. Μια θεσούλα να βολευτούμε χωρίς προσπάθεια, άγχος και δυσκολίες. Διάθεση για σκληρή δουλειά και προκοπή μηδέν.

Πάω στοίχημα πως και στο μισό να ρίξουν τους μισθούς σε όλο το δημόσιο πάλι σκοτωμός θα γίνεται να βάλει ο κάθε γονιός τα παιδιά του μέσα.

Μέχρι να καταλάβουμε εμείς πως πρέπει να αλλάξουμε ακόμη και η Ουγκάντα θα έχει στείλει πυραύλους στο φεγγάρι.

Γιώργος Επιτήδειος

Γιώργος Επιτήδειος

Ειδήσεις Σήμερα: