Κωνσταντίνος Γιάνναρης: «Δεν κάνω πολιτική, κάνω ταινίες»

Πλήθος κόσμου παρακολούθησαν το βράδυ της Πέμπτης, 10/11, στο Ολύμπιον, την προβολή της νέας ταινίας του τιμώμενου από το 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σκηνοθέτη, Κωνσταντίνου Γιάνναρη, Man at Sea.

Η αίθουσα του Ολύμπιον πλημμύρισε από σινεφίλ κάθε ηλικίας και ο Κωσταντίνος Γιάνναρης ήταν εκεί, με κάποιους από τους συντελεστές της ταινίας του, μεταξύ των οποίων ο παραγωγός της ταινίας Γιώργος Λυκιαρδόπουλος και ο πρωταγωνιστής, Αντώνης Καρυστινός.

Ο διευθυντής του φεστιβάλ, Δημήτρης Εϊπίδης, πριν την προβολή του Man at Sea, απένειμε τιμητική πλακέτα στον Κωνσταντίνο Γιάνναρη, ευχαριστώντας τον για τη συμμετοχή του στη διοργάνωση, που φέτος περιλαμβάνει εκτεταμένο αφιέρωμα στον Έλληνα σκηνοθέτη.

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου, αλλά ο Γιάνναρης δεν έμεινε ικανοποιημένος από το μοντάζ της version που προβλήθηκε εκεί. Έτσι μπήκε σε «βαθιά νερά» και παρουσιάζει για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη το director’s cut, μια δεύτερη version, εντελώς διαφορετική.

Η ταινία είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε ένα δεξαμενόπλοιο και αφορά κατά κύριο λόγο στην ξενοφοβία, παρακολουθώντας την προσπάθεια του καπετάνιου του πλοίου, να σώσει τριάντα έφηβους λαθρομετανάστες που έχουν ναυαγήσει μεσοπέλαγα. Παράλληλα, αναπτύσσεται η σχέση του κεντρικού χαρακτήρα της υπόθεσης, Άλεξ (Αντώνης Καρυστινός), με τη γυναίκα του (Θεοδώρα Τζήμου) μετά το χαμό του παιδιού τους, για τον οποίο ο Άλεξ φέρεται να ευθύνεται προσωπικά. Πάνω στο πλοίο, οι νέοι «φιλοξενούμενοι» δημιουργούν εντάσεις, ενώ ο Άλεξ, που δεν του λείπει το θάρρος και ο αλτρουισμός αλλά και οι ενοχές, προχωρά σε μια σειρά από λάθος ενέργειες, ώσπου τελικά βρίσκει το θάρρος να ξεπεράσει τον εαυτό του.

Μετά την προβολή της ταινίας, ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με το κοινό.

Μεταξύ άλλων τόνισε πως οι «ακάλεστοι» λαθρομετανάστες που παρουσιάζονται στην ταινία, παραπέμπουν σε μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα: Το 80% των ανθρώπων που εισέρχονται παράνομα στις χώρες υποδοχής, όπως η Ελλάδα, είναι έφηβοι, παιδιά δηλαδή.

Υπογράμμισε επίσης ότι όσο και αν θεωρούμε ότι βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης, η δική μας κοινωνία και γενικότερα οι δυτικές κοινωνίες, είμαστε ακόμη «ευνοούμενοι», δεν σπαρασσόμαστε από πολέμους, δεν πεινάμε, έχουμε καθαρό νερό.

«Δεν είμαι τόσο σίγουρος πόσο «φτωχή» χώρα είναι η Ελλάδα και η Ευρώπη γενικότερα…αλλά αυτό ας το παραμερίσω» είπε χαρακτηριστικά για να προσθέσει: «Είμαστε κυρίως ξενοφοβικοί. Η Ευρώπη έχει παραμερίσει τα ουμανιστικά της συναισθήματα. Όμως αν ο πιο αδύναμος κοινωνικά κρίκος ετούτη τη στιγμή, είναι οι μετανάστες, σκεφτείτε ότι ο επόμενος αδύναμος κρίκος είμαστε εμείς! Αρκεί να αναλογιστούμε ότι οι Βορειοευρωπαίοι θεωρούν τους Έλληνες τεμπέληδες και λαμόγια, έχουν δημιουργήσει στερεότυπα για εμάς, όπως ακριβώς εμείς για τους λαθρομετανάστες. Έτσι σκέφτομαι, και η ταινία μου αφορά στο ξενοφοβικό-ρατσιστικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί σε όλη την Ευρώπη, όχι μόνο στην Ελλάδα. Εγώ βέβαια δεν κάνω πολιτική, μόνο ταινίες».

Τζένη Παπαγεωργίου

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ